Poezja to inne świata widzenie, wybiegające codzienności, przeganiające w kątach szarości. Poezja umie opowiedzieć niebanalnie, oryginalnie, zapatrzeć się w tym, co magiczne, tajemnicze, czasami mniejsze lub większe.
Poezja nie gryzie, tylko rozpieszcza zmysły, umysły, niecne podniebienia. Poezja jest słowem żywym i niech w ogóle nie ginie.

Poezja to inne świata widzenie, wybiegające codzienności, przeganiające w kątach szarości. Poezja umie opowiedzieć niebanalnie, oryginalnie, zapatrzeć się w tym, co magiczne, tajemnicze, czasami mniejsze lub większe.
Poezja nie gryzie, tylko rozpieszcza zmysły, umysły, niecne podniebienia. Poezja jest słowem żywym i niech w ogóle nie ginie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Poezja to "coś" głęboko płynącego z duszy
Prowadzi niewidzialną ręką
Cichy szept mentora
Przypadkowy zbiór słów
Które tworzą najpiękniejsze sentencje
Poezja to ja i ty
Trzepot ptasich skrzydeł
Wiatr historii
Poezja to "coś" czego bardzo pragniemy
Dostajemy
I nie umiemy podziękować

(przepiękne wydanie)

Poezja to "coś" głęboko płynącego z duszy
Prowadzi niewidzialną ręką
Cichy szept mentora
Przypadkowy zbiór słów
Które tworzą najpiękniejsze sentencje
Poezja to ja i ty
Trzepot ptasich skrzydeł
Wiatr historii
Poezja to "coś" czego bardzo pragniemy
Dostajemy
I nie umiemy podziękować

(przepiękne wydanie)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Poezja to czasem radość, czasem szczęście, a czasem dramat zamknięty w słowach. Bezkompromisowa. Nie znosi ograniczeń, a ograniczona i tak przemyci swoje między wierszami. Najbardziej lubię ironiczną, bo jak tak sobie razem poironizujemy to świat staje się znośniejszy. Cichym szeptem tłumaczy niezrozumiałe, podpowiada że można inaczej. Pyta dociekliwie - po co? kiedy? i dlaczego? Chce nam odpowiadać nieznudzona poszukiwaniami. Czasem tylko trzeba jej założyć respirator… Ale ogólnie nic jej nie szkodzi…

Poezja to czasem radość, czasem szczęście, a czasem dramat zamknięty w słowach. Bezkompromisowa. Nie znosi ograniczeń, a ograniczona i tak przemyci swoje między wierszami. Najbardziej lubię ironiczną, bo jak tak sobie razem poironizujemy to świat staje się znośniejszy. Cichym szeptem tłumaczy niezrozumiałe, podpowiada że można inaczej. Pyta dociekliwie - po co? kiedy? i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja to pociąg istnienia
Bilety słowa
Perony liter
Zwrotnice przecinka
Szyny wersów
Semafory rymu
Wsiadamy gdy chcemy
Jedziemy gdzie potrzeba
Oglądamy krajobrazy pragnień
Wysiadamy na lepszych stacjach życia.

Poezja to pociąg istnienia
Bilety słowa
Perony liter
Zwrotnice przecinka
Szyny wersów
Semafory rymu
Wsiadamy gdy chcemy
Jedziemy gdzie potrzeba
Oglądamy krajobrazy pragnień
Wysiadamy na lepszych stacjach życia.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Poezja to związek.
Związek dawcy i biorcy.
Poety i czytelnika.
Związek dusz, serc, umysłów dwójki obcych sobie ludzi a tak bliskich zarazem.
Poezja to paradoks.
Dla wszystkich i nie dla każdego jednocześnie.
To wyrażanie siebie i przemilczenia i niedopowiedzenia równocześnie.
Poezja to przestrzeń.
Przestrzeń, w której trzeba się zagubić, by się odnaleźć.
Poezja to magia.
To zaklęcie zwykłych słów w niezwykłą treść.
Poezja to enigma....jak każdy związek...

Poezja to związek.
Związek dawcy i biorcy.
Poety i czytelnika.
Związek dusz, serc, umysłów dwójki obcych sobie ludzi a tak bliskich zarazem.
Poezja to paradoks.
Dla wszystkich i nie dla każdego jednocześnie.
To wyrażanie siebie i przemilczenia i niedopowiedzenia równocześnie.
Poezja to przestrzeń.
Przestrzeń, w której trzeba się zagubić, by się odnaleźć.
Poezja to magia.
To...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swoją wypowiedź przedstawiam w formie dialogu: DZIEWCZYNKA: Mamusiu? Co to jest poezja?
MAMA: Widzisz kochanie, poezja dla każdego człowieka może być czymś innym. Dla więźniów w obozie koncentracyjnym każda kromka chleba była poezją, dla żołnierzy będzie to wolność, dla Romea jego poezją była Julia, a dla literata wiersz. To zależy od twojej duszy, od tego jaka jesteś i od tego, co doświadczyłaś w swoim życiu. Nie każdy rozumie poezje, bo wiesz, tu chodzi o bagaż przeżyć, który dźwigasz. Osoby najedzone nigdy nie zrozumieją głodnych, a osoby szczęśliwe cierpiących. Zwykle ci, którzy doświadczyli najwięcej, żyją i odczuwają najintensywniej. Jednak w każdym przypadku poezja jest ściśle związana z emocjami. Ile ludzi tyle odpowiedzi na to pytanie i każda jest poprawna. To właśnie czyni ją wyjątkową.
DZIEWCZYNKA: Mamo? A co jest poezją dla ciebie?
MAMA: Ty kochanie.

Swoją wypowiedź przedstawiam w formie dialogu: DZIEWCZYNKA: Mamusiu? Co to jest poezja?
MAMA: Widzisz kochanie, poezja dla każdego człowieka może być czymś innym. Dla więźniów w obozie koncentracyjnym każda kromka chleba była poezją, dla żołnierzy będzie to wolność, dla Romea jego poezją była Julia, a dla literata wiersz. To...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To miejsce pomiędzy. Na północ od prozy w kierunku nieba.
Tam gdzie mieszkają pod jednym dachem rymy i rytmy, przenośnia i peryfraza.

Gdzie szeleści stos liter po tomikach rozwianych.
Gdzie uderza deszcz zapisów tonicznych, stroficznych, ciągłych i wolnych.

To myśli ubrane w skrojonych na miarę sylabach.
To słowa czekające w bibliotek korytarzach i te drzemiące w zacisznych szufladach.

To tajemnica ukryta gdzieś między wierszami.
To życie z akcentem, który pada na pole wrażliwości, naciskając na duszę aż do szpiku kości.

To miejsce pomiędzy. Na północ od prozy w kierunku nieba.
Tam gdzie mieszkają pod jednym dachem rymy i rytmy, przenośnia i peryfraza.

Gdzie szeleści stos liter po tomikach rozwianych.
Gdzie uderza deszcz zapisów tonicznych, stroficznych, ciągłych i wolnych.

To myśli ubrane w skrojonych na miarę sylabach.
To słowa czekające w bibliotek korytarzach i te drzemiące w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja to trochę nieba.
To garstka nieba między nami,
Ale niebo nie przeszkadza,
Jest więzią, którą tworzymy sami.

Poezja pochodzi z ziemi,
Bo skąd by się tyle wierszy wzięło
O naturze i jej bogactwach,
Gdyby jej tam nie było.

Poezja wychodzi z nas samych,
Pełnych uczuć serc wszelkich,
Bo każde łzy, czy westchnienia
Pochodzą z serca głębi.

Chcę Ci podarować cały świat,
Bo jest w nim tyle poezji.
Chcę Ci podarować wszelką poezję,
Bo jest w niej tyle serca.

Poezja to trochę nieba.
To garstka nieba między nami,
Ale niebo nie przeszkadza,
Jest więzią, którą tworzymy sami.

Poezja pochodzi z ziemi,
Bo skąd by się tyle wierszy wzięło
O naturze i jej bogactwach,
Gdyby jej tam nie było.

Poezja wychodzi z nas samych,
Pełnych uczuć serc wszelkich,
Bo każde łzy, czy westchnienia
Pochodzą z serca głębi.

Chcę Ci podarować cały świat,
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja to odwaga z jaką autor konstruuje swój wiersz otwierając się na ludzi.
Musi mieć talent i być tego świadomym, aby jego wysiłek został doceniony.
Jednocześnie to otwarcie powoduje, że wyciekają wszystkie jego najskrytsze myśli i uczucia. Nie każdego na to stać. Nie każdy to wytrzymuje.
Czuję się głupio odpowiadając na konkursowe pytanie skoro tak wielka poetka przyznała (może kokieteryjnie), że nie zna odpowiedzi.

Poezja to odwaga z jaką autor konstruuje swój wiersz otwierając się na ludzi.
Musi mieć talent i być tego świadomym, aby jego wysiłek został doceniony.
Jednocześnie to otwarcie powoduje, że wyciekają wszystkie jego najskrytsze myśli i uczucia. Nie każdego na to stać. Nie każdy to wytrzymuje.
Czuję się głupio odpowiadając na konkursowe pytanie skoro tak wielka poetka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej