Portal Lublimyczytac.pl - czerwiec 2014 - inna rzeczywistość:

Czesław Miłosz właśnie wydał kolejny tom swojej poezji. Przedstawił w nim własne spojrzenie na minione dwadzieścia pięć lat. Zawarte w nim utwory wskazują na sceptyczne podejście autora do obecnego rozumienia wolności i solidarności. Nie bez ironii wypowiada się poeta na temat elit rządzących, aktywności mediów czy wreszcie postaw społecznych. Neguje zasadność twierdzenia, że cywilizacja będzie się wciąż rozwijać, sugerując jej upadek i konieczność przygotowania na "nowy koniec świata, bo jednak będzie inny".

Zbigniew Herbert w ostatnich tygodniach wydał autobiografię, w której rozlicza się ze swoją przeszłością. W książce znajdziemy również podsumowanie ostatnich dwudziestu pięciu lat historii Polski - ojczyzny poety. Swoje miejsce w książce znajduje też Pan Cogito, który teraz, w obliczu wolności, pozostaje "filozoficznie bezrobotny". Swą uwagę kieruje więc ku sprawom codziennym, a nawet angażuje się w politykę.
Co z tego wyniknie, dowiemy się, jak zapowiada autor, z tomiku "Pan Cogito na wolności", który ukaże się w najbliższych miesiącach.

Portal Lublimyczytac.pl - czerwiec 2014 - inna rzeczywistość:

Czesław Miłosz właśnie wydał kolejny tom swojej poezji. Przedstawił w nim własne spojrzenie na minione dwadzieścia pięć lat. Zawarte w nim utwory wskazują na sceptyczne podejście autora do obecnego rozumienia wolności i solidarności. Nie bez ironii wypowiada się poeta na temat elit rządzących, aktywności mediów...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

M: A ja mam to wszystko w du......
Dużych dziurawych butach.
H: Bo ty widzisz wszystko w ciemnych barwach.
M: Pieprz........ ci się wysypał do rosołu.
H: A rosół dalej smakuje jak ścieki.
M: Ale to już ścieki z wolnej Polski.
W tym momencie Herbert pękł ze śmiechu a Miłosz zjadł jego zupę. Jednak była za pieprzna, więc pomyślał:
Pieprz- to słowo- klucz w nowych czasach.

M: A ja mam to wszystko w du......
Dużych dziurawych butach.
H: Bo ty widzisz wszystko w ciemnych barwach.
M: Pieprz........ ci się wysypał do rosołu.
H: A rosół dalej smakuje jak ścieki.
M: Ale to już ścieki z wolnej Polski.
W tym momencie Herbert pękł ze śmiechu a Miłosz zjadł jego zupę. Jednak była za pieprzna, więc pomyślał:
Pieprz- to słowo- klucz w nowych czasach.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Miłosz publikuje w "Gazecie Wyborczej" zjadliwy artykuł pt. "Ziemia Smoleńsk", który na prawicy wywołuje burzę, Herbert pisze kąśliwe felietony do "W Sieci", "Uważam Rze", "Gazety Polskiej", które wywołują nerwowe kręcenie wąsa w centrum i na lewicy... po czym spotykają się u tego drugiego na Promenady i śmieją się ze wszystkiego.

Miłosz publikuje w "Gazecie Wyborczej" zjadliwy artykuł pt. "Ziemia Smoleńsk", który na prawicy wywołuje burzę, Herbert pisze kąśliwe felietony do "W Sieci", "Uważam Rze", "Gazety Polskiej", które wywołują nerwowe kręcenie wąsa w centrum i na lewicy... po czym spotykają się u tego drugiego na Promenady i śmieją się ze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Czy byliby bardzo załamani lub zaskoczeni? Ich umiejętność rzetelnej obserwacji Polski z pewnością pozwoliła im przewidzieć pewne zjawiska. W twórczości Miłosza przewija się Polska jako kraj „z pogranicza”, Miłosz (rozszczepiony przez Gombrowicza na Wschodniego i Zachodniego) był tego najbardziej świadomy ze współczesnych mu literatów. Zmiany po 1989r. musiały zorientować Polskę w stronę Zachodu, co było ciosem dla pisarza- ubolewał nad tym, że masowość zachodniej kultury jest powrotem do średniowiecznego porządku, gdzie każdy, bez względu na status, musi wierzyć w to samo, pod karą pręgierza. Miłosz miał szansę zauważyć, jak te i inne „nowotwory” europejskiej kultury Polska wchłania wraz z – często pozornymi i doraźnymi – zaletami.
Herbert, jak sądzę, skwitowałby ostatnie lata historii Polski swoim nieśmiertelnym określeniem: „potęga smaku”. Podczas jego życia również zachodziły zmiany, Polacy byli mniej lub bardziej wolni czy zniewoleni, i dlatego jego dramatyczna, godna podziwu walka o zachowanie kręgosłupa moralnego jest uniwersalnym wzorem dla każdego pokolenia, pod okupacją wschodu czy zachodu, pod ostrzałem pocisków ołowianych czy dyplomatycznych.

Czy byliby bardzo załamani lub zaskoczeni? Ich umiejętność rzetelnej obserwacji Polski z pewnością pozwoliła im przewidzieć pewne zjawiska. W twórczości Miłosza przewija się Polska jako kraj „z pogranicza”, Miłosz (rozszczepiony przez Gombrowicza na Wschodniego i Zachodniego) był tego najbardziej świadomy ze współczesnych mu literatów. Zmiany po 1989r. musiały zorientować...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Czesław: No nie wierzę.
Zbyszek: Ja też.

Czesław: No nie wierzę.
Zbyszek: Ja też.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

O tempora o mores! Czy tak? Nie wiem...Zadanie z założenia niewykonalne, któż z nas czuje się na tyle tożsamy i kompetentny, aby wcielić się w postać Miłosza czy Herberta. Niemożliwe, niewykonalne i każda możliwa odpowiedź będzie tylko naszą subiektywną oceną, zupełnie oderwaną od myśli tych wielkich umysłów. Śledząc życiorysy obu poetów możemy przypuszczać, że nieco inaczej mówiliby o przemianach społeczno - politycznych. Prawdopodobnie jednak mogliby zaapelować do ludzi, załamując ręce nad ignorowaniem dobrodziejstw płynących z wolności społecznej i kulturalnej. Mamy dostęp do wspaniałych książek, filmów, wystaw, muzyki, pozbawionych piętna cenzury. Dlaczego tak bardzo stronimy od kultury wysokiej, nie rozwijamy się, spędzamy wolny czas w marketach, a wymarzone wakacje to Egipt (all inclusive), tak żeby zwiedzanie ograniczyć do terenu wokół hotelu. Wakacje przed nami, pamiętajmy o kulturze!

O tempora o mores! Czy tak? Nie wiem...Zadanie z założenia niewykonalne, któż z nas czuje się na tyle tożsamy i kompetentny, aby wcielić się w postać Miłosza czy Herberta. Niemożliwe, niewykonalne i każda możliwa odpowiedź będzie tylko naszą subiektywną oceną, zupełnie oderwaną od myśli tych wielkich umysłów. Śledząc życiorysy obu poetów możemy przypuszczać, że nieco...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Bardzo krótki dramat o ostatnich dwudziestu pięciu latach w Polsce


Osoby występujące:
Zbigniew Herbert
Czesław Miłosz
Publiczność

Akt 1
Scena 1

Zbigniew Herbert: Polacy od dwudziestu pięciu lat podążają za najważniejszym przesłaniem pana Cogito, to dobrze.
Czesław Miłosz: Polska wciąż jest jednak pełna uchodźców z ziemi Ulro, nie wiem czy to dobrze.
(publiczność klaszcze)

Koniec
(kurtyna opada)

Bardzo krótki dramat o ostatnich dwudziestu pięciu latach w Polsce


Osoby występujące:
Zbigniew Herbert
Czesław Miłosz
Publiczność

Akt 1
Scena 1

Zbigniew Herbert: Polacy od dwudziestu pięciu lat podążają za najważniejszym przesłaniem pana Cogito, to dobrze.
Czesław Miłosz: Polska wciąż jest jednak pełna uchodźców z ziemi Ulro, nie wiem czy to dobrze.
(publiczność...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Miłosz
I wciąż te łódki z kory… A olśnień mniej jest co dnia.
Zbladło już chyba wszystko. Z trudem chronię w sobie
Małe światełko…

Herbert
Mądrzy bracia są w przeciwnych partiach, każdy liderem w swoim okręgu – zatem pełnia władzy na miarę lokalnych działaczy. Matkę odwiedzają na zmianę, młodszego brata – nigdy. Najmłodszy głupek obraża ich brakiem wyższych ideałów, nie potrafi nawet spamiętać, kto z kim sprzymierzony i kto dziś u władzy.

Miłosz
I wciąż te łódki z kory… A olśnień mniej jest co dnia.
Zbladło już chyba wszystko. Z trudem chronię w sobie
Małe światełko…

Herbert
Mądrzy bracia są w przeciwnych partiach, każdy liderem w swoim okręgu – zatem pełnia władzy na miarę lokalnych działaczy. Matkę odwiedzają na zmianę, młodszego brata – nigdy. Najmłodszy głupek obraża ich brakiem wyższych ideałów, nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej