Głosuje na 'Dwór Srebrnych Płomieni' jest to książka na którą czekałam z niecierpliwieniem i gdy tylko pojawiła się w księgarni od razu była moja.
Uwielbiam książki Maas i każdą z nich przeczytałam z zapartym tchem, choć muszę przyznać że jeśli chodzi o tą pozycję miałam duże obawy. 
Nesta główna bohaterka przedstawiona jako poboczny bohater w serii Dwory nie była moją ulubienicą (a wręcz mogłabym śmiało stwierdzić że wzbudzała moją irytację za każdym razem, gdy gdzieś się pojawiała), dlatego byłam pełna obaw i tylko że względu na dobre pióro Maas po nią sięgnęłam. 
I tu mój świat stanął na głowie :) 
Uwielbiam jak coś mnie zaskakuje, a ta pozycja z pewnością nią jest. 
Śmiało mogę powiedzieć, że na pewno dla MNIE jest to książka roku 2021! 

Głosuje na 'Dwór Srebrnych Płomieni' jest to książka na którą czekałam z niecierpliwieniem i gdy tylko pojawiła się w księgarni od razu była moja.
Uwielbiam książki Maas i każdą z nich przeczytałam z zapartym tchem, choć muszę przyznać że jeśli chodzi o tą pozycję miałam duże obawy. 
Nesta główna bohaterka przedstawiona jako poboczny bohater w serii Dwory nie była moją...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Anomalia" Le Telliera. Za przewrotną fabułę. Pozór podążania wydeptaną ścieżką, aby nagle zepchnąć nas w zarośla nowej formy narracji. Za umiejętne żonglowanie nastrojami, a unikanie przy tym tanich chwytów i niepotrzebnego kiczu. Za poczucie humoru i autoironię. (Aby nie spojlerować) - za pokazanie sytuacji ekstremalnej i moralności człowieka przy podejmowaniu trudnych decyzji. Za zagadkę na końcu, aby czytelnik mógł pogłówkować sam ;) 

"Anomalia" Le Telliera. Za przewrotną fabułę. Pozór podążania wydeptaną ścieżką, aby nagle zepchnąć nas w zarośla nowej formy narracji. Za umiejętne żonglowanie nastrojami, a unikanie przy tym tanich chwytów i niepotrzebnego kiczu. Za poczucie humoru i autoironię. (Aby nie spojlerować) - za pokazanie sytuacji ekstremalnej i moralności człowieka przy podejmowaniu trudnych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kategoria kryminał, "Mroczne sekrety" - M. Moss piszę o kilku różnych historiach ludzi, które są ze sobą powiązane. Książka jest na tyle zaskakująca i potrafi zaciekawić człowieka do tego stopnia, że chce się ją przeczytać całą na raz.

Kategoria kryminał, "Mroczne sekrety" - M. Moss piszę o kilku różnych historiach ludzi, które są ze sobą powiązane. Książka jest na tyle zaskakująca i potrafi zaciekawić człowieka do tego stopnia, że chce się ją przeczytać całą na raz.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wybór był prosty. Zagłosowałam na książkę „Wilkołak”. Kategoria kryminał jest tą, w której mam najwięcej do powiedzenia. Czytając od dawna, myśląc, że nic nie może mnie już zaskoczyć trafiłam na twórczość Wojciecha Chmielarza i przepadłam. Po pierwszej przeczytanej od razu zamówiłam wszystkie pozostałe pozycje, czytając jedna za drugą i spędzając przy tym wiele chwil pełnych emocji i podekscytowania. W kwestii nominowanego „Wilkołaka” na uwagę zasługuje również doskonałe słuchowisko. Zainteresowało ono również mojego partnera, który na codzień z literaturą ma nie po drodze. Pełna napięcia, przerażająca powieść nawet jego przykuła do fotela i była jedną z pierwszych historii, które przekonały go do czytelnictwa.  Sprawiła, że sam sięgnął po poprzednie tytuły tego autora. Zatem była tą opowieścią, która podarowała naszemu wieloletniemu już związkowi nieodkryty dotąd sposób spędzania wspólnie czasu, nowe tematy do rozmowy, oraz ułatwiła mi wybór kolejnych prezentów na następne jego urodziny, święta i inne okazje  😉

Wybór był prosty. Zagłosowałam na książkę „Wilkołak”. Kategoria kryminał jest tą, w której mam najwięcej do powiedzenia. Czytając od dawna, myśląc, że nic nie może mnie już zaskoczyć trafiłam na twórczość Wojciecha Chmielarza i przepadłam. Po pierwszej przeczytanej od razu zamówiłam wszystkie pozostałe pozycje, czytając jedna za drugą i spędzając przy tym wiele chwil...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na "Beze mnie jesteś nikim". Ta książka wywarła na mnie silne wrażenie, pozwoliła zobaczyć, z jakim bagażem niektórzy są zmuszeni iść przez życie. Uważam że pozycja powinna być obowiązkowa dla młodzieży, jeśli jest chociaż mała szansa, że osoba krzywdzona otworzy dzięki lekturze oczy na to, że tak nie musi być i że ktoś może pomóc.

Zagłosowałam na "Beze mnie jesteś nikim". Ta książka wywarła na mnie silne wrażenie, pozwoliła zobaczyć, z jakim bagażem niektórzy są zmuszeni iść przez życie. Uważam że pozycja powinna być obowiązkowa dla młodzieży, jeśli jest chociaż mała szansa, że osoba krzywdzona otworzy dzięki lekturze oczy na to, że tak nie musi być i że ktoś może pomóc.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Głosowałam na „Życie na naszej planecie” sir Dvida Attenborougha, gdyż każdy z nas powinien ulec wstrząsowi płynącemu ze skutków zaburzenia równowagi między środowiskiem naturalnym a cywilizacją, a także ulec aurze zapalającej empatię i wrażliwość na znaczenie przyrody. 94- letni przyrodnik, podróżnik, pisarz jest świadkiem narastających zmian, jakie dzieją się na planecie i zmierzają w złym kierunku. Życie natury i człowieka splata się w jedność,choć nie panuje w niej harmonia, a zamiast tego technologia panoszy się destrukcyjnym wpływem na środowisko. D. Attenborough w swej książce otrzeźwia nas falą mroźnej wody i wybudza do przeciwdziałania zniszczeniu planety. Czyni to słowami, które budują zapał do zmian.„Życie na naszej planecie” wysycone jest anegdotami będącymi oknami do poznania naukowca. Inspirująco ukazuje piękno dzikiej natury i rzetelną wiedzę.Warto potraktować to jako wyjście z granic pokoju ku bezgranicznej zieloności oznaczającej świadomość zrównoważonego rozwoju.
  

Głosowałam na „Życie na naszej planecie” sir Dvida Attenborougha, gdyż każdy z nas powinien ulec wstrząsowi płynącemu ze skutków zaburzenia równowagi między środowiskiem naturalnym a cywilizacją, a także ulec aurze zapalającej empatię i wrażliwość na znaczenie przyrody. 94- letni przyrodnik, podróżnik, pisarz jest świadkiem narastających zmian, jakie dzieją się na planecie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najbardziej zauroczył mnie ,,Poradnik zabójców wampirów..." Szczerze mówiąc pierwszym, co mnie przyciągnęło, była dość, hm, wymowna okładka. W miarę przerzucania kolejnych kartek było coraz lepiej - bardzo podobał mi się występujący w książce humor. Właśnie takie teksty warto tworzyć.

Najbardziej zauroczył mnie ,,Poradnik zabójców wampirów..." Szczerze mówiąc pierwszym, co mnie przyciągnęło, była dość, hm, wymowna okładka. W miarę przerzucania kolejnych kartek było coraz lepiej - bardzo podobał mi się występujący w książce humor. Właśnie takie teksty warto tworzyć.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Tajemnica domu w Bielinach" K. B. Miszczuk to książka, której mi brakowało, chociaż o tym nie wiedziałam. Słowiański klimat, dreszczyk emocji i TEN humor sprawiły, że poczułam się jakbym sama szła pylistą drogą i siedziała na kocu wśród ogrodowych zarośli. Czytając miałam wrażenie spotkania z dobrym przyjacielem. Gdybym miała młodsze rodzeństwo, to na pewno bym je zapoznała z tą historią  😊 😍

"Tajemnica domu w Bielinach" K. B. Miszczuk to książka, której mi brakowało, chociaż o tym nie wiedziałam. Słowiański klimat, dreszczyk emocji i TEN humor sprawiły, że poczułam się jakbym sama szła pylistą drogą i siedziała na kocu wśród ogrodowych zarośli. Czytając miałam wrażenie spotkania z dobrym przyjacielem. Gdybym miała młodsze rodzeństwo, to na pewno bym je...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na,, Wybaczm Ci,, R. MROZA jak zawsze nie zawiódł mnie w dozowaniu napiecia, zaskakujących zwrotów akcji. Czyta się jednym them. R. Mróz jest tym autorem, na którego książki czekam z niecierpliwością. 
 

Zagłosowałam na,, Wybaczm Ci,, R. MROZA jak zawsze nie zawiódł mnie w dozowaniu napiecia, zaskakujących zwrotów akcji. Czyta się jednym them. R. Mróz jest tym autorem, na którego książki czekam z niecierpliwością. 
 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

„Lwowska Kołysanka” otwiera nowy cykl serii Dwa miasta. To debiut autorki, który już od pierwszych stron niesamowicie mnie zaciekawił. To opowieść snuta lekkim, pięknym językiem, pełna emocji i wzruszeń, ale też tajemnic które przychodzi nam odkrywać na kartach książki.Zaprezentowane przedwojenne i wojenne losy rodziny Szubów wciągają jak wir. Razem z nimi przeżywamy radości i smutki, towarzysząc im w codzienności. Ale tej niejednokrotnie smutnej i szarej codzienności towarzyszy też nadzieja. Nadzieja, której po wojnie szukają udając się na Zachód –do nowej Polski…

„Lwowska Kołysanka” otwiera nowy cykl serii Dwa miasta. To debiut autorki, który już od pierwszych stron niesamowicie mnie zaciekawił. To opowieść snuta lekkim, pięknym językiem, pełna emocji i wzruszeń, ale też tajemnic które przychodzi nam odkrywać na kartach książki.Zaprezentowane przedwojenne i wojenne losy rodziny Szubów wciągają jak wir. Razem z nimi przeżywamy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej