Pewna dziewczyna z dobrego domu oraz chłopiec, który nosił łatkę łobuza zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. "To na niego czekałam" pomyślała Ania (imiona w tej historii zostały zmienione). Karol natomiast myślał, że nie potrzebuje nikogo, a miłość jest dla osób, które nie potrafią cieszyć się swoim własnym towarzystwem. Nigdy nie przypuszczał, że można tak bardzo się mylić. Spędzili ze sobą całe 3 lata w liceum, jednak gdy przyszedł czas na wybór uczelni ich drogi się rozeszły za sprawą rodziców Ani. Mówili, że ich córka znajdzie sobie lepszą partię. Ania wyjechała, natomiast chłopak został w ich rodzinnym mieście łapiąc się wszelkich prac dorywczych, by móc w końcu zatrudnić się u miejscowego mechanika na etat. Tak minęły dni, miesiące a potem lata jednak żadne z nich nie ułożyło sobie życia. Los ponownie zdecydował postawić dwoje już dorosłych ludzi na swojej drodze. Historia zasłyszana od cioci. Ile w niej prawdy tego nie wiem. Pozostaje mieć nadzieję, że prawdziwa miłość istnieje, a los zechce nam dawać drugą szansę.

Pewna dziewczyna z dobrego domu oraz chłopiec, który nosił łatkę łobuza zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. "To na niego czekałam" pomyślała Ania (imiona w tej historii zostały zmienione). Karol natomiast myślał, że nie potrzebuje nikogo, a miłość jest dla osób, które nie potrafią cieszyć się swoim własnym towarzystwem. Nigdy nie przypuszczał, że można tak bardzo...

Będąc na weselu kuzyna poznałam właśnie taką parę. Byli parą w czasach szkolnych, później przyszły studia i każde udało się w swoją stronę. Oboje założyli rodziny, nie mieli ze sobą kontaktu przez długi czas, aż w końcu po latach spotkali się na spotkaniu klasowym. Okazało się, że on już jest po rozwodzie, ona została wdową i takim cudem dwa lata temu wzięli ślub. To jest dowód na to, że jeśli jest nam pisana jakaś osoba, to nawet tak długi czas rozłąki nie wpłynie na wspólne szczęście.

Będąc na weselu kuzyna poznałam właśnie taką parę. Byli parą w czasach szkolnych, później przyszły studia i każde udało się w swoją stronę. Oboje założyli rodziny, nie mieli ze sobą kontaktu przez długi czas, aż w końcu po latach spotkali się na spotkaniu klasowym. Okazało się, że on już jest po rozwodzie, ona została wdową i takim cudem dwa lata temu wzięli ślub. To jest...

Jeśli miłość jest prawdziwa niezliczona ilość kilometrów i dni nie jest w stanie jej zniszczyć. Moj najlepszy przyjaciel oddałby dla niej życie. Dla tej jedynej. Tu postawić należy pytanie - czy można kochać na zabój dwie osoby na raz ? Poznając jego doświadczenia wiem, ze tak. Mimo, ze ma żonę i dziecko, które kocha całym sercem, jedna cząstka należy do tej drugiej, a spotykając ją nawet po roku, dwóch latach ciagle czuja do siebie chemię, uczucie które ciezko opisać słowami, wiedza, ze nie mogą byc razem, ze robią to z rozsądku, ze nie mogą zniszczyć życia innym, dlatego kochają się w swoich sercach - wiadome jest,!ze miłość między nimi nigdy nie zgaśnie, ale nigdy nie będą ze sobą, wierząc ze odnajdą siebie w innym życiu. To taka miłość która będzie żyła z nimi wiecznie, ze jeśli przyjdzie dzień ze zostaną sami, odnajdą się choćby na końcu świata i z tym samym uśmiechem i iskierka w oczach popatrzą na siebie i będą się kochać do ostatnich dni życia. W tym przypadku wygrywa rodzina, totalnie szalona miłość i pociąganie zostawili na później ..

Jeśli miłość jest prawdziwa niezliczona ilość kilometrów i dni nie jest w stanie jej zniszczyć. Moj najlepszy przyjaciel oddałby dla niej życie. Dla tej jedynej. Tu postawić należy pytanie - czy można kochać na zabój dwie osoby na raz ? Poznając jego doświadczenia wiem, ze tak. Mimo, ze ma żonę i dziecko, które kocha całym sercem, jedna cząstka należy do tej drugiej, a...

Mam taki przypadek w rodzinie, gdzie po kilku związkach osoby powróciły do pierwszych młodzieńczych miłości. Czy to coś niezwykłego? Na początku pewnie tak było (jak to w miłości), ale z czasem przyszły i gorsze chwile. Tak czy inaczej, wszystkim życzę jak najwięcej szczęśliwych chwil.

Mam taki przypadek w rodzinie, gdzie po kilku związkach osoby powróciły do pierwszych młodzieńczych miłości. Czy to coś niezwykłego? Na początku pewnie tak było (jak to w miłości), ale z czasem przyszły i gorsze chwile. Tak czy inaczej, wszystkim życzę jak najwięcej szczęśliwych chwil.

Mój sąsiad przesiadując ze mną opowiadał mi niektóre wojenne historie , a jego żona nigdy nie chciała tego słuchać. Wyjaśnił mi kiedyś dlaczego. Pan Józef i pani Jadwiga przed wybuchem 2 wojny światowej byli w sobie bardzo zakochani. W 1939 wiosną Józef miał 18 i pracował. Planowano ślub na drugi rok. Niestety wybuch wojny spowodował że Józef dostał nakaz stawić się w jednostce jako poborowy. Rodzina zorganizowała szybki ślub, który odbył się dzień przed stawieniem się w jednostce. Jadwiga została z rodziną , Józef był w wojsku niemieckim. Z jego opowieści wynikało że przerzucono go na front wschodni. To były straszne chwile których nie chciał opowiadać... Stalingrad to było piekło. Dostał się do niewoli , zesłany na Sybir. Jak wspominał z całego wagonu przeżyło ich trzech. Odmrożone uszy ciekły osoczem każdej zimy do późnej starości. Jadwiga dostała list ,że zesłany i ślad po mężu zaginął. Szukała go po wojnie przez czerwony krzyż i nic. Dwa lata po wojnie na studni przed domem zauważyła siedzącego, obdartego starca. Zawołała matkę i razem podeszły do mężczyzny... Okazało się że to Józef.. wynędzniały , zawszony, z brodą. Wrócił. Wykąpany , odkarmiony zaczął przypominać dawnego siebie. Ona czekała , on wrócił. Dożyli razem późnej starości , odchowali syna, a w domu nie zmarnowała się nawet skórka chleba. Głód naznaczył ich życie. Nigdy nie stracili nadziei że się odnajdą.

Mój sąsiad przesiadując ze mną opowiadał mi niektóre wojenne historie , a jego żona nigdy nie chciała tego słuchać. Wyjaśnił mi kiedyś dlaczego. Pan Józef i pani Jadwiga przed wybuchem 2 wojny światowej byli w sobie bardzo zakochani. W 1939 wiosną Józef miał 18 i pracował. Planowano ślub na drugi rok. Niestety wybuch wojny spowodował że Józef dostał nakaz stawić się w...

Mam przyjaciółkę, która była zakochana po uszy w swoim koledze Zbyszku z wzajemnością. Chodzili ze sobą przez 4 lata liceum. Po maturze ich drogi niestety rozeszły się. Basia poszła na studia do Krakowa a Zbyszek do Lublina. Spotykali się sporadycznie, gdy przyjeżdżali do rodzinnej miejscowości. Może by ta miłość przetrwała, gdyby nie rodzice Zbyszka.W roli synowej widzieli lekarkę.Ich intrygi doprowadziły do tego, że ta znajomość nie przetrwała. Basia nadal była zakochana w Zbyszku. Zbyszek także nadal kochał Basię.Ożenił się jednak z koleżanką ze studiów. Basia nie mogła sobie z tym faktem poradzić.Po studiach wróciła do rodzinnego miasta. Uczyła w szkole podstawowej i to właśnie tam poznała fantastycznego chłopaka, który świata poza Basią nie widział. Pobrali się lecz nie cieszyli się długo szczęściem. Krzysiek zmarł na glejaka. Przez wiele lat Basia była sama. Odchowała dzieci ale jej życie było przeraźliwie smutne. Zbyszek po ślubie z lekarką nadal mieszkał w Lublinie. Oboje byli cenionymi lekarzami. Zbyszek nie mógł jednak mieć dzieci i to sprawiło, że żona go zostawiła.Wrócił po rozwodzie do rodzinnego miasta.
Oboje więc - i Basia i Zbyszek byli wolni. Spotkali się na pogrzebie ojca Zbyszka. Stara miłość odżyła - już wiedzieli, że nie mogą bez siebie żyć. Są oni przykładem na to, że stara miłość nie rdzewieje. Uśpiona przez lata wybuchła ze zdwojoną siłą. Basia i Zbyszek żyją razem szczęśliwie i są nierozłączni. Kibicuję im w tej miłości z całego serca.

Mam przyjaciółkę, która była zakochana po uszy w swoim koledze Zbyszku z wzajemnością. Chodzili ze sobą przez 4 lata liceum. Po maturze ich drogi niestety rozeszły się. Basia poszła na studia do Krakowa a Zbyszek do Lublina. Spotykali się sporadycznie, gdy przyjeżdżali do rodzinnej miejscowości. Może by ta miłość przetrwała, gdyby nie rodzice Zbyszka.W roli synowej...

Takiej miłości nie spodziewał się nikt.
Babcia mojej przyjaciółki zawsze marzyła o tym by choć raz w życiu na własne oczy zobaczyć morze. Kasia, wnuczka która traktowała swoją babcię jak najlepszego przyjaciela pewnego dnia bez zapowiedzi właśnie tam postanowiła ją zabrać.
Zatrzymali się w pięknym pokoju z widokiem na morze. Pierwszy spacer po plaży był czymś wręcz magicznym. Delikatny szum fal przy zachodzącym słońcu i piasek pod stopami wyciskał babci łzy wzruszenia. Minęła druga w nocy i z niechęcią wracałyśmy do hotelowego pokoju gdy babcia nagle zatrzymała się dostrzegłszy przed nami wpatrzoną w morze postać. Krok po kroku jednak zbliżyła się do niej i ...położyła jej dłoń na ramieniu. Nie wiem jak długo tam stałam wpatrzona jak się przytulają i wzajemnie ocierają łzy płynące im po policzkach.
Nazajutrz babcia opowiedziała mi wszystko...przez całe życie miała w sercu jednego człowieka, który jak jej mówiono zginął na wojnie. Ułożyła sobie życie na nowo z nadzieją że czas leczy rany, jednak nigdy nie przestała go kochać. Tam na plaży to był właśnie ON.
Babcia została nad morzem. Wspólnie przeżyli jeszcze dziesięć szczęśliwych lat. Do końca swoich dni byli jak para zakochanych w sobie nastolatków.

Takiej miłości nie spodziewał się nikt.
Babcia mojej przyjaciółki zawsze marzyła o tym by choć raz w życiu na własne oczy zobaczyć morze. Kasia, wnuczka która traktowała swoją babcię jak najlepszego przyjaciela pewnego dnia bez zapowiedzi właśnie tam postanowiła ją zabrać.
Zatrzymali się w pięknym pokoju z widokiem na morze. Pierwszy spacer po plaży był czymś wręcz ...

Brat wzdychał do byłej miłości, było to przez telefon, łzy leciały na podłogę po wypiciu kilku piw, oboje już mieli potomstwo nie był zadowolony z żony czasami zbiera na takie wyznania ale to nie jest właściwy kierunek

Brat wzdychał do byłej miłości, było to przez telefon, łzy leciały na podłogę po wypiciu kilku piw, oboje już mieli potomstwo nie był zadowolony z żony czasami zbiera na takie wyznania ale to nie jest właściwy kierunek

Takie historie znam tylko książek. Choć mówią, że książki i filmy życie pisze... I pewnie coś w tym jest.

Takie historie znam tylko książek. Choć mówią, że książki i filmy życie pisze... I pewnie coś w tym jest.

A ja uważam, że ta pierwsza miłość nie zawsze jest tą jedyną i prawdziwą. Ale znam parę, która poznała się w wieku 16 lat, szybko się pobrali, urodziło im się dwójka dzieci i można by rzec: "żyli długo i szczęśliwie", ale to są wyjątki. Zresztą Maksym Marakaow też nie przyniósł szczęścia Felicji, a wręcz uważam, że często- gęsto ją wykorzystywał, a prawdziwie i mocno kochał inną kobietę. I Felicja też u schyłku życia zrozumiała, że jednak prawdziwą miłość i oparcie otrzymała od innego mężczyzny, nie od Marakowa. Do uczucia czasami trzeba dojrzeć, bo te pierwsze miłości często są bardziej zauroczeniem niż głębokim uczuciem.

A ja uważam, że ta pierwsza miłość nie zawsze jest tą jedyną i prawdziwą. Ale znam parę, która poznała się w wieku 16 lat, szybko się pobrali, urodziło im się dwójka dzieci i można by rzec: "żyli długo i szczęśliwie", ale to są wyjątki. Zresztą Maksym Marakaow też nie przyniósł szczęścia Felicji, a wręcz uważam, że często- gęsto ją wykorzystywał, a prawdziwie i mocno kochał...