Nazywam się Franciszek Dolas, ale to nie ja rozpętałem wojnę. Po napaści na Polskę przez Rosjan, drogą przez Węgry próbuję przedostać się do Anglii. Okręt którym miałem dotrzeć do Plymouth, tonie u wybrzeży Francji. Wola walki nie słabnie. Przebrany w trój wieśniaka kieruje się w głąb kraju. W małym, francuskim miasteczku trafiam do kawiarni prowadzonej przez Rene Artois, który kontaktuje mnie z miejscowym ruchem oporu. W Nouvion spędzam blisko cztery lata, przeżywając mnóstwo przygód, nawiązując przyjaźnie, także z Niemcami, a przede wszystkim ucząc się języków. Latem 1944 roku niemiecki pułkownik von Strohm, zostaje skierowany na front wschodni. Dla mnie była to niepowtarzalna okazja. Pułkownik ochoczo zamienia się ze mną rolami, by jako francuski wieśniak w spokoju dożyć końca wojny.
W mundurze i dokumentami pułkownika trafiam do Królewca, jest koniec 1944 roku. Niemcy ewakuują z zamku potężny skarb.
Ukryty w jednej ze skrzyń, podróżuje dzień i noc. Wszystko nieruchomieje, następują strzały i eksplozja. Gdy wydostaje się ze skrzyni otacza mnie pył i ciemności. Jaskinia, wyjście zawalone skałami, wokół trupy esesmanów. Wiem że się stąd nie wydostanę.
...Dzień szósty. To koniec. Ostatkiem sił, przy ogarku świecy spisuję na wieku skrzyni testament:
Ja, Franciszek Dolas, urodzony 12.X.1901r w Nysie, syn Edwarda i Pelagii,
uznaję Bursztynową komnatę za zdobycz wojenną i jako jej właściciel przekazuję ją pośmiertnie mojej największej miłości, Ojczyźnie, Rzeczypospolitej Polskiej.

Nazywam się Franciszek Dolas, ale to nie ja rozpętałem wojnę. Po napaści na Polskę przez Rosjan, drogą przez Węgry próbuję przedostać się do Anglii. Okręt którym miałem dotrzeć do Plymouth, tonie u wybrzeży Francji. Wola walki nie słabnie. Przebrany w trój wieśniaka kieruje się w głąb kraju. W małym, francuskim miasteczku trafiam do kawiarni prowadzonej przez Rene Artois,...

Eva, czyli pracownica poczty, która ma dostęp do wszelkich informacji, zarówno tych nieistotnych, jak również tych bardzo ważnych, które chciało by się, aby zostały niejawne na stałe. Z takich informacji można mieć niezły użtek, ale oczywiście trzeba je dozować odpowiednim ludziom i mądrze, tak aby nikomu nie zaszkodzić, sobie pomóc i nie nabawić się przy tym żadnych niebezpieczeństw.

Eva, czyli pracownica poczty, która ma dostęp do wszelkich informacji, zarówno tych nieistotnych, jak również tych bardzo ważnych, które chciało by się, aby zostały niejawne na stałe. Z takich informacji można mieć niezły użtek, ale oczywiście trzeba je dozować odpowiednim ludziom i mądrze, tak aby nikomu nie zaszkodzić, sobie pomóc i nie nabawić się przy tym żadnych...

Byłabym prostytutką, która włazi do łóżek wysoko postawionym mężczyznom. Jednocześnie nie rzucając się w oczy, bo reszta udawałaby, że mnie nie zna, w obawia przed odkryciem wstydliwego sekretu.

Byłabym prostytutką, która włazi do łóżek wysoko postawionym mężczyznom. Jednocześnie nie rzucając się w oczy, bo reszta udawałaby, że mnie nie zna, w obawia przed odkryciem wstydliwego sekretu.

Tak naprawdę łatwo jest dotrzeć do każdego człowieka i do każdej warstwy społecznej, jeśli jest się uważnym i charyzmatycznym. Ludzie lgną do osób obdarzonych niebywałym urokiem osobistym. Jednak, co jest dziwne, sprawa staje się trudniejsza, gdy chodzi o umiejętność nierzucania się w oczy. Szpiedzy mogą kryć się za jakimkolwiek obliczem, więc automatycznie wszyscy stają się podejrzani. Dlatego należy stać się kimś niezbędnym, ale dyskretnym. Kimś na tyle ważnym, aby otoczenie bez tej osoby wydawało się niepełne, a jednocześnie na tyle oczywistym, aby jej obecność pozostawała niezauważalna. Tak jak kelner w restauracji, jak spacerowicze w parku, jak kierowca tramwaju. Tacy ludzie również mogą wzbudzać podejrzenia, ale nikt nie będzie się długo nad nimi zastanawiał, gdyż znajdują się tam, gdzie powinni.
Tym będzie moje alter ego. Osobą o magnetycznej osobowości, która pozwala wkupić się w łaski każdego człowieka, która w zależności od sytuacji, przystosuje się do danego środowiska, wykonując adekwatny zawód, aby wtopić się w tło.

Tak naprawdę łatwo jest dotrzeć do każdego człowieka i do każdej warstwy społecznej, jeśli jest się uważnym i charyzmatycznym. Ludzie lgną do osób obdarzonych niebywałym urokiem osobistym. Jednak, co jest dziwne, sprawa staje się trudniejsza, gdy chodzi o umiejętność nierzucania się w oczy. Szpiedzy mogą kryć się za jakimkolwiek obliczem, więc automatycznie wszyscy stają...

Jak, nie wzbudzając niczyich podejrzeń, bezkarnie przysłuchiwać się rozmową wysoko postawionych osobistości?
Przedstawiam Wam Adelaide, kelnerkę w popularnej dla wysoko postawionych Niemców restauracji. Gdzie, jak nie przy obfitym posiłku, zakrapianym najlepszymi trunkami, w gronie równie ważnych osobowości, niemiecki język rozplącze się najłatwiej...
Adelaide to tylko pozornie głupiutka, naiwna kelnerka.. w rzeczywistości waży każde słowo, planuję każdą drobną niezgrabność, by nie zdradzić się najmniejszym szczegółem. Uprzejmie usługuję klientom restauracji, czasami dorzucając pochlebną uwagę by zdobyć ich sympatie i sprawić, by to Oni zainicjowali kontakt, co da im poczucie kontroli. Zdobywając ich sympatie stałaby się przypisana do obsługi ich stolika, tym samym miałaby dostęp do bieżących informacji. Informacji niezwykle cennych dla aliantów.
Kokieteryjne rozmowy byłyby kluczem do rozplątania niemieckich języków, jednocześnie niosłyby za sobą ogromne ryzyko. Oczywistym jest, że wyrok na nią prędzej czy później nadejdzie. Natomiast Adelaide jest silną kobietą, która zagryzie zęby i zaryzykuję. Zrobi wszystko by pokrzyżować plany wroga, dlatego przekroczy bramę ich piekła.

Jak, nie wzbudzając niczyich podejrzeń, bezkarnie przysłuchiwać się rozmową wysoko postawionych osobistości?
Przedstawiam Wam Adelaide, kelnerkę w popularnej dla wysoko postawionych Niemców restauracji. Gdzie, jak nie przy obfitym posiłku, zakrapianym najlepszymi trunkami, w gronie równie ważnych osobowości, niemiecki język rozplącze się najłatwiej...
Adelaide to tylko...

Gdybym miała taką możliwość, przeniknęłabym do elit powoli, jako zwyczajna kobieta z wyższych sfer. A tam podawałabym się za... kobiece wcielenie samego Hitlera. Wszak mężczyźni na niemieckich nazistowskich salonach nie uwielbiają niczego bardziej jak tylko pięknych kobiet oraz führera! W ‚męskim‘ wcieleniu na pewno zyskałabym także posłuch u płci pięknej. Naprzemiennie czarowałabym urokiem i manipulacją, nikt nawet by się nie zorientował, że jestem tylko szpiegiem. Bez wątpienia szybko zyskałabym sympatię coraz większej części narodu. A jeśli moje tajne zdolności by nie zawiodły, mogłabym ostatecznie po prostu obalić Adolfa i samej zmienić to i owo. Pod moimi, ciężko wypracowanymi rządami, pierwszym postulatem nazizmu byłaby miłość i szacunek do wszystkich ludzi oraz innych istot. :)

Gdybym miała taką możliwość, przeniknęłabym do elit powoli, jako zwyczajna kobieta z wyższych sfer. A tam podawałabym się za... kobiece wcielenie samego Hitlera. Wszak mężczyźni na niemieckich nazistowskich salonach nie uwielbiają niczego bardziej jak tylko pięknych kobiet oraz führera! W ‚męskim‘ wcieleniu na pewno zyskałabym także posłuch u płci pięknej. Naprzemiennie...

Na kogo ci ludzie nie zwrócą uwagi, ale będzie mieć na tyle łatwy do nich dostęp, by być na bieżąco? Może wysokie ego zaślepi ich na tyle, by nie nadawać zbyt wielkiego znaczenia, a wręcz traktować jak powietrze tych, którzy im usługują.
Miejsce niemieckiej służki pozwoliłoby jednocześnie przemykać wręcz niezauważoną po elitarnych miejscach, nie zwracać na siebie podejrzeń, a jednocześnie mieć uszy i oczy szeroko otwarte. W końcu wielki generał nie będzie przejmować się, że podająca mu herbatę pomoc domowa jest na tyle sprytna, by dostrzec tajne akta czy usłyszeń plany działania. Elitarne towarzystwo może nie być na tyle bystre, by uważać, że serwująca podczas przyjęcia przekąski dziewczyna wsłucha się w ich poufne rozmowy. A obradujący politycy nie zauważą polerującej podłogi gosposi w sali obok. Tym bardziej, jeśli wcześniej udowodnisz, że nie jesteś zbyt mądra, ale pracowita. I bardziej zainteresowana tym, jak wyczyścić srebra, niż jakie opracowali akcje specjalne. A raczej nie będą chcieli na tyle się zapoznać, by poznać twój realny poziom języka, intelekt i spryt.

Na kogo ci ludzie nie zwrócą uwagi, ale będzie mieć na tyle łatwy do nich dostęp, by być na bieżąco? Może wysokie ego zaślepi ich na tyle, by nie nadawać zbyt wielkiego znaczenia, a wręcz traktować jak powietrze tych, którzy im usługują.
Miejsce niemieckiej służki pozwoliłoby jednocześnie przemykać wręcz niezauważoną po elitarnych miejscach, nie zwracać na siebie...

Sprzątaczka. Każdy dygnitarz w armi niemieckiej lub w Gestspo potrzebuje sprzątaczki - sam przecież nie sprząta. Poza tym nikt nie zwraca uwagi na "jakąś tam" sprzątaczkę - w dodatku ze wsi i "nieumiejącą czytać ani pisać". ;)

Sprzątaczka. Każdy dygnitarz w armi niemieckiej lub w Gestspo potrzebuje sprzątaczki - sam przecież nie sprząta. Poza tym nikt nie zwraca uwagi na "jakąś tam" sprzątaczkę - w dodatku ze wsi i "nieumiejącą czytać ani pisać". ;)

Moje alter ego to sekretarka, która w jest w stanie w jednej chwili może się zamienić się z miłej i uprzejmej damy w niższą klasę np. w niższego mieszkańca miasta. Dziewczyna pracowałaby w banku i aby zamienić się w postawną damę wkłada suknię i splata fryzurę w kok. A kiedy idzie śledzić podejrzane osoby ubiera się w strój pomocy humanitarnej udając że idzie po bandaże, jednocześnie śledząc podejrzaną osobę. W życiu detektywa kłamstwo nie jest strasznym przestępstwem. Zawód sekretarki jest bardzo dobrym ukryciem dla szpiega. W czasie drugiej Wojny Światowej strój pomocy humanitarnej nie wzbudza podejrzeń i można się niespostrzeżenie przemieszczać. Plusy bycia sekretarką są też takie, że można porozmawiać też z wyższą klasą i nikt raczej się nie zorientuje, że jesteś szpiegiem. Będąc miłym i uprzejmym usypiasz czujność osoby którą chcesz pociągnąć za język.

Moje alter ego to sekretarka, która w jest w stanie w jednej chwili może się zamienić się z miłej i uprzejmej damy w niższą klasę np. w niższego mieszkańca miasta. Dziewczyna pracowałaby w banku i aby zamienić się w postawną damę wkłada suknię i splata fryzurę w kok. A kiedy idzie śledzić podejrzane osoby ubiera się w strój pomocy humanitarnej udając że idzie po bandaże,...

Uchodzę za osobę cichą, spokojną, ogóle miłą i zawsze denerwuję się gdy ktoś znowu mi to mówi. Tak sobie myślę, że w końcu mogę to wykorzystać pozytywnie. Ze swoim uprzejmym i miłym sposobem bycia mogłabym podać się za opiekunkę do dzieci. Wysoko postawieni oficerowie zawsze lokowali się w pobliżu miejsc stacjonowania więc mogłabym być blisko samego oficera jak i jego najbliższych doradców i rodziny. Pod osłonką słodkiej opiekunki mogłabym się dużo dowiedzieć nawet od samych dzieci bo one czasem dużo widzą i dużo mówią. Mogłabym usłyszeć telefoniczne rozmowy żony, podsłuchać rozmowy samego oficera z żoną (może jakąś kłótnię;)) i myślę, że wiele zdziałałabym na tym polu. Dobrze mówię po niemiecku więc mogłabym się podać za Niemkę, ryzykowane ale warte przemyślenia, jak wiadomo za zamkniętymi drzwiami jest najwięcej sekretów.

Uchodzę za osobę cichą, spokojną, ogóle miłą i zawsze denerwuję się gdy ktoś znowu mi to mówi. Tak sobie myślę, że w końcu mogę to wykorzystać pozytywnie. Ze swoim uprzejmym i miłym sposobem bycia mogłabym podać się za opiekunkę do dzieci. Wysoko postawieni oficerowie zawsze lokowali się w pobliżu miejsc stacjonowania więc mogłabym być blisko samego oficera jak i jego...