Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

koloola
Reza
Dominika
Linna
Joanna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

koloola
Reza
Dominika
Linna
Joanna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dysponując tak wielką mocą wcieliłabym się w Daenerys Targaryen, Zrodzoną w Burzy, Niespaloną, Matkę Smoków, Królową Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, Khaleesi Wielkiego Morza Traw, Wyzwolicielkę z okowów, Panią Meeren. Jako prawowita spadkobierczyni Żelaznego Tronu robiłabym wszystko, aby móc na nim zasiąść. Z pomocą przyszłyby mi (a raczej przyleciały) moje trzy wspaniałe smoki: Drogon, Rhaegal i Viserion.
Uwielbiam Khaleesi od samego początku dlatego byłabym dumna, że wyglądam tak jak ona - piękno w czystej postaci. Władałabym swoimi poddanymi z szacunkiem i oddaniem. Byłabym idealną królową, która wie czego chce. Ostatecznie zdobyłabym serce Johna Snow'a swoimi kobiecymi sztuczkami ;)

Dysponując tak wielką mocą wcieliłabym się w Daenerys Targaryen, Zrodzoną w Burzy, Niespaloną, Matkę Smoków, Królową Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, Khaleesi Wielkiego Morza Traw, Wyzwolicielkę z okowów, Panią Meeren. Jako prawowita spadkobierczyni Żelaznego Tronu robiłabym wszystko, aby móc na nim zasiąść. Z pomocą przyszłyby mi (a raczej przyleciały) moje trzy...

A ja wcieliłabym się w wielu obcych ludzi, nieśmiałym dodałabym odwagi i wykonała pierwszy krok np.: w kierunku kobiety, do której w ukryciu wzdychają. Skłóconym pomogłabym wyciągnąć rękę do zgody, bo zwykle tak to w życiu bywa, że serce do zgody się rwie a duma mówi nie! Pesymistom pokazałabym, że świat nie jest taki zły, że można się cieszyć z życia bez 1 000 000 na koncie, domu z basenem i samochodu. Można, bo można się cieszyć, tym, że ma się fajną rodzinę, zdrowe dzieci, ciekawą pracę. No i najtrudniejsze chorzy... Bardzo imponowała mi osoba, życie i postawa ks. Kaczkowskiego, dlatego chorym dawałabym siłę do walki i nadzieję. A tym, którym nie da się już pomóc, pomagałabym w spokojnym pożegnaniu doczesnego życia, pomagałabym w odchodzeniu.

A ja wcieliłabym się w wielu obcych ludzi, nieśmiałym dodałabym odwagi i wykonała pierwszy krok np.: w kierunku kobiety, do której w ukryciu wzdychają. Skłóconym pomogłabym wyciągnąć rękę do zgody, bo zwykle tak to w życiu bywa, że serce do zgody się rwie a duma mówi nie! Pesymistom pokazałabym, że świat nie jest taki zły, że można się cieszyć z życia bez 1 000 000 na...

Małe dzieci marzą o tym by zostać superbohaterem, takim z nadprzyrodzonymi mocami, ratującym ludzkość i cywilizację przed katastrofą, a ja tak bym chciała znów spojrzeć na świat oczami dziecka, ufnie i z wielkimi oczami odkrywać jego tajemnice...

Małe dzieci marzą o tym by zostać superbohaterem, takim z nadprzyrodzonymi mocami, ratującym ludzkość i cywilizację przed katastrofą, a ja tak bym chciała znów spojrzeć na świat oczami dziecka, ufnie i z wielkimi oczami odkrywać jego tajemnice...

Moja odpowiedź będzie krótka.Interesował mnie zawsze świat kryminalny
i chciałabym go odkryć.
Za pomocą dotyku i mocy bohaterki chciałabym zostać śledczą. Odkryć jak to jest kiedy szuka się śladów kryminalnych zaczynając od podstaw do ukończenia sprawy kryminalnej.

Moja odpowiedź będzie krótka.Interesował mnie zawsze świat kryminalny
i chciałabym go odkryć.
Za pomocą dotyku i mocy bohaterki chciałabym zostać śledczą. Odkryć jak to jest kiedy szuka się śladów kryminalnych zaczynając od podstaw do ukończenia sprawy kryminalnej.

Czasu mało (to akurat moja wina), a pytanie wspaniale niejasne (albo moja jego interpretacja). Do tego pada mi bateria w laptopie. Będzie więc krótko i na temat.

Pierwsza myśl: chciałabym się wcielić w Sokratesa. Czyż to nie byłoby niesamowite pobyć przez chwilę legendarnym filozofem, synonimem mądrości? (A do tego te Ateny!) Cóż, dla mnie owszem. Ale z jakichś tajemniczych względów mam wrażenie, że postacie, hmm… no – martwe nie wchodzą w grę.
Dlatego od razu przeskoczę do drugiej opcji, jaką jest – niestety (a może właśnie „stety”?) niezbyt oryginalnie - moja mama. Stawiam jednak warunki. Mama jako „ciało docelowe” (że pozwolę ją sobie tak określić) interesowałaby mnie tylko wtedy, gdyby:
a) mamie jako duchowi/duszy/psychice/nieciału nic by się nie stało
b) po upływie określonego czasu (po prostu wtedy, kiedy ja bym już „wyszła”) jak gdyby nigdy nic wróciłaby ona „do siebie”
i najważniejsze c) takie wtargnięcie do maminego wnętrza poczyniłabym jedynie po to, by ta cudowna kobieta mogła sobie po ludzku odpocząć – przez parę godzin czy dni - od swoich zmagań z codziennością; w związku z tym zmuszona jestem postawić wymaganie, by prawowity właściciel ciała doświadczał szeroko pojętego relaksu w czasie, kiedy ja będę okupowała jego zewnętrzną powłokę.

W przypadku niespełnienia któregokolwiek z żądań a,b,c koncepcję użyczenia skóry mamy uważa się za nieważną. Można wówczas zacząć rozważania nad postaciami ludzi obrzydliwie bogatych.

Czasu mało (to akurat moja wina), a pytanie wspaniale niejasne (albo moja jego interpretacja). Do tego pada mi bateria w laptopie. Będzie więc krótko i na temat.

Pierwsza myśl: chciałabym się wcielić w Sokratesa. Czyż to nie byłoby niesamowite pobyć przez chwilę legendarnym filozofem, synonimem mądrości? (A do tego te Ateny!) Cóż, dla mnie owszem. Ale z jakichś...

Władza. Pieniądze. Nieograniczone możliwości. Cały świat u stóp. A do tego miłość jak z disnejowskiej bajki. To wszystko zdobyła jedna mała i niepozorna chłopka. Marta Skowrońska. To z nią mogłabym się zamienić na ciała. Jednak mało komu znane jest to imię i nazwisko. Większość zna ją jako Katarzynę I, żonę Piotra Wielkiego i pierwszą koronowaną carycę Wszechrusi. Jej historia nie jest usłana różami, ale z pewnością mogłaby posłużyć za wzór na bestseller albo scenariusz filmowy.
Zaczęła jako zwykła chłopka, a skończyła jako caryca! Kobieta niezwykła? Z pewnością, jednak przede wszystkim musiała być uparta i odważna.
Władza nie przypadła jej w spadku. Zdobyła ją dzięki… miłości. Rozkochała w sobie cara do tego stopnia, że z kochanki uczynił nie tylko żonę, ale i carycę! Jeden z najgroźniejszych mężczyzn w historii Rosji oddał jej serce, duszę i tron. Niektórzy mówią, że był w stanie wybaczyć jej nawet zdradę. Mężczyzna, który za niezastosowanie się do rozkazu zgolenia bród wśród swojej szlachty karał śmiercią!
Och, cóż ona musiała mieć w sobie? Czy każda kobieta nie chciałaby na własnej skórze przeżyć bajki Kopciuszka?
Jednak nie była tylko posłuszną kochanką, żoną i matką. Po śmierci cara sama objęła tron. Założyła nawet Rosyjską Akademię Nauk, a przecież zaczynała jako analfabetka!
Czytanie o jej życiu budzi wiele emocji, a co dopiero przeżycie go?

Władza. Pieniądze. Nieograniczone możliwości. Cały świat u stóp. A do tego miłość jak z disnejowskiej bajki. To wszystko zdobyła jedna mała i niepozorna chłopka. Marta Skowrońska. To z nią mogłabym się zamienić na ciała. Jednak mało komu znane jest to imię i nazwisko. Większość zna ją jako Katarzynę I, żonę Piotra Wielkiego i pierwszą koronowaną carycę Wszechrusi. Jej...

Na hasło "gdybyś mogła się w kogoś wcielić, to w kogo?" pojawia się milion sugestii! - W mamę, w profesora, z którym mam najtrudniejszy egzamin, w szefa, piękną i popularną laskę, by zobaczyć jakie to uczucie być taką, lub wręcz przeciwnie, w skórę szarej myszki, by odkryć jej mały niepozorny świat. Mogłabym wejść w skórę mężczyzny i sprawdzić jak to jest mieć inną płeć, czy w piosenkarkę, bo moim marzeniem zawsze było umieć śpiewać, a los poskąpił mi tego daru. Ale biorąc pod uwagę obecną sytuację w Polsce i na świecie, chciałabym - choćbym miała tylko jedną szansę by w kogoś przeniknąć - wejść w skórę wroga. I próbować zrobić jak najwięcej dobrego, ocalić jak najwięcej ludzi i nie dopuścić do rozprzestrzeniania się zła, na tyle, na ile to możliwe.

Na hasło "gdybyś mogła się w kogoś wcielić, to w kogo?" pojawia się milion sugestii! - W mamę, w profesora, z którym mam najtrudniejszy egzamin, w szefa, piękną i popularną laskę, by zobaczyć jakie to uczucie być taką, lub wręcz przeciwnie, w skórę szarej myszki, by odkryć jej mały niepozorny świat. Mogłabym wejść w skórę mężczyzny i sprawdzić jak to jest mieć inną płeć,...

Chciałabym się wcielić w skórę fanatyka.
Poczuć, jak to jest, gdy umysłem owładnęła niebezpieczna ideologia.
Zrozumieć, dlaczego w imię jakiejś idei człowiek jest gotów zabić nie tylko rzesze niewinnych osób, ale nawet tych, których najbardziej kocha i którzy są mu najbliżsi.
Poznać takiego człowieka „od wewnątrz”.

Bo dla niektórych ideologie, takie jak choćby narodowy socjalizm, naprawdę stanowiły sens życia. Jedną z takich osób była Magda Goebbels. Matka sześciorga dzieci, którym postanowiła oszczędzić przyszłości w świecie po upadku III Rzeszy. W liście do najstarszego syna pisała, że świat bez narodowego socjalizmu jest nic niewart. Z zimną krwią otruła więc pozostałe dzieci, z których najstarsze miało zaledwie 12 lat. To, co zrobiła, jest poza wszelkim pojęciem. Dlatego to właśnie w jej skórę chciałabym się wcielić.

By choć przez chwilę widzieć świat jej oczami.
By choć przez chwilę czuć to, co ona.
I być może postarać się zrozumieć, dlaczego postąpiła tak a nie inaczej, choć wydaje się to niemożliwe.

Chciałabym się wcielić w skórę fanatyka.
Poczuć, jak to jest, gdy umysłem owładnęła niebezpieczna ideologia.
Zrozumieć, dlaczego w imię jakiejś idei człowiek jest gotów zabić nie tylko rzesze niewinnych osób, ale nawet tych, których najbardziej kocha i którzy są mu najbliżsi.
Poznać takiego człowieka „od wewnątrz”.

Bo dla niektórych ideologie, takie jak choćby...

Skoro nie ograniczają mnie znane nam prawa rządzące światem, nie będę się też ograniczać do wybierania spośród osób z krwi i kości...

Pewnego wakacyjnego dnia wiele, wiele lat temu przydarzyła mi się niezwykła przygoda... Otóż siedziałam sobie w cieniu drzewa rozkoszując się piękną pogodą, kiedy to nagle mym oczom ukazał się nie kto inny, jak Biały Królik ubrany w szykowną marynarkę, co rusz to spoglądający na zegarek... Ktoś mógłby pomyśleć, że to upał uderzył mi do głowy, ja jednak postanowiłam sprawdzić, dokąd się tak spieszy ten osobliwy zwierzak... Chwilę później wpadłam za nim do króliczej nory i tak rozpoczęło się najbardziej niezwykłe popołudnie w moim życiu... Ileż to cudów i dziwów tam na mnie czekało! Książkę Lewisa Carrola pochłonęłam zachłannie. Od początku zauroczyła mnie Kraina Czarów, z jej pozornym brakiem logiki, rządząca się swoimi prawami, pełna niezwykłych istot... Wtedy to zakochałam się w fantasy i dlatego właśnie postawię na klasyka - chciałabym przeżyć to, co Alicja. Widziałam już koty bez uśmiechu, ale uśmiech bez kota - to doprawdy nadzwyczajne :).

Skoro nie ograniczają mnie znane nam prawa rządzące światem, nie będę się też ograniczać do wybierania spośród osób z krwi i kości...

Pewnego wakacyjnego dnia wiele, wiele lat temu przydarzyła mi się niezwykła przygoda... Otóż siedziałam sobie w cieniu drzewa rozkoszując się piękną pogodą, kiedy to nagle mym oczom ukazał się nie kto inny, jak Biały Królik ubrany w szykowną...