Póki co wygrywam raz do roku, ale i przez pewien czas nie brałam udziału w konkursach.
Przyznam też, że wpadł mi do głowy pomysł z kotem jak z "Czarodziejki z Księżyca" (misja ratowania świata przed złem), co nie było celowe.
A koty... koty rządzą w internecie, ale i tak jestem mile zaskoczona wygraną :)

Póki co wygrywam raz do roku, ale i przez pewien czas nie brałam udziału w konkursach.
Przyznam też, że wpadł mi do głowy pomysł z kotem jak z "Czarodziejki z Księżyca" (misja ratowania świata przed złem), co nie było celowe.
A koty... koty rządzą w internecie, ale i tak jestem mile zaskoczona wygraną :)

Dziękuję i gratuluję pozostałym! ;)

Dziękuję i gratuluję pozostałym! ;)

Gratulacje dla wszystkich zwycięzców konkursu.
Oby zawsze tak konkursy były szybko rozwiązywane:)

Gratulacje dla wszystkich zwycięzców konkursu.
Oby zawsze tak konkursy były szybko rozwiązywane:)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cassie
Darsky
Agnessa
Effugere
Gracenta

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cassie
Darsky
Agnessa
Effugere
Gracenta

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Trudno być policjantem. Cały czas ścigasz przestępców i pakujesz ich do więzienia.
Ale wiecie, co jest najtrudniejsze? Bycie bezrobotnym policjantem. Życie ciągłymi marzenia o pościgach i wsadzaniu niewinno-winnych ludzi za kratki.
Jestem policjantem w Auradon, które nie potrzebuje policjanta. Pracuję, ale jestem bezrobotny – nie mam nic do roboty. Witam się rankiem z żoną i mówię jej, że wychodzę do pracy, bo kto wie – może dzisiaj dotychczas porządny obywatel splunie na chodnik i będę mógł wystawić mu mandat za zanieczyszczanie środowiska?
W pracy otwieram laptopa i sprawdzam wiadomości. Nie rozumiem, kogo obchodzi, że mandat za przekroczenie prędkości zmniejszył się o połowę, skoro nikt już nie jeździ samochodem – wszyscy lubiący ryzyko i szybkość zostali wywiezieni w cholerę. Najwyraźniej politycy, podobnie jak my - policjanci, tęsknią za zdeprawowanym społeczeństwem i przez zmniejszenie kar, chcą na nowo zachęcić obywateli do rozrabiania. Taa, powodzenia.
Zacieram ręce i z uśmiechem włączam ukryty przed oczami przełożonych plik. Przenoszę się w świat pościgów i strzelanin. Odkąd zakupiłem pakiet VIPa, mam dostęp do ścigania bossa mafii! Osiem godzin szybko mija i niechętnie zbieram się do domu. Już mam wejść po drodze do Krzyśka z kryminalnego, aby oddać mu „Death2”, gdy spod jego biura słyszę „BAM! A masz parszywa gębo! Giń, JAFARZE”. Chichoczę. On jest dopiero na Alladynie?
- Ojć, ma się Krzysiu te zaległości, co nie? – szepczę ze złośliwym uśmieszkiem.

Trudno być policjantem. Cały czas ścigasz przestępców i pakujesz ich do więzienia.
Ale wiecie, co jest najtrudniejsze? Bycie bezrobotnym policjantem. Życie ciągłymi marzenia o pościgach i wsadzaniu niewinno-winnych ludzi za kratki.
Jestem policjantem w Auradon, które nie potrzebuje policjanta. Pracuję, ale jestem bezrobotny – nie mam nic do roboty. Witam się rankiem z...

W końcu dziś odpocznę od mojej pracy - stwierdził Klemens.
Nagle słyszy dzwonek do drzwi. Otworzył i zobaczył małe bezbronnego chłopca.
Klemens zaprosił chłopca do środka jego mieszkania. Zaproponował mu posiłek. Dziecko niechętnie się zgodziło na nie.
Nie chciał Panu policjantowi robić przykrości.Klemens widział jak dziecko je z apetytem. Uśmiechał się pod nosem. Zapytał chłopca czy nie ochoty iść do domu,że otrzymał odpowiedział,że nie. Klemens zadzwonił dyskretnie do miejsca swojej pracy zgłosił jaką ma obecną sytuację.
Po 5 minutach chłopiec zapytał czy Klemens nie zostanie jego tatą?
Zdziwiony policjant nie wiedząc co ma powiedzieć, oznajmił dobrze.
Hura, ale fajnie.Obserwowałem Pana. Jest Pan z zawodu policjantem. Bałem się,że jak Pan zapyta się co ja tu robię i zaczną się te pytania. Straciłem rodziców w wypadku samochodowym. Pozostałej rodziny nie znam.
Klemens powiedział tak:
Dzieci nie mam ,żony też, ale od dziś będziesz moim synem.
Każdy wolny czas będę spędzał z Tobą. Załatwimy sprawy urzędowe
i poczujemy jak to jest tworzyć męski, a za razem zgrany duet.

W końcu dziś odpocznę od mojej pracy - stwierdził Klemens.
Nagle słyszy dzwonek do drzwi. Otworzył i zobaczył małe bezbronnego chłopca.
Klemens zaprosił chłopca do środka jego mieszkania. Zaproponował mu posiłek. Dziecko niechętnie się zgodziło na nie.
Nie chciał Panu policjantowi robić przykrości.Klemens widział jak dziecko je z apetytem. Uśmiechał się pod nosem....

30 Października

Te pościgi, te wybuchy. Wszystko pamiętam jakby to się działo wczoraj. A minęło już tyle lat.
Od kiedy wszyscy bandyci siedzą pod magiczną czapką nie mam co ze sobą zrobić.
A mama mówiła, idź na filozofię, albo chociaż socjologiem zostań. Ale nie, musiało się zostać policjantem, bo przestępcy są jak choroby, zawsze będą obecni.
No i jednak się skończyli. A ty, człowiecze, siedź na bezrobociu i co dwa miesiące zmieniaj pracę. Zaczęło się od straży pożarnej,
ale to nie to samo, ile w końcu można lać wodę. Potem praca w McKaczorze i podawanie hamburgerów. Nigdy więcej pracy w
gastronomii. Następnie wywóz śmieci, sprzątanie lasu i tak dalej, i tak dalej. Ostatnio rząd wyszedł z propozycją i stworzył
Grupę Szybkiego Reagowania. Brzmi wzniośle ale co z tego, skoro zajmujemy się ściąganiem kotów z drzew i dostarczaniem poczty.
ale z tego nie da się wyżyć, bo płacą za godzinę, a w tygodniu przepracuję może z dziewięć. Raz zatrudniłem się nawet przy pędzeniu
Bimbra. Ale co to to nie, nie chodzi o to o czym myślicie. Pewien facet miał tłustego psa imieniem Bimber, i płacił za to, żeby ktoś
ganiał go po podwórku. Żeby schudł. Straszne, ale prawdziwe. Kiedyś stróż prawa i ostoja moralności, teraz poganiacz jamników.
Cóż takie życie, gdy Twój fach przechodzi do historii. Ale może kiedyś to się odmieni. Kto wie, co przyniesie jutro. Może bariera
zniknie i znów moje usługi staną się cenne. Ale puki co trzeba jakoś żyć. Może ściągnę kota z drzewa albo pobiegam za jakimś psem.

30 Października

Te pościgi, te wybuchy. Wszystko pamiętam jakby to się działo wczoraj. A minęło już tyle lat.
Od kiedy wszyscy bandyci siedzą pod magiczną czapką nie mam co ze sobą zrobić.
A mama mówiła, idź na filozofię, albo chociaż socjologiem zostań. Ale nie, musiało się zostać policjantem, bo przestępcy są jak choroby, zawsze będą obecni.
No i jednak się skończyli. A...

Obudził mnie jakiś hałas. Lata spędzone w szkole policyjnej nauczyły mnie reagować szybko i zdecydowanie, więc wyskoczyłem spod kołdry, wyciągnąłem gnata z szuflady i na paluszkach ruszyłem do kuchni. Czułem, jak adrenalina przygotowuje już moje ciało do walki. Ktoś był w kuchni. Tym kimś był Pan Bonifacy, na którym nie zrobiła wrażenia lufa pistoletu. Strącił z parapetu doniczkę z bazylią, a teraz patrzył na mnie z drwiną w oczkach.
-Masz prawo zachować miauczenie- westchnąłem i zabrałem się za sprzątanie. Tak wygląda teraz moje życie. Broń zamieniłem na miotłę i szczotkę do kibla. Nie mam pracy. Nikt już nie potrzebuje policjantów. Niektórzy znaleźli fuchę przy kierowaniu ruchem ulicznym, ale ja się nie załapałem. Wypełniam domowe obowiązki, a żona pracuje. Jedynymi wykroczeniami jakie obserwuję, jest wpychanie się do kolejki w sklepie albo chodzenie po świeżo umytej podłodze w brudnych butach. Zapominam, że na nikim nie robi już wrażenia odznaka policyjna i kiedy mnie ponosi zaczynam nią wywijać jak potłuczony. Gotuję obiady, rozsyłam CV. W Auradonie nie ma pracy dla ludzi z moim wykształceniem.
Wczoraj pomogłem sąsiadowi w noszeniu desek potrzebnych do budowy garażu i wykosiłem trawnik. Znowu. Robię to co kilka dni.
Wyrzuciłem Pana Bonifacego za drzwi i wróciłem do łóżka. Czwarta nad ranem. Niedługo zacznie się kolejny nudny dzień.

Obudził mnie jakiś hałas. Lata spędzone w szkole policyjnej nauczyły mnie reagować szybko i zdecydowanie, więc wyskoczyłem spod kołdry, wyciągnąłem gnata z szuflady i na paluszkach ruszyłem do kuchni. Czułem, jak adrenalina przygotowuje już moje ciało do walki. Ktoś był w kuchni. Tym kimś był Pan Bonifacy, na którym nie zrobiła wrażenia lufa pistoletu. Strącił z parapetu...

Joe śnił o pościgu. Pościgu za złodziejem, za mordercą, za kimkolwiek. Od dziecka marzył o pracy policjanta. Ciągnęło go do niebezpiecznych wyzwań i jednocześnie chciał pomagać. A teraz? Kiedy przestępcy zostali wygnani, jego praca straciła sens.
Codziennie chodził do swojego gabinetu. Siadał za biurkiem i czekał. Czekał na cud. Czekał z nadzieją, że tego dnia wydarzy się jednak coś ciekawego. Ale nie było mu to dane.
Najchętniej zrezygnowałby z pracy, gdyby nie to, że nie umiał odnaleźć się w niczym innym. Nawet jeżdżenie bez celu po ulicach było lepsze niż praca kelnera czy hydraulika.
Pod wieczór zrozpaczony Joe usiadł w swoim fotelu. Początkowo nie myślał o niczym konkretnym, ale kiedy jego wzrok spoczął na kuchennym nożu, zrozumiał. Zrozumiał, że razem z przestępcami jego życie straciło kolor. Postanowił uciec od niego, a najprostszym sposobem był właśnie nóż.

Joe śnił o pościgu. Pościgu za złodziejem, za mordercą, za kimkolwiek. Od dziecka marzył o pracy policjanta. Ciągnęło go do niebezpiecznych wyzwań i jednocześnie chciał pomagać. A teraz? Kiedy przestępcy zostali wygnani, jego praca straciła sens.
Codziennie chodził do swojego gabinetu. Siadał za biurkiem i czekał. Czekał na cud. Czekał z nadzieją, że tego dnia wydarzy się...

Nasz posterunek liczy sobie 41 pracowników, w tym:
- 3 sprzątaczki,
- 5 pracownic biurowo-administracyjnych,
- dyrektora,
- 31 policjantów.
W mieście bez przestępstw bardzo trudno o ciekawe i kreatywne zajęcie dla służbisty. Głównymi zadaniami pozostają utrzymanie porządku publicznego, stanie z lizakiem pod szkołą i ochrona internetowa. No chyba że jest się aspirantem Tomaszem.
- Już po was szuje! – Tomasz skoczył na krzesło widocznie rozochocony niedawnym posiedzeniem na sedesie.
Wziął do ręki długopis i zaczął kreślić ogłoszenie.
„Poszukiwany żywy lub martwy!
Jakub W. pseudonim NalejMi
Wiek 67 lat, siwe włosy, chudy, około 172 cm wzrostu. Oczy wiecznie przekrwione, z kieszeni wystaje mu butelka wina produkcji własnej, okulary typu Matrix, sombrero. Ostatnio widziany w północnych przedmieściach miasta, gdzie ukrywał się w rurze kanalizacyjnej przed sprzedawcą sklepu mięsnego oskarżającego go o czarny marketing jego kluczowych komponentów asortymentu: parówek, mortadeli i pasztetowej.
Za pochwycenie i dostarczenie oskarżonego planuje się przekazanie nagrody w kwocie 100 000 zł.”
- No pięknie – westchnął Tomasz odkładając sprzęt – Wiesiu podejdź no tutaj.
- Tak Panie Aspirancie?
- Proszę weź to ogłoszenia, skopiuj i wywieś w odpowiednich miejscach.
- Ta jest – odparł Wiesiu po czym wybiegł z pokoju.
Tomasz ziewnął. Zmęczyła go ta praca, to nie przelewki. Spojrzał na zegarek, dochodziła 11. Jeszcze 5 godzin służby przed nim. Włączył więc telewizor i oddał się lekturze kolejnego odcinka „Mody na Sukces”.

Nasz posterunek liczy sobie 41 pracowników, w tym:
- 3 sprzątaczki,
- 5 pracownic biurowo-administracyjnych,
- dyrektora,
- 31 policjantów.
W mieście bez przestępstw bardzo trudno o ciekawe i kreatywne zajęcie dla służbisty. Głównymi zadaniami pozostają utrzymanie porządku publicznego, stanie z lizakiem pod szkołą i ochrona internetowa. No chyba że jest się aspirantem...