Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fetor trupów, który percypuję wyraźnie spod woni trawy i ziemi nie jest mi nieprzyjemny. Trochę może zanadto słodkawy, trochę odurzający, ale o ile bardziej go wolę od odoru żyjących pach, stóp, tyłków, łojowatych napletków i poronionych jaj. (...) Na próżno się myją żywi, na próżno się perfumują, i tak śmierdzą.

Źle wtedy znałem kobiety. Znam je zresztą nadal źle. Mężczyzn także. Zwierzęta także. To, co znam najlepiej, to swoje cierpienia.

To, co nazywają miłością, to wygnanie, z pocztówką z bliskich sobie okolic, od czasu do czasu".