Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy głaszczę Twoje włosy w zmęczonych myślach, cieszę się, ale jakby to była nieprawda. Całe moje obecne życie jest nieprawdziwe, tylko jakoś się toczy, podczas gdy życie z Tobą nie toczy się, ale bez wątpienia jest prawdziwe.

Ten smieszny mit o niewinności dziennikarza. Wszystko czysta teoria. My tylko piszemy. Czytamy świat, jakim jest, ale nie my go takim uczyniliśmy. To robią ci inni. Ci źli menadżerowie, politycy, ludzie tacy jak ty. A przy tym i tu i tam chodziło jedynie o manipulację, narzucanie określonej wersji było czytelne i podlegało silnej konkurencji. (tłum.zanzara)


[Dieser lächerliche Mythos von der Unschuld des Journalisten. Alles blanke Theorie. Wir schreiben ja nur. Wir lesen die Welt, wie sie ist, aber wir haben sie nicht gemacht. Das machen die andere, Die bösen Manager, die Politiker, Leute wie du. Dabei ging es hier wie dort um Manipulation, das Durchsetzen bestimmter Versionendie lesbar waren und unter starkem Konkurrenzdruck standen.] s.276.

Polityka jest językiem. Język jest polityką. Jeden mówi, inny podpala auta. Oczywiście tak nie można się porozumieć.

[Politik ist Sprache. Sprache ist Politik. Der eine redet, der andere zündet Autos an. So kann man sich natürlich nicht verständigen.] s.112.

Cały Zachód był zmęczony, zwyciężył, ale nie chciał bronić tego, co wygrał, więc w efekcie było wszystko jedno, czy otrzyma śmiertelny cios od środka, czy z zewnątrz. (tłum.zanzara)

[Der ganze Westen war müde, er hatte gewonnen, wollte aber nicht verteidigen, was er gewonnen hatte, sodass es am Ende fast egal war, ob er von innen oder von außen den Todesstoß bekam.] s.173.

Wer nein sagt, muss kein Ja in petto haben. Kritik ist eine Methode, die Dinge im Fluss zu halten. Alles was ist, unterliegt dem Zweifel. Manche halten das auf die Dauer nicht durch und wechseln die Seite. Sie gehen in die Politik oder schreiben Romane, was nun wirklich das Allerletzte ist. Renegate, die sich im Angesicht des Todes an die Religion erinnern. Sie haben Angst, dass nichts bleibt. Dass sie keine Spuren hinterlassen. Es ist lächerlich Spuren hinterlassen zu wollen. Es gibt schon viel zu viele davon. Man muß sie auslöschen, etwas wegätzen, damit Platz entsteht für das Neue, eine winzige Lücke, den Ansatz einer Bewegung, wie in den letzten Wochen auf den Straßen. Das Problem ist die Energie. Blinde Wut ist eine Energie. Kann man denken und zugleich wütend sein? s.316.

Jego usta, jego słowa są jak kąpiel, która przynosi spokój. Dotąd żaden mężczyzna tak na nią nie patrzył, on widzi jej ciało, podskórne drżenie, a to się jej podoba.

Coś zawsze wywołuje skutek podobny do siebie, wydawała się mówić. Jeśli chce się mieć deszczową pogodę, trzeba być mokrym. A kiedy chce się pogody bez deszczu, trzeba być suchym. [tłum. zanzara]

[Gleiches produziert Gleiches, schien sie sagen zu wollen. Wenn man nasses Wetter machen will, muss man nass sein. Will man trockenes Wetter machen, muss man trocken sein.] s.134.

Sag mir deine Gefühle, und ich sage dir, zu was wir dich verurteilen.

[Opowiedz mi o swoich uczuciach, a ja ci powiem, na co zostaniesz przez nas skazany.] s.39.

Większość polityków jest zadziwiająco niewielkiego wzrostu. W telewizji trudno to zauważyć, akurat telewizja powiększa, ale w rzeczywistości często są karłami, małymi Napoleonami, którzy cierpią na narcystyczne zaburzenia, to typ mężczyzny, przy którym nieodmiennie pomyślisz, że ten ma jakiś problem ze swym siusiakiem.

Die meisten Politiker sind erstaunlich klein. Im Fernsehen kommt das nicht richtig raus, Fernsehen macht ja groß, aber in Wirklichkeit sind sie oft Zwerge, kleine Napoleons, die unter narzistischen Störungen leiden, der Typ Mann, bei dem man sofort denkt, er hat ein Problem mit seinem Pimmel. s.187.

Związki zdawały się obsuwać w kryzys. Wśród metalowców dochodziło do dzikich strajków, nielegalnych okupacji zakładów, widoczne były otwarte tendencje rozłamowe w bazie. Najlepiej wykształceni przeciw nowemu proletariatowi, zatrudnionemu w usługach. Lekarze przeciwko pielęgniarkom, nauczyciele akademiccy przeciwko nauczycielom nie-akademickim. Związkowcy, bojący się o swe miejsca pracy demonstrowali przeciwko związkowcom, którzy wychodzili na ulicę dla zarobków wyższych o 3.5%".

[Die Gewerkschaften schienen in die Krise zu schlittern. Bei den Metallern war es vereinzelt zu wilden Streiks gekommen, illegalen Werkbesetzungen, an der Basis offene Spaltungstendenzen. Die am besten ausgebilten Leutegegen das neue Dienstleistungsproletariat. Ärzte gegen Pfleger, Akademiker gegen Nicht-Akademiker. Gewrkschaftler, die um ihren Job fürchteten, demonstrierten gegen Gewerkschaftler, die für dreineinhalb Prozent mehr Lohn auf die Straße gingen.] s.162.

Państwo, gliniarze, nasi ojcowie, grubi ministrowie, cała formacja społeczna. Uniwersytety, seksualność, brudne wojny kapitału - wszystko było złe lub fałszywe, nie takie, jakie mogłoby być, gdyby tylko wszyscy chcieli. Raj na ziemi. Niestety nie wszyscy tego chcieli. Państwo i kapitał, ich związki, cały terror, który z nich wyszedł, który chcieliśmy wyłączyć, rozbić, czemu poświęcona jest cała nasza praca. Komórka robotnicza dotycząca kapitału, dyktatura proletariatu, plaża pod asfaltem. Mój Boże. Martwa kultura, język, którym już nikt nie mówi, oprócz Watykanu. (tłum. zanzara)

[Der Staat, die Bullen, unsere Väter, die fetten Minister, die gesammte Gesellschaftsformation. Universitäten, Sexualität, die schmutzigen Kriege des Kapitals - alles war böse oder falsch, nicht so, wie es hätte sein können, wenn nur alle gewollt hätten. Das Paradies auf Erden. Es wollten leider nicht alle. Der Staat und das Kapital, ihre Verflechtungen, der ganze Terror, der davon ausging, das wollten wir abschaffen, zerschlagen, an diesen Fetischen arbeiteten wir uns ab. Der Kapital-Arbeitskreis, die Diktatur des Proletariats, der Strand unter dem Pflaster. Meine Güte. Eine tote Kultur, eine Sprache, die keiner mehr spricht, nur noch Vatikan.] s.79.

Kto nie potrafi powiedzieć nie, nie będzie też umiał powiedzieć tak, żeby to powiedzieć w skrócie.

[Wer nicht nein sagt, kann auch nicht ja sagen, um es auf eine Kurzformel zu bringen.] s.215.

Ci przeklęci Arabowie, powiedział.
Powiedziałem Arabowie? Ci przeklęci Amerykanie, chciałem powiedzieć, choć teraz to już jest prawie to samo. A może to właśnie my, mędrkowie w Europie, jesteśmy w błędzie. Może Amerykanie mają rację. Nasi wrogowie chcą wrócić do średniowiecza, więc zwalczajmy ich średniowiecznymi metodami.

[Diese gottverdammten Araber, sagte er.
Habe ich Araber gesagt? Diese gottverdammten Amerikaner, wollte ich sagen, sosehr das derzeit beinahe dasselbe ist. Vielleicht irren wir Klugscheißer in Europa uns ja auch. Vielleicht haben die Amerikaner recht. Unsere Feinde wollen zurück ins Mittelalter, also bekämpfen wir sie mit mittelalterlichen Methoden.] s.214.

Kłóciliśmy się o przestrzeń, prawa zasięgu i granice. Kto otrzymał więcej i na jakich warunkach. Było to trochę jak wojna. Czy trzeba mnie było do wszystkiego zmuszać? Jule bez wahania stwierdziła, że tak. Że niby mężczyźni tacy już są. Że niby są leniwi, że nie lubią się ruszać, nie przejmują odpowiedzialności, chyba, że wywiera się na nich presję.


[Wir stritten um den Raum, Reichweiten und Grenzen. Wer bekam wieviel unter welchen Bedingungen. Ein bischen war es wie Krieg. Musste man mich zu allem zwingen? Jule hatte ohne zögern behauptet, ja. Männer wären so. Männer wären faul, sie bewegten sich nicht, übernahmen keine Verantwortung, es sei den man setze sie unter Druck.] s.60.

Man darf sich keine Illusionen machen. Aus Kinder werden bekanntlichj Luete, es bleibt ihnen nichts erspart. Sie werden leiden und sie werden andere leiden lassen, uns selsbt nicht ausgeschlossen. s.319.

Geschichten vom Schlamm und vom Dreck, im Wasser trudelnde Autos, ein Paar tote Kąlber, Hühner, Schweine, dazu kurze nette Reportagen über Luete die sich halfen und anschließend in die Kameras sagten, warum sie wütend waren.
Annie fand das komischj. Warum sind sie wütend?
Sie haben sich gegenseitig gestützt, waren im Not, waren solidarisch. Sie könnten stolz auf sich sein. Aber ihre Haltung ist: Es wäre Aufgabe des Staates gewesen, uns zu helfen. Weil vom Staat keine Hilfe kam, mussten wir uns zu unser aller Empörung selber helfen. Noch nicht mal Schaufeln hat heutzutage der Staat. Wir mussten tatsächlich unsere eigenen mitbringen. s.330-331.

Moja matka mówiła zupełnie swobodnie, kilka zdań o małżeństwie z perspektywy własnego doświadczenia. Mój ojciec siedział z daleko w tył na krześle odchylonym korpusem, w pozie zainteresowanego słuchacza, przysłuchującego się jakiemuś skomplikowanemu, naukowemu wykładowi. Podobał mi się jej badający sposób wypowiedzi, jej zarówno niewzruszona jak i skromna wiara, że tutaj i teraz należy coś powiedzieć, że małżeństwo to nie jest nic pewnego, że ludzie się zmieniają. W małżeństwie trzeba umieć czekać. Mój partner nie uważa na mnie? Więc muszę na siebie sama uważać. Nie posiada się partnera na własność. Jest on nam tylko użyczony, mówiła, dzieci są nam tylko użyczone, tak jak całe nasze życie.

[Meine Mutter sprach völlig frei, ein paar Sätze über die Ehe, aus dem Blickwinkel ihrer Erfahrung. Mein Vater saß mit weit nach hinten gelehnten Oberkörper lauernd auf seinem Stuhl, in der Pose des interessierten Zuhörers, der einem komplizierten wissenschaftlichen Vortrag lauscht. Ich mochte ihre tastende Art, ihren ebenso festen wie bescheidenen Glauben, das es hier und heute etwas mitzuteilen hatte, dass eine Ehe nichts Festes sei, Menschen veränderten sich. In einer Ehe müsse man warten können. Der andere achtete gerade nicht auf mich? Dann müsse man eben auf sich selbst achten. Man besitze den anderen nicht. Er ist uns nur geliehen, sagte sie, die Kinder sind uns nur geliehen, das ganze Leben.] s.67.

Jeśli ktoś wybrzydza, nie znaczy to wcale, że dokonał krytyki. Przeciwnie. Sam jest w to zamieszany, jest tego zbyt blisko, by zobaczyć, o co naprawdę chodzi, podczas gdy prawdziwy krytyk stara się zachować pewien dystans, co nie znaczy, że musi być od razu chłodny i pozbawiony emocji.(...) Krytykowanie bierze się z umiejętności rozróżniania, co w praktyce oznacza, że mówimy na co jest miejsce, a na co go nie ma, w istocie czy to śmieć, czy muzeum, o ile w ostatecznym rozrachunku nie jest to to samo. (tłum.zanzara)

Wer herummault, hat noch lange keine Kritik abgeliefert. Im Gegenteil. Er ist verwickelt, ist zu nah dran, um zu sehen, was wirklich los ist, während der Kritiker sich immer um eine gewisse Entfernung bemüht, ohne deshalb gleich kalt und lieblos zu sein. (...) Kritisieren kommt ja von unterscheiden, was in der Praxis heißt, wir sagen wofür noch Platz ist, wofür nicht, im Grunde Müll oder Museum, falls das am Ende nicht dasselbe ist. s.315.

Najbardziej kochała go, kiedy spał. Sugar powiedział: bo jest wtedy bezbronny. Kimś, kogo mogłabyś zabić. Jeśli możesz go zabić, to możesz go i kochać. (tłum. zanzara) s.303.

Problemem jest to, że się nudzicie, powiedziała. Jest za mało poruszenia, więc sami je wywołujecie. Władza to ruch. Obrazki w telewizji są ruchem.(tłum. zanzara)

[Das Problem ist, dass ihr euch langweilt, hatte sie gesagt. Es bewegt sich zu wenig, also sorgt ihr für Bewegung. Macht ist Bewegung. Die Bilder im Fernsehen sind Bewegung.] s.178.

Reżim w Pekinie robi to zresztą całkiem nieźle, ta mieszanka leseferyzmu i twardej ręki, tak że ludzie nigdy nie wiedzą, co ich czeka, co oczywiście prowadzi do stanu permanentnego napięcia i ruchu. Starzy, dobrzy komuniści, kto by pomyślał. Umarliby ze śmiechu, gdyby wiedzieli, nad czym my tu sobie w Europie łamiemy głowy, ta niekończąca się gadanina o wolności i jej granicach, jak ludzi zachęcić, by chcieli mieć dzieci, czy w przyszłości będziemy mogli jeszcze podróżować lub czy może wkrótce wszystko się zawali. (...) Czas pracy do emerytury ma być wydłużony o dwa lata? Podatek od paliwa lotniczego? Tylko nie za naszej kadencji. Nie, no to w żadnym razie. To smutne, ale tak wygląda demokracja, trzeba to sobie powiedzieć, ale czy możemy sobie jeszcze na taką demokrację pozwolić, w której każdy głupi ma głos? Przecież idioci są, niestety, zawsze w większości, to wiedzieli już starożytni Grecy, którzy, jak wiadomo, nie każdemu pozwalali głosować. Trzeba by było wprowadzić małe testy. Zanim ktoś będzie mógł podejść do urny - kilka pytań na temat historii i teraźniejszości, obywatelska wiedza o państwie w formie testu z odpowiedziami do wyboru.[tłum. zanzara]. s.189.

Potem poczyniła uwagę o życiu na wsi, że jest cudowne, ale że to nie dla niej, może po pięćdziesiątce, sześćdziesiątce, co zabrzmiało, jakby trzeba było się zestarzeć,a może nawet być trochę chorym, żeby dobrowolnie zamieszkać na wsi.
Ja lubiłem życie na wsi. Było monotonne, i to właśnie w nim lubiłem. Całe życie biegło po okręgu, powtarzały się czynności. Również w mieście się powtarzały, ale tu, w lesie, wydawały się bardziej zrozumiałe, inny porządek był nie do pomyślenia. Jesienią grabiło się liście, na wiosnę przygotowywało nową ziemię, latem wspinało się na drzewa, by zebrać owoce, zanim w jesieni ponownie nie grabiło się liści.

[Danach machte sie eine Bemerkung über das Leben auf dem Land, es sei wunderschön, aber für sie persönlich wäre es nichts, mit fünftzig, sechzig vielleicht, was so klang, als müsse man alt sein, um freiwillig auf dem Land zu leben, beinahe ein bisschen krank.
Ich mochte das Leben auf dem Land. Es war eintönig, und eben das gefiel mir daran. Das ganze Leben lief im Kreis, die Abläufe wiederholten sich. Auch in der Stadt wiederholten sich die Abläufe, aber hier, in der Wald, schien es sinnfälliger zu sein, es war nicht anders denkbar. Im Herbst rechte man das Laub, im Frühling machte man neue Erde, irgendwann blühte es, im Sommer stieg man in die Bäuume, um das Obst zu ernten, bevor man im Herbst von Neuem das Laub rechte.] s.313.

Ony była do wielokrotnego czytania, zarówno w lóżku, jak i w pracy. Im częściej czytało się jakiś tekst, tym bardziej głębsze było zrozumienie, tym większe czekały niespodzianki. (tłum. zanzara)

[Sie war für Mehrfachlektüre, im Bett wie bei der Arbeit. Je öfter man einen Text las, desto grundlegender das Verständnis, desto größer die Überraschungen.] s.55.

Myślała o jego twarzy, o tym, co się po tych wszystkich latach okazało jego twarzą, twardym jądrem, pierwszym podsumowaniem, którego musiała dokonać. (tłum. zanzara)

[Sie dachte an sein Gesicht, das, was sich nach all den Jahren als sein Gesicht herausstellte, den harten Kern, eine erste Summe, die sie vielleicht mal ziehen musste.] s.179.

Wydawało się jej, że coraz mniej ludzi było do tego zdolnych [żeby się z kimś przespać, uprawiać seks], żyli jak zakonnice czy mnisi w swych przez architektów wnętrz zaprojektowanych celach, w których mniej lub bardziej pokornie czekali, by poczuć BOŻĄ wolę.

[Immer weniger Leute schienen dazu bereit zu sein, hatte sie den Eindruck, lebten als Nonnen und Mönche in ihren von Innenarchitekten eingerichteten Zellen, wo sie mehr oder weniger demütig darauf warteteten, von der Stimme des HERRN berührt zu werden.] s.52.

No co mężczyźni wiedzą o swoich ciałach. Używają ich. Odbierają sygnały. kto jest moim wrogiem, a kogo mogę pieprzyć.

[Was wissen Männer schon von ihren Körpern. Sie benutzen sie. Sie empfangen Signale. Wer ist mein Feind, wen kann ich ficken.] s.268.

Politik, mein Gott, was stellt ihr euch im VWesten vor, was das ist. Ein Dreckjob, das ist Politik. Sozialisten, Nationalisten, Demokraten, das ist schon längst nicht mehr die Frage. Die Frage ist: Wer tut sich das noch an. Wer sagt den Leuten die Wahrheit. (...) Man stellt sich vor sie hin und sagt: Okay, alle, die heute vierzig sind, brauchen sich nichts mehr yu erhoffen. Wir haben euch abgeschrieben. Eure Kinder auch. s.350.

Aller Ursprung der Politik war häuslich, dachte sie, Verteidigung von Raum, der zugleich offen und abgeschlossen war. Wer durfte rein und wer nicht, unter welchen Umständen, unter Beachtung welcher Regeln. Das war Politik. Erst wenn man sich sicher fühlte, konnte man sich auch bewegen. Man ging nachbarschaftliche Beziehzúngen ein, man geriet in Gesellschaft, die mal grüßer und mal kleiner war, teilte sich mit jemandem Raum.

Chwaliłem moje dzieci. Dopiero przez nie zrozumiałem, czym jest praca. Dzieci włączały do gry śmierć, mówiłem, zaczyna się rozumieć, że się nie ma do dyspozycji nieskończonej ilości czasu, za to poznanie jestem im wdzięczny.

[Ich lobte meine Kinder. Erst durch sie habe ich begriffen, was Arbeit sei. Kinder brächten den Tod ins Spiel, sagte ich, man begreife, dass man nicht unendlich viel Zeit hat, für diese Erkenntnis sei ich ihnen dankbar.]s.101.

Mieszkał sam, bez kobiety, pomimo to miał gust. Homoseksualistą najwyraźniej nie był, wtedy byłoby zrozumiałe, dlaczego tak dobrze znał się na kolorach i rzeczach.

[Er lebte allein, ohne Frau, trotzdem hatte er Geschmack. Homosexuell war er augencheinlich nicht, dann wäre verständlich gewesen, warum er sich mit Farben und Dingen so gut auskannte.] s.78.