cytaty z książki "Kolce dzikiej róży"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Przecież ci ludzie - myślał Konrad - bawią się z desperacji. Wiedzą, że zmierzają ku śmierci, a dzisiejsza zabawa to kwintesencja ich przerażenia. Czy więc jest prawdziwa? Nie widziałem większego fałszu na świecie! I dobrze widzę - tańczą kości obleczone skórą. Tylko oni nie zdają sobie sprawy z przewrotności tej zabawy. Nie chcą o niej wiedzieć, umęczeni, cały rok bojący się śmierci. Ten taniec, ta muzyka... wszystko jest desperackim gestem, buntem wobec prawideł świata. Buntują się przeciwko śmierci. Tak dalece uwierzyli dziś w swoją nieśmiertelność! Tymczasem to wszystko mrzonka.
Wikłają sobie życie ludzie niegodziwi. Na większość
spraw wpływu nie mamy. Nie możemy przewidzieć, że kogoś kopnie koń. Nie możemy też rozsądzić, ile życia nam
zostało. Nie władamy pogodą, jesteśmy jak robaki, które pochłonie ziemia. Ale jeśli mamy na coś wpływ, powinniśmy
postępować według zasad i kierować się dobrocią. Jeśli ktoś
sobie na towarzysza życia wybiera niegodziwca i mordercę, podżega do zabójstwa i kąpie się we własnym żalu, pragnąc
odwetu, nie przebaczenia, to jest niegodny, wyzuty z honoru.
Spójrz, w chorobie mówiłeś o śmiertelności człowieka
i małości wobec czasu, a jednak przez chwilę to my jesteśmy
teraźniejszością. Nie ma jutra, jest dziś – z nami. Czy to nie
pocieszające, że nie ma „dziś” bez nas? W tej chwili to my
jesteśmy życiem i nie ma niczego więcej.
Weto dla samotności człowieka. Weto dla niepewności, o której nikt nie ważył się głośno powiedzieć – może
nikt nie patrzy na lud z góry; może nie jest to lud Boży,
gdyż Bóg nie istnieje.