Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Przepraszam - wyszeptała, przeklinając w myślach własną bezsilność. - Porozmawiajmy z emirem, obiecuję.
Kobieta znów łkała.
- A po co? - zapytała, gorzko i rozpaczliwe. A potem dodała coś, co dotknęło Nahri do żywego: - Jeżeli nie potrafisz ochronić się sama, jak możesz chronić nas wszystkich?

Groźba wymierzona w ukochaną osobę jest skuteczniejszą metodą kontroli niż całe tygodnie tortur.

Byłem zmęczony...- Głos mu się załamał Jestem zmęczony. Wszyscy w tym mieście karmią się żądzą zemsty. Jestem zmęczony tym, że uczymy nasze dzieci nienawidzić i obawiać się innych dzieci, ponieważ ich rodzice są naszymi wrogami. A najbardziej przeraża mnie, że działamy tak, jakby jedynym sposobem na ocalenie naszego ludu było wymordowanie wszystkich, którzy mogliby się nam sprzeciwić tak jakby nasi nieprzyjaciele nie zamierzali odwzajemnić nam się po przejęci władzy.

Pod panowaniem tyranów społeczeństwo nie prosperuje.

Dara wciąż jeszcze wzbudzał w niej wielkie emocje, nawet pięć lat po śmierci - uczucia poplątane niczym cierniste pnącza, w które zaplątywala się tym bardziej, im bardziej próbowała się z nich wydostać.

Dara wkradł się do jej serca, a potem strzaskał je na kawałki, tak rozpaczliwe pragnąc ją ocalić - wbrew jej woli - że zaryzykował rozpętanie kolejnej wojny.

- Twoje uczucia należą tylko do ciebie, afszinie. - Jej spojrzenie stwardniało. - Nie pozwól jednak, by stały się słabością. W żaden sposób.