Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Co powiesz, człowiecza dziewczyno? - świergocze Mordka. - Przyjmujesz pomoc nas wszystkich, z całym dobrodziejstwem? Wystarczy kiwnąć głową.
Chcę powiedzieć "tak", ale buzują we mnie różne obawy, są nieustępliwe jak rój komarów.
- A jeśli któreś z was ucierpi? - szepczę.- To byłaby moja wina. (...)
- Będziemy cierpieć wtedy, gdy nie pozwolisz nam pomóc.

Zawsze sądziłam, że siła bierze się ze stawiania czoła różnym wyzwaniom samotnie, ale chyba się myliłam. Współpraca z innymi też może przydawać mocy.

Jestem mi bardzo głupio. Musiałam wybrać się w głąb lasu, aby zrozumieć, co za sobą zostawiam. Musiałam utracić to, co miałam, aby zdać sobie sprawę, jak bardzo to kochałam. I musiałam zajrzeć we własną przeszłość, by pojąc, czego chcę w przyszłości - rodziny, która mnie kocha.(...) Uświadamiam sobie, że czasem warto podjąć każdy trud i każdą walkę.

- Jeśli pragniesz żyć jako istota ludzka, musisz wyciągnąć rękę do innych ludzi, wpuścić ich do swojego świata. Przypuszczam, że czasem oboje mamy z tym problem. A przecież zwrócenie się o pomoc albo jej przyjęcie wcale nie jest takie trudne, jak się wydaje.