Jesteśmy społecznością, która kocha książki

... ludzie milczą z dużo poważniejszych powodów niż te, dla których krzyczą.

Odchodzą kolejne dzieci, istoty zawieszone pomiędzy dwoma światami. Wszystkie te, które nie zaczęły być człowiekiem, a przecież były najważniejszymi ludźmi na ziemi.

... wiem, jak wygląda życie kogoś, kto chce mieć dziecko, i jak wygląda cierpienie kogoś, kto traci je przed poznaniem go. Wiem, jak wygląda czekanie na koniec tej znajomości, która nie miała szansy się udać.

... decyzje są właśnie od tego, żeby należeć tylko do tych, którzy z nich korzystają.

Nie mamy nic prócz ciała. Wszystko, co dookoła niego, prócz niego, pływa dookoła, czasem cumuje na dłużej. Tylko te tkanki i ciepłe schronienie zostaje z nami na zawsze, od pierwszych do ostatnich chwil. I ono niesie nas dumnie przez cały ten czas, przez dni i noce.

Kiedy opowiada się o tym, co nieprzyjemne, ludzie też stają się nieprzyjemni. Przyglądają ci się podejrzliwie, bo albo przesadzasz, albo umierasz, nic w tym fascynującego.

Cierpienie to ograny motyw, kojarzy się z żenującymi nagłówkami w szmatławcach, z wyłudzaniem odszkodowań i wysoką potrzebą atencji. Nie chce się współczucia, bo zaburza faktyczny obraz. Nie ma przy nim sprawiedliwości, jest tylko skupienie, że się nie powiodło. Że zawsze będzie stało obok, jak wyrzut sumienia, nawet bez czynnego udziału.

Bardzo często zapominamy o ciele. Ma nieść, a nie przysparzać problemów. Ma być idealne i posłuszne, pozbawione niedoskonałości i ma budzić zachwyt. Kto by się zastanawiał, czy ono nie cierpi od tych rosnących wymagań ? Ma słuchać i spełniać żądania.