Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Masz szlachetne rysy. Zło wygląda w nich pięknie. Pierwsze prawdziwe zło. Kruche, wzruszająco wplątane w ślady po twoich bogach. Jeszcze nie umarli, ale już odchodzą. Nie ma czego, mała, żałować. Nie trzymaj kurczowo. Nie zaciskaj pięści. Niech sobie idą. Daj im krzyż na drogę i kopniaka w tyłek. Miej taki gest, Lori.

Sam nie ucieka od wzruszeń, nie rażą go proste zachwyty, nie nazywa zachodów słońca kiczowatymi, a rozgwieżdżonego nieba wyświechtanym banałem. Lubi dolinę, światła i swoje rozmyślania. I piękne historie z happy endem. Ale lubi też niepokojący, krzykliwy labirynt ulic. To on pozwala Harry’emu usłyszeć melodię, która tak rzadko się z nim zgadza.