Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale bywa, że dajemy się zwieść przebraniom. Czasami to człowiek w policyjnym mundurze chce wyrządzić nam krzywdę. Czasami zamaskowany mężczyzna ratuje życie.

Świat bez żadnego problemu znalazł sposób, by kręcić się dalej beze mnie. Byłam martwa, a mój powrót jedynie wywrócił go do góry nogami. Wszyscy próbujemy nieustannie odnaleźć równowagę, świat jednak chwieje się na swojej osi jak wirujący bączek, który lada moment ma się przewrócić.

Nie jestem dziewczyną, której misja polega na sprawianiu, żeby wszyscy czuli się lepiej. Żeby ich życie stało się łatwiejsze.
Już nie.

Dziewczyny takie jak ja nie pragną bestii, lecz tylko jej idei. Chcą być bezpieczne, a jednocześnie odczuwać dreszczyk emocji.

Jestem potworem. Potwory nie mieszkają pod pierdolonym łóżkiem czy w szafie. Nie pojawiają się w kłębach dymu. Nie, potwory są takie jak ja: mają postać cichego chłopaka, który odprowadza pijaną kobietę do domu, opiekuńczego wujka albo tego małomównego kolesia o sympatycznym uśmiechu, który naprawia twoją werandę. Działamy w nocy, czaimy się w cieniu, ale za dnia poszukujemy kolejnej ofiary.

Jeśli się kogoś kocha, zrobi się wszystko. Będzie się kłamać, manipulować, zabijać - nawet siebie - byleby zatrzymać tę osobę.