Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikonsekwentna, imperialnie ostentacyjna lub tchórzlie przyczajona prohobicja zrobiła jednak swoje.

Jak coraz bezwolniejszy poddawał się opresji, nie znajdując w swojej uległości żadnego oczyszczenia, ekspiacji, sensu. Jak, nie ma co ukrywać, zbieg okoliczności, ślepy los, przypadek zachęciły go do użycia wyobraźni, by zmystyfikować rzeczywistość i wpuścić Pasławskiego w tunel paranoi.

Czy nie ma pan wrażenia, że to zanurzanie się, powolny dryf, to półtrzeźwe i półpijane lewitowanie w miarę upływu czasu zamienia spodziewaną przyjemność w oczywistą udrękę, kiedy doświadczamy upokarzającego prymatu ciała nad duchem? Kiedy przyznać musimy, że wzlot ducha jest niższy, a upadek ciała głębszy?

Aleks zaczął zdawać sobie sprawę, że świat stworzony przez parę dziwnych kochanków, świat odchanny, uwodzicielski, dzięki pomocy włoskiej ciotki wolny od trosk materialnych, świat mitów i marzeń, jest chorobą w tym samym stopniu, co zgiełk, ordynardość, nieprawość, niechlujstwo i bylejakość zza parkanu są zdrowiem.
I że jakkolwiek byłby to świat oswojony, serdeczny, własny, ujść z niego cało się nie da, gdyż jest śmiertelną pułapką.