Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Proszę pani? - Tak? - Skąd wiadomo, że się kogoś kocha? (...) - To jest różnie, ale... jest chyba tak, że kiedy się wie,że... a przynajmniej,kiedy nam się wydaje, że jest ktoś, z kim chciałoby się zostać już na zawsze. - I nie można bez niego żyć. - Właśnie. Jeśli dwoje ludzi nie może bez siebie żyć... to jest to miłość.

Pozwól wejść temu, który wejść powinien Pozwól umrzeć dawnym marzeniom
Pozwól odejść tym, którzy odejść powinni
Nie oczekuj, że zrobią to
Co chciałbyś, żeby zrobili.

W Stworzeniu Adama Michała Anioła Bóg przekazuje Adamowi iskrę życia (...).
Cały sens obrazu (...) zawierał się w dwóch monumentalnych ciałach, wyciągających do siebie ręce, których palce wskazujące niemal się stykają. Jest między nimi milimetr przestrzeni. I w tej próżni jest życie. Monumentalność obrazu i bogactwo szczegółów stanowią jedynie ramę, otoczkę, która jeszcze bardziej ma podkreślić tę minimalną pustkę, ten pusty punkt, który mieści w sobie wszystko.

Miłość oznacza, że kładzie się swoje życie innemu człowiekowi u stóp; do tego jednak ludzie dzisiaj nie są zdolni.

W ogóle wszystko, co ładne, znika.

- A ty mnie kochasz? Chociaż trochę?
- Zrobisz to jeszcze raz, jeśli powiem, że cię kocham?
- Nie.
- I tak będę cię kochać, to chciałeś powiedzieć?
- Kochasz mnie tylko dlatego, że pomagam ci utrzymać się przy życiu.
- Tak. Czy to właśnie nie jest miłość?

Kochany Boże, spraw, żeby wróciła. Dam ci, co tylko zechcesz. Wszystkie moje czasopisma, wszystkie moje książki, wszystkie moje rzeczy. Co chcesz. Tylko spraw, żeby wróciła. Do mnie. Proszę, dobry Boże