Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sercu pustyni czy wśród tłumu, co za różnica? Człowiek w swej istocie jest wszędzie samotny...

Zawsze, kiedy spotykam kogoś, kto wynosi się nad innych wiem, że mam do czynienia z człowiekiem z kompleksem niższości.

dziewczęta są niemądre, niech mi pan wierzy. Tak pewne siebie, przekonane, że wiedzą wszystko najlepiej. Dużo się mówi i pisze o kobiecym instynkcie. Nie sądzę, że coś takiego istnieje. Żaden instynkt nie chroni dziewcząt przed pewnym typem mężczyzny. Po prostu go nie mają. Rodzice, tak, przestrzegają je, zawsze nadaremnie, one nie wierzą. To straszne, ale wydaje mi się, że jak magnes lgną do mężczyzn, którzy mają złą reputację. Wydaje im się, że miłość zmieni ich wybrańców.

Satterthwaite rozpogodził się. Nagle przyszło mu coś do głowy. Szczęka mu opadła.
-Wielki Boże! (...) Ten drań i jego zatruty koktajl!Każdy mógł go wypić. Np. ja.
-Jest jeszcze gorsza ewentualność, której nie wziął pan pod uwagę - rzekł na to Poirot.
-Hm?
-To mogłem być JA - powiedział Herkules Poirot.

Niech pan wystrzega się dnia, w którym spełnią się wszytskie marzenia, drogi przyjacielu.

Kobiety nie są okrutne dla mężczyzn, chyba że chodzi o jakąś konkretną osobę, są okrutne tylko dla kobiet.

Mężczyzna nie lubi kobiet, które o niego zabiegają. Trzeba pozwolić mężczyźnie zabiegać o kobietę.

(...) wydarzenia przychodzą do ludzi, nie ludzie do wydarzeń. Dlaczego jedni mają bogate życie, a inni nudne? Czy z powodu uwarunkowań?
Wykluczone. Jeden człowiek może przemierzać świat wzdłuż i wszerz, a wszystko go
omija. Tydzień przed jego przybyciem na miejsce masakra, a dzień po wyjeździe
następuje trzęsienie ziemi, a statek, na który o mały włos nie wsiadł, rozbija się w
katastrofie. Ktoś inny mieszka w Belham i codziennie dojeżdża do City, a w jego
życiu jest pełno przygód. Zamieszany jest w afery z gangami szantażystów, pięknymi
kobietami i zmotoryzowanymi przestępcami. Są ludzie, których obecność na
pokładzie natychmiast powoduje katastrofę statku, nawet jeśli jest to tylko wycieczka
po dekoracyjnym jeziorze. Tacy jak twój Herkules Poirot nie muszą szukać zbrodni,
ona sama do nich przybędzie.

-Wielki Boże!-zawołał.- Dopiero teraz sobie uświadomiłem. Ten drań i jego zatruty koktajl! Każdy mógł go wypić. Na przykład ja.
-Jest jeszcze gorsza ewentualność, której nie wziął pan pod uwagę- rzekł na to Poirot.
-Hm?
-To mogłem być JA- powiedział Herkules Poirot.

(Poirot:) Potrafię mówić dokładną, idiomatyczną angielszczyzną. Ale czy wie pan, przyjacielu, że kiepska angielszczyzna jest wielkim atutem? Ludzie takim pogardzają. Mówią: cudzoziemiec, nawet po angielsku porządnie mówić nie umie. Moją polityką nie jest straszenie ludzi, chętnie natomiast witam ich lekkie kpiny. Chełpię się, a jakże. Anglik powiada: „Człowiek, który ma tak wysokie mniemanie o sobie, jest na pewno niewiele wart”. Angielski punkt widzenia. Zresztą, mylny. I wie pan, co się dzieje? Ludzie przy mnie przestają mieć się na baczności. Poza tym — dodał — weszło mi to w zwyczaj.

Lubię mężczyzn z przeszłością - stwierdziła. - Przynajmniej wiadomo, że nie są pedałami.

Wszyscy mamy wygórowane wyobrażenia o sobie i nie widzimy brutalnej prawdy.

Jest jeden wielki plus zawodu lekarza- rzekł na to sir Bartholomew. - Że nie trzeba koniecznie słuchać własnych rad.

Babbington chwiał się na nogach. Twarz miał konwulsyjnie wykrzywioną. Lady Mary wstała i wyciągnęła troskliwie rękę. Uwagę wszystkich ściągnął jasny głos Egg.
- Popatrz – mówiła – pan Babbington zachorował.
Strange rzucił się naprzód, podtrzymał zataczającego się pastora i lekko unosząc, przeniósł na sofę w rogu pokoju. Reszta towarzystwa stłoczyła się wokół, wszyscy chcieli pomóc, byli jednak bezradni. W dwie minuty później sir Bartholomew wyprostował się, pokręcił głową. Nie było sensu ukrywać prawdy...

- Lubię mężczyzn z przeszłością - stwierdziła. - Przynajmniej wiadomo, że nie są pedałami.

Mężczyzna nie lubi kobiet, które o niego zabiegają. Trzeba pozwolić mężczyźnie zabiegać o kobietę.

Mój czas to głupstwo, w końcu, po co mam podróżować? Języki się zmieniają, ale natura ludzka jest wszędzie taka sama.

Możesz mieć swoją zbrodnię, skoro się do niej palisz. Pod jednym wszakże warunkiem. Że ofiarą nie będę ja.

- Wielki Boże! - zawołał. - Dopiero teraz sobie uświadomiłem. Ten drań i jego zatruty coctail! Każdy mógł go wypić. Na przykład ja.
- Jest jeszcze gorsza ewentualność, której nie wziął pan pod uwagę - rzekł na to Poirot.
- Hm?
- To mogłem być JA - powiedział Herkules Poirot.

Oczy, nos, usta, wszystko niby na miejscu, a jednak trudno to nazwać twarzą kobiecą twarzą. Nawet najbardziej żądna sensacji jędza w okolicy nie mogłaby takiej fizjonomii kojarzyć z seksem.

Człowieka, który ciągle gra, można łatwo błędnie ocenić - zauważył Satterthwaite. - Jego szczerych odruchów nie traktuje się poważnie.

Wydarzenia przychodzą do ludzi, nie ludzie do wydarzeń. Dlaczego jedni mają bogate życie, a inni nudne?

Pomyślał: Musiała być naprawdę piękna za młodu… Nie dumna piękność róży, lecz skromna, pełna czaru uroda fiołka, o ukrytej słodyczy...