Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po ciemku, po ciemku łkasz/Bezradność twych łez rozumiem...

A Ty idziesz w ślad za mną bez wiary/W łez potęgę i w oczu swych czary/Idziesz chwiejna, jak cień, co się tuła/
Wynędzniała, na ból swój nieczuła

Wiatr wie, jak trzeba nacichać/Za oknem mrok się kołysze. [...]Sen pusty - wracam do domu/Nie, nikt się z nikim nie spotka!/Nikt nie pomoże nikomu!

Urwiska! - Nawoływania! I znikąd żadnej pomocy!/ I powikłane od lęku, w mrok pierzchające ogrody!/A w dłoniach - nadmiar istnienia, a w oczach - okruchy/ nocy!