Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy się kogoś kocha i się go utraci,to tak naprawdę pragnie się chyba tylko ciszy i spokoju,by móc go opłakiwać,przestrzeni by o nim myśleć,wolności by móc tak trwonić czas,jeśli tego nam trzeba".

Nikt nie lubi żałobników,tak samo jak nikt nie lubi przegranych. Tragedia zatruwa.Nawet najmarniejszy wróbel ucieka przed tobą odstręczany wyraźną,nieprzyjemną wonią cierpienia".

To co straciłam było moje i tylko moje,Nie miałam nikogo z kim mogłabym dzielić smutek,kto zechciałby oglądać moje łzy.Zmierzałam ku ciemności pędząc tak szybko własnym ponurym szlakiem krzywdy,że nikt nie zdołałby mnie zatrzymać,nawet gdyby istniała osoba,która zechciałaby spróbować".

Jedyną rzeczą jakiej nie zostawiłam był kocyk mojego syneczka,który przyciskałam do piersi jak postrzępione, wełniane drugie serce.Nikt nie mógł mnie pozbawić tego kocyka i wiedziałam,że umrę tuląc go do siebie...