Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Picasso musiał udowodnić światu, że potrafi normalnie malować, zanim zaczął umieszczać jedno i drugie oko po tej samej stronie twarzy, nosy wystające z kolan i temu podobne. Widzisz, jeżeli malujesz źle, ponieważ tylko na tyle cię stać, to jesteś po prostu tępą dzidą. Ale jeżeli robisz to, ponieważ tego chcesz, wtedy jesteś artystą.

Jedną z rzeczy, których się uczysz, kiedy żyjesz tak długo, jak ja jest to, że ludzie nie są wyłącznie dobrzy lub wyłącznie źli. Wkraczamy i wychodzimy z krainy ciemności i światła przez całe nasze życie.

Widzisz, konflikt zawsze zaczyna się od jakiejś kwestii spornej – różnicy zdań, kłótni. Jednak zanim przerodzi się w wojnę, kwestia, której dotyczył spór nie jest już istotna, ponieważ rozchodzi się już tylko i wyłącznie o jedną rzecz: jak bardzo każda ze stron nienawidzi się wzajemnie.

Głupie sny. Nawet te dobre są złe, ponieważ przypominają nam, jak kiepsko na ich tle maluje się rzeczywistość.

Człowiek nie otrzymuje duszy, dopóki ktoś go nie obdarzy miłością.

Prawo jest takie, a nie inne, ponieważ mnóstwo ludzi rozmyślało nad tym i doszli do wniosku, że to ma sens.

(…) skoro ich własnym rodzicom nie zależało na nich wystarczająco mocno, żeby ich zatrzymać, to kto będzie chciał ich w niebie?

W idealnym świecie wszystkie matki chciałyby własnych dzieci, a obcy otwieraliby swoje drzwi szeroko przed tymi niekochanymi. W idealnym świecie wszystko byłoby albo czarne albo białe, dobre albo złe i wszyscy potrafiliby to rozróżnić. Jednak ten świat nie jest idealny. Problemem są ludzie, którzy myślą, że jest.

- Więc zostałeś chłoptasiem na posyłki Connora?
- Hej - dopowiada Hayden. - Jestem jak Szwajcaria, tak neutralny jak to możliwe. I znam się na czekoladzie".

Ja nie uciekam od, ziom, ja uciekam do...

- Czy ja ci wyglądam na zniedołężniałą?
- Szczerze mówiąc, tak.
- Wygląd potrafi być zwodniczy - odpowiada. - W końcu, kiedy cię po raz pierwszy zobaczyłam, sprawiałeś wrażenie w miarę rozumnego.

Piękno jest niebezpieczne. Lepiej dopaść je pierwsze, nim ono dopadnie ciebie.

Ludzie nie są albo źli, albo dobrzy. Nieustannie kluczymy między mrokiem a światłem.

To jest prawdziwa definicja samotoności: Levi Jedediah Calder uświadomił sobie nagle, że już nie istnieje.

Nie uciekam przed czymś, a do czegoś zmierzam.

Zostaw przeszłość tam, gdzie jej miejsce, i żyj chwilą.

,,-Więc wszystko, co mówiłaś, to kłamstwo?
-Nie-rzuciła-To było marzenie, ale na przeszkodzie stanęła rzeczywistość, to wszystko.''.

Nie planował uciekać w pojedynkę, choć zdawał sobie sprawę, że tak właśnie powinien uczynić. Przecież od momentu, w którym rodzice podpisali dokumenty, i tak został sam.

- Dezercja... - powtórzyła. - Co to w ogóle znaczy?
- To chyba pochodzi ze starej nomenklatury wojskowej - odpowiedział. - Oznacza oddalenie się bez pozwolenia.
Ariana zastanowiła się nad tym, po czym uśmiechnęła.
- Hmm, a może życie bez nakazów.

Prawda zawierała się w jej głosie, w sposobie, w jakim z wysiłkiem wypowiedziała jego imię, jak roztrzęsione przeprosiny wybrzmiały między nimi niczym echo. Ariana nie musiała już niczego dodawać, bo on już wszystko wiedział, ale i tak pozwolił jej dokończyć, ponieważ zdawał sobie sprawę, jakie to dla niej trudne, lecz nie zamierzał niczego jej ułatwiać. Zapragnął, by była to dla niej najtrudniejsza rzecz w życiu.

Strach nie jest zły. Zmiana zawsze przeraża.

Nie ma czegoś takiego jak złe myśli. Są tylko te, nad którymi należy pracować, żeby się z nimi uporać.

Wolę być częściowo wspaniały niż w całości bezużyteczny.

W idealnym świecie matki kochałyby swoje dzieci, a obcy przyjmowaliby te niechciane z otwartymi ramionami. W idealnym świecie wszystko byłoby czarne lub białe, dobre lub złe, a wszyscy znaliby różnicę. Ale to nie jest idealny świat. Problemem byli ludzie, którzy go za takowy uważali.

Znikanie rozszczepieńców nie odbijało się głośnym echem ani nawet szeptem. Pozostawała po nich cisza zgaszonego w palcach płomienia świecy.

Nie można zmienić prawa, nie zmieniwszy ludzkiej natury.

Wy, rozszczepieńcy wszyscy jesteście tacy sami. Myślicie, że skoro nikt was nie kocha, to wy nikogo nie możecie kochać.

Byli dwojgiem ludzi, którzy siedzieli na tym samym gzymsie i mieli nadzieję, że nie spadną.

Podczas tak długiego życia nauczyłam się jednego: ludzie nie są albo źli, albo dobrzy. Nieustannie kluczymy pomiędzy mrokiem a światłem.