Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość jest najmniej sprawiedliwą z emocji. Nie pozwala żyć, a równocześnie powstrzymuje od śmierci.

- Napotkałaś kiedyś wzrok umierającego człowieka?
- Nie.
- Mówi... tyle rzeczy - westchnął. - Jest twardy, ale łagodny, nieugięty, ale szczery, pełen bólu i przeszywający, ale szuka każdego przejawu twojej miłości, wydaje się sceptyczny, ale pełen akceptacji, pozbawiony woli walki, ale wykazujący opór, zdumiony ostatecznym rozwiązaniem sprawia, że chory lekko wytrzeszcza oczy, a równocześnie jest wyczekujący. - Mauricio zatrzymał się na chwilę, po czym znów podjął temat: - Jest w nim nadzieja, że to nie koniec, że Bóg istnieje, że to nie głupi kawał, i z każdym uderzeniem serca pojawia się w nim zadawane po raz setny pytanie: ,,To już? To już? To już?".

Istota ludzka żywi się tym, o czym marzy, czym żyje, na co czeka, co przeczuwa, widzi i czego pragnie. Nigdy nie jest zaspokojona, nigdy się nie poddaje, nie rezygnuje. Powstrzymać może ją tylko śmierć. Jest zwierzęciem pozostającym w ciągłym ruchu, nieustannie odradzającym się w ignorancji, utajnionym kandydatem do zapomnienia, do daremnego poszukiwania swojej roli. Istota ludzka żyje, by próbować, a nie po to, by dopiąć swego, po to by starać się zrozumieć, a nie, by rozumieć przyczyny tych starań. Istota ludzka żywi się nadzieją.

- Rady? Ja? Żadnych. - Usłyszała zdecydowaną odpowiedź. - Nie ufaj ludziom, którzy dają ci rady. Najczęściej sami się do nich nie stosują.

Dążenie do najwyższego celu jest trudne i wymaga wiele wysiłku. Dlatego tak mało jest tych, którym się udaje.

Nie, nie był to mało istotny temat, nawet w porównaniu z problemami chłopaka. I nie dlatego, że chodziło o nią samą. Każdy człowiek odczuwa ciężar swoich zmartwień także wtedy, gdy cudze wydają się dużo gorsze.

Być najlepszym nie znaczy jednak być lepszym od innych, ale robić coś najlepiej, jak potrafisz. Żyć w zgodzie z samym sobą i w spokoju ducha. Życie to walka. Rezygnacja i obojętność nie mają w nim racji bytu.