Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mama miała zwyczaj mówić mi, żebym szukała wskazówek.
- Wskazówek do czego? - spytałam za pierwszym razem.
- Do życia. Kryją się wszędzie.

Istnieją dwa światy. Jeden składa się z wody i ziemi, ze skał i minerałów. Ma jądro, płaszcz i skorupę oraz tlen do oddychania.
Drugi składa się ze strachu.

[...] chcą tylko sobie przypomnieć, jak to jest kochać istoty, które nie są ludźmi. Bezimienny smutek, znikanie ptaków. Znikanie zwierząt. Myśl, jak samotnie tu będzie, kiedy zostaniemy tylko my.

[...] jednocześnie doświadczam tego głębokiego, strasznego uwiązania takim, jakie jest. Znam jego oblicze i nazwę, to nie uwiązanie, tylko miłość. Może mimo wszystko na jedno wychodzi.

To brzmi jak prawda, więc musi być prawdziwe.

Jeśli cię kiedykolwiek zostawię... jeśli będę musiała odejść... obiecaj, proszę, że zaczekasz na mój powrót, że będziesz na mnie czekał, a jeśli to będzie trwało za długo i nie dasz rady dłużej czekać, przyjedziesz, odszukasz mnie i sprawisz, że będę pamiętała.

Oddziaływanie danego życia można zmierzyć tym, co daje i co po sobie zostawia, ale również tym, co wykrada światu.

[...] -Ja odeszłam - mówię. Patrzę na niego i przygotowuję się na prawdę, najgorszą ze wszystkich. - Zawsze odchodzę.
Długą chwilę milczy, a potem pyta:
- Ale wracasz?

Zastanawiam się, czy to ma znaczenie.
Zastanawiam się, czy jakakolwiek śmierć, kiedykolwiek, ma znaczenie. Zdarzały się znaczące śmierci zwierząt, ale ja nie jestem zwierzęciem. Gdybym tylko nim była...

𝙒𝙞𝙙𝙯𝙞𝙖ł𝙖𝙢 𝙘𝙖ł𝙠𝙞𝙚𝙢 𝙨𝙥𝙤𝙧𝙮 𝙠𝙖𝙬𝙖ł𝙚𝙠 𝙨́𝙬𝙞𝙖𝙩𝙖 𝙞 𝙯𝙖𝙬𝙨𝙯𝙚 𝙣𝙖𝙟𝙗𝙖𝙧𝙙𝙯𝙞𝙚𝙟 𝙪𝙙𝙚𝙧𝙯𝙖 𝙢𝙣𝙞𝙚 𝙩𝙤, 𝙯̇𝙚 𝙜𝙙𝙯𝙞𝙚𝙠𝙤𝙡𝙬𝙞𝙚𝙠 𝙗𝙮 𝙨𝙞𝙚̨ 𝙪𝙙𝙖𝙘́, 𝙣𝙞𝙚 𝙯𝙣𝙖𝙟𝙙𝙯𝙞𝙚 𝙨𝙞𝙚̨ 𝙙𝙬𝙤́𝙘𝙝 𝙩𝙖𝙠𝙞𝙘𝙝 𝙨𝙖𝙢𝙮𝙘𝙝 𝙧𝙤𝙙𝙯𝙖𝙟𝙤́𝙬 𝙨́𝙬𝙞𝙖𝙩𝙖.