Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ile jest przeżytych miłości i ile cmentarzy słów pozostawionych za plecami. Nikt nie zapala im świeczki, nikt nie przynosi kwiatów w procesji. Nie ma kultu dla tych słów umarłych. Wolimy o nich zapomnieć, śmiać się z nich podobnie jak z rzeczy dziecinnych i przestarzałych. Ale te słowa były kiedyś prawdziwe, gdy je zapisywaliśmy. Wtedy były dla nas piękne, a teraz ich już nie kochamy. To niesprawiedliwe.

Jeden jest również liczbą jedności. Najpierw należy być jednym w sobie, aby móc być jednym z dwojga: jednym w dwojgu.