Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesteś jednością ze wszechświatem : Powietrze jest twym oddechem , Ogień jest twą siłą, Ziemia jest twym ciałem, A woda jest twoją krwią. Jest w tobie iskra zapalona na początku dziejów, gdy nie było jeszcze Nieba ani Ziemi.

Z jedności ducha i materii zrodziła się ostatnia bogini – bogini życia i miłości, zwana Boginią Matką lub Wielką Boginią, panująca nad epoką, zwaną Czasem Bieli. Ziemi, opanowanej przez roślinność i wodę brakowało wyższych form życia. Bogini Matka schwyciła promień księżycowego światła, nadała mu kształt, tchnęła w niego życie i stworzyła kobietę. Potem zaczerpnęła garść słonecznego pyłu, nadała mu kształt, tchnęła w niego życie i stworzyła mężczyznę. Kobieta była piękna, delikatna, krucha i łagodna jak światło księżyca, jednak jej dusza była silna i wytrzymała. Mężczyzna był mocny, krzepki i zuchwały jak słońce, jednak jego dusza miała w sobie pewną miękkość, czułość i potrzebę miłości. Kobieta i mężczyzna uzupełniali się – byli jak noc i dzień, jak woda i ogień, jak powietrze i ziemia. Byli sobie potrzebni, darzyli się miłością i oddaniem, szanując wzajemne różnice.

Bogini Matko, od której pochodzi oddech życia,
Która wypełniasz swą Mocą wszystkie sfery dźwięku, światłości i wibracji,

Niech Twoja Światłość rozpali ogniem nasze dusze;
Niech nadejdzie Twe Królestwo i panowanie;
Niech Twoja wola spełni się, tak w świecie ducha, jak i materii;
Udziel nam pomocy w każdej potrzebie, daj nam zrozumienie;
Niech każde nasze działanie rodzi owoce zgodnie z Twą najwyższą wolą;
Obdarz nas mądrością, byśmy tworzyły i dzieliły się
Tym, czego każda istota potrzebuje, by wzrastać i rozkwitać;
Rozplącz splątane nici przeznaczenia, które są naszymi pętami
Tak, byśmy mogły naprawić proste więzi pomiędzy naszymi sercami;
Nie pozwól, byśmy dały się zwieść temu,
Co nas odwodzi od naszego odwiecznego celu,
Lecz oświetl prawdę swym ogniem.

Bowiem Ty, Bogini Matko, jesteś źródłem wszechmocnej woli,
Jesteś żyzną ziemią rodzącą owoce,
Mocą narodzin i spełnieniem,
Jako że wszystko jest połączone i staje się Jednością.

By odzyskać życie, musisz przejść przez śmierć, przez wszystkie jej bramy, przez wszystkie jej kręgi. Jedna bowiem jest brama prowadząca do śmierci, lecz wiele dróg wiodących ku odrodzeniu. Wiedz, że to nie ty wybierasz drogę, lecz ona ciebie wybiera. By jednak owa droga mogła cię wybrać, musisz dojść do niej przez dziewięć oczyszczających kręgów, w których odpadać będzie od ciebie wszystko związane z ciężarem materii. By się odrodzić, musisz umrzeć. Musisz utracić wszystko, co było dla ciebie najcenniejsze, a więc własne ciało, z którym się utożsamiałeś, o którym mówiłeś „Ja”. Bowiem twoje prawdziwe „Ja” nie jest twoim ciałem. Ono jest poza nim. Musisz więc utracić ciało i przekroczyć bramę śmierci, by odnaleźć swą niczym niezakłóconą istotę.

Jestem Kobietą utkaną z mgły...jestem Światłem z Otchłani...jestem Duchem niosącym Światło i Świadomość...