Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze uważał, że książki służą do czytania. Pisarze włożyli serca i dusze pomiędzy okładki, więc Oliverowi się zdawało, że jeśli książki nigdy nie są otwierane, duchy ich namiętności zostaną tam uwięzione na wieki.

,, Wkrótce jednak zapadł w niespokojną drzemkę, w sen łączący dwa światy, i w każdym czuł się samotny.

Przeszłość to sen, z którego nigdy się nie budzimy.

jeśli książki nigdy nie są otwierane, duchy ich namiętności zostaną tam uwięzione na wieki

Nieszczęście lubi towarzystwo.

Trakt Kołymski nie przyciągał rzesz turystów, niemniej ich liczba wynosiła więcej niż zero. Mimo to stary, który wynajmował im chatę, gapił się na nich z antropologicznym wręcz zainteresowaniem.

W zasadzie był dzień, ale tutaj oznaczało to tylko wieczny półmrok i sinoniebieskie, jakby zasnute gazą niebo.

Liczący ponad dwa tysiące kilometrów Trakt Kołymski biegł przez zamrożone serce Syberii od Magadanu aż do rozległego Jakucka z portem rzecznym.

Rzucił okiem za okno, popatrzył na mijane martwe drzewa i krajobraz tak jałowy, ze równie dobrze mogłaby to być inna planeta. A jednak to była Ziemia, świat ludzkich istot, których okrucieństwo nie miało granic.

Do pracy przy budowie Traktu Kołymskiego zmuszono setki tysięcy ludzi, a na przestrzeni lat pochłonęła ona aż sześćset tysięcy ofiar, z których większość zamarzła na śmierć.
Ich ciała grzebano tam, gdzie upadli, pod wieczną zmarzliną.

Pod Drogą Kości leżały setki tysięcy zamarzniętych zwłok. Jechali po wyboistych, pokrytych koleinami, zlodowaciałych mogiłach - od samego początku tej wyprawy - a mieli do przebycia jeszcze setki kilometrów.

Widok jasnego wystroju i uśmiechniętych twarzy już go nie zaskoczył. W jego odczuciu ci ludzie mieszkali w nawiedzonym, zamarzniętym piekle. W ich odczuciu... to był po prostu dom.

Przez ponad godzinę nie spotkali na drodze żadnego samochodu. Ciemność zapadłą tak wcześnie, że czas zdawał się rozmywać, jakby noc wyszła im na spotkanie.

Z tym miejscem cos było nie tak. Nie dziwiło, że w takim zimnie i po zmroku ludzie siedzą w domach i grzeją się w towarzystwie najbliższych. Ale ta pustka na ulicach sprawiała, że Akuck wydawał się wręcz opustoszały.

- To jest jak... - zaczęła i urwała, szukając właściwych angielskich słów. - Wieczność. - Niezadowolona, przycisnęła palce do szklanej powierzchni, wskazując na drzewa i białe góry, od których odbija się blask księżyca. - Jak ostatni przystanek przed wiecznością.

Akuck stanowił cierpkie przypomnienie tego, jak niewiele znaczy bycie człowiekiem.

W tym domku to wiatr zapewniał nieustanne tło dźwiękowe, czasem szepcząc, innym razem wyjąc jak potępieniec. Dom skrzypiał i trzeszczał niczym zardzewiały gwóźdź wyciągany młotkiem ze starej deski.

Tutejsze zimno kpiło sobie z jego rozumienia tego słowa. Mówienie o zimnie w tym miasteczku podczas syberyjskiej zimy było jak mówienie o wodzie, kiedy masz na myśli oceaniczną głębię tysiące kilometrów od brzegu, a nie umiesz pływać.

Smród rozlewanego przez dziesiątki lat piwa ustąpił ostremu, miedzianemu zapachowi krwi.

Zjawa szła wzdłuż drogi, śpiewając cichym, ochrypłym głosem i potrząsając pękiem dzwoneczków. Zatrzymała się, wypowiedziała kilka zdań modlitwy, przeżegnała się wolną ręką i ruszyła dalej. Martwa kobieta błogosławiła tych, którzy umarli wiele lat przed nią.

To życie... było darem czy przekleństwem?
Przeszedł ją dreszcz, gdy zrozumiała, że to samo pytanie stawiała sobie w swoim dawnym życiu. Niezależnie jednak od tego, czy było darem, czy przekleństwem, jedynym sposobem na odkrycie prawdy o życiu było jego przeżywanie.
Tupnęła przednimi kopytami, otrząsnęła się z zimna i weszła do lasu.

As it did so, the big man beside McKenna seemed to stir. Leaning toward McKenna, he asked mildly, "Got a smoke?"
McKenna regarded him. "Pretty sure they don't allow that on the bus."
"Don't allow blowjobs either, but if Katy Perry walks in, I'm gonna ask".

Very inconspicuous," he yelled, over the roar of the chopper.
"We had to kill seven Victoria's Secret models," Coyle said proudly.
Casey's face went white. "Tell me you're joking."
"I'm joking," Coyle replied, horrified that she'd taken him seriously. "I'd sooner piss on the Mona Lisa".

While Nettles gave the mostly nervous-looking mercs the stink eye, Nebraska hoisted his backpack a little higher and sparked up a cigarette.
Nodding at Rory, he said, "Any advice?"
"Yeah," said Rory. "Smoking's bad for you."
Nebraska rolled his eyes. "I mean the Predator. How do we kill it?"
Deadpan, Rory replied, "Get it to start smoking".

Spojrzał nad barierką na ośnieżone wierzchołki drzew i góry w oddali. Upadek ze stromego zbocza by ich zabił, ale przynajmniej byłaby to śmierć szybsza niż zamarznięcie na śmierć na Trakcie Kołymskim.

Wrzucił tryb parkowania, wyłączył silnik i wytoczył się z samochodu na takim adrenalinowym haju, że miał ochotę zaryczeć. Zamiast tego jednak padł na kolana, przechylił się przez barierkę i wciągał mroźne powietrze, oddech za oddechem.

Widok może i spektakularny, ale ten upadek na pewno by ich zabił.

Stacje benzynowe znajdowały się co dwieście pięćdziesiąt kilometrów, ale wiatr i śnieg, chrzęst opon na wiecznej zmarzlinie oraz rozciągająca się wokół biała cisza sprawiały, że myśl o tych stacjach przypominała marzenie o pustynnej oazie. Jeśli w zimie na Trakcie Kołymskim skończy ci się paliwo, masz spore szanse, że zamarzniesz na śmierć.

Żadna podróż nie jest zakończona, dopóki nie wrócimy do miejsca, skąd wyruszyliśmy.