Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę ponieważ zainteresowało mnie streszczenie akcji oraz sama okładka przykuwała wzrok. Gdy zaczęłam ją czytać moje pierwsze dobre wrażenie prysnęło i niestety dalej było już coraz gorzej. Dwie przyjaciółki Emma i Anna poznają dwóch chłopaków- Mateo i Diego. Bardzo szybko przekonują się, że pochodzą z dwóch różnych światów. One panienki z dobrych domów, oni łobuziaki spod ciemnej gwiazdy, zajmujący się handlem narkotykami. Historia jak wiele innych o dobrych i złych. Dziewczyny w sumie po jednym spotkaniu zakochują się w dealerach i zaczyna się cała akcja a właściwie brak akcji. Tak jak szybko się poznają, tak szybko zakochują się w sobie, są nierozłączni, snują plany na przyszłość. Wszystko jest takie infantylne, takie naiwne, takie proste. W historii miłości Anny z Diego pojawia się wątek zaginionego ojca, który kilkanaście lat temu opuścił Annę i jej mamę Dorotę. Dorosła Anna chce go odszukać i dowiedzieć się jaki jest i dlaczego odszedł. Gdy pojawił się dodatkowy wątek w tej powieści, skrycie liczyłam, że zacznie się coś ciekawego dziać i akcja powieści przyśpieszy. Niestety i tym razem się rozczarowałam. Anna wprawdzie odnalazła bardzo szybko ojca- aż dziw, że tak szybko i prawda, która skrywała się za jego zniknięciem była banalna i nie wprowadziła nic ciekawego do powieści. Z kolei miłość Emmy i Mateo to taki typowy przykład szczeniackiej miłości. Poznają się, zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, robią sobie na złość- bo niby chcą być razem ale nie chcą. Ty mnie łap, a ja uciekam- coś na tej zasadzie. Kłócą się o bzdety jak typowe dzieciaki, po czym się godzą w łóżku. I tak ciągle- tyle tak naprawdę się dzieje w ich ala związku. Czytając tę książkę miałam nieodparte wrażenie, że jest to literatura młodzieżowa. Cała historia opowiedziana przez autorkę jest taka dziecinna, naciągana i przesłodzona. Te dialogi, które są prowadzone takie nieskładne, proste, krótkie, nic nie wnoszące do powieści. To jednak jeszcze aż tak bardzo mnie nie denerwowało. Bardziej miałam dość tych scen erotycznych i opisywania ich na 4 strony. Było ich według mnie stanowczo za dużo i przyznam szczerze, że je omijałam bo szkoda mi było czasu na czytanie jak to po raz piętnasty Mateo przeprasza Emmę. Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że książka tej autorki bardzo mnie rozczarowała i męczyłam się czytając tę powieść. Nie było w niej nic co by mi się podobało i co by mnie zaintrygowało. Zero fabuły, bohaterowie nijacy, dialogi jak dla dzieci z pierwszej klasy. Nie lubię wystawiać takich opinii ale niestety nie lubię też kłamać i naciągać ocen. Przed autorką jeszcze wiele pracy nad kunsztem pisarskim i nad stylem. Zdaję sobie sprawę, że jest to książka zaczynająca serię White Roses, ale ja po kolejne części z tej serii już nie sięgnę. Nie spodziewam się niczego dobrego po tej serii. Dla nastolatków, którzy zaczynają swoją przygodę z czytaniem może być to dobra lektura bo nie jest wymagająca. Czyta się szybko i nie trzeba skupiać się na akcji, bo jej po prostu nie ma. Natomiast dla dojrzałych czytelników, szukających wrażeń i powieści, która niesie ze sobą jakiś przekaz bądź wzbudza emocje, odradzam. Tu się nie znajdzie nic oprócz rozbudowanych scen erotycznych.