Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak długo żyłam poza sobą, że zapomniałam, jak to jest być sobą.

Uczucia to ciągła burza. Raz spokojniejsza, raz gwałtowna, ale zawsze się kończy. Nigdy nie trwa wiecznie. W pewnym momencie odnajduje się spokój.

Znalazłam także osobę, która po raz pierwszy od dawna mnie wysłuchała i stała mi się bliższa niż ktokolwiek inny.

Wytworzyła się między nami jakaś więź, która sprawiła, że nasza relacja nie miała szansy zwykłą, przelotną. Stała się intymna, zdradziliśmy sobie rzeczy, o których zazwyczaj nie mówiliśmy głośno. Pokonywaliśmy swoje bariery, czując się przy sobie bezpiecznie.

Każdy popełnia błędy, ale nie można żyć z nim na zawsze, tylko się na nich uczyć i zostawiać je za sobą.

Zasady były proste: im mniej się uzewnętrzniasz, tym lepiej.

A kiedy wypowie się coś na głos, można mieć pewność, że stało się to prawdziwe i namacalne.

Bóg stawia na naszej drodze różnych ludzi. Każdy jest po coś, każdy ma nas czegoś nauczyć, ale jest to jak najbardziej transakcja wiązana. Być może na początku tego nie widzicie, ale z czasem wszystko zaczyna układać się w całość. Każdy z nas zasługuje na to, żeby mieć obok siebie kogoś, kto będzie go wspierał i rozumiał.

Każda reakcja, jaka zachodzi, nawet, jeśli na pierwszy rzut oka jest niewidoczna, ma widoczny efekt końcowy.

Każdy popełnia błędy, ważne jest to, aby się na nich uczyć. I żeby po każdej takiej sytuacji zacząć od nowa.

Wolisz się wycofać, niż zaryzykować. Myślisz, że jak się wycofasz będziesz milczeć i udawać, że nic się nie stało, to to faktycznie przestanie istnieć? (....) Ty uciekasz, ale czas się nie zatrzymuje. Wszystko inne pozostaje.