Albertyna Dembska

Albertyna Ewa Szczudłowska-Dembska (ur. 9 grudnia 1934 w Warszawie, zm. 17 września 2013 tamże) – polska egiptolożka, koptolożka, prof. dr hab., specjalistka w zakresie dziejów i kultury Starożytnego Wschodu.

Córka Mieczysława i Janiny. Okupację spędziła w Warszawie. Po kapitulacji powstania warszawskiego skierowana do obozu w Pruszkowie. Ukończyła liceum im. Narcyzy Żmichowskiej (1951). W latach 1951–1956 studiowała filologię orientalną na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracę magisterską Rozwój partykuły m i n w języku egipskim. W 1965 uzyskała doktorat na podstawie napisanej pod kierunkiem Rudolfa Ranoszka dysertacji o tzw. „papirusie Sękowskiego”. W 1981 otrzymała stopień doktor habilitowanej.

Od 1955 związana zawodowo z UW. Była wieloletnią kierowniczką Zakładu Egiptologii Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, profesor Instytutu Historii Wydziału Historyczno-Socjologicznego Uniwersytetu Białostockiego, w latach 1987–1997 członkini Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN oraz w latach 1962–1972 Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego.

Jej mężem był orientalista Wojciech Dembski.

Zmarła 17 września 2013, 26 września 2013 została pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 53G-1-5).