Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potem usły­sza­łem śmiech, nie­sa­mo­wi­ty, nie­ziem­ski dźwięk, który sły­sza­łem wcze­śniej tylko raz, idąc mrocz­ny­mi ko­ry­ta­rza­mi pa­ła­cu Xusa. To był sen, a ja już nie żyłem. Wszy­scy by­li­śmy mar­twi.