Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek jest skazany na swoje życie tak długo, jak ono trwa, nawet jeżeli ma go dosyć, oczywiście o ile nie jest gotowy go sobie odebrać.

W tam­tym cza­sie naj­chęt­niej wyma­za­ła­bym go z mo­je­go życia. Wiem, muszę uwa­żać, co mówię, bo to za­brzmia­ło jak „za­miar”. Krót­ko mó­wiąc, wola­ła­bym, aby nasze histo­rie nie miały wspól­nych roz­dzia­łów i atra­ment jego życia nie tra­fił na kart­ki mo­je­go; żeby­śmy ist­nieli rów­no­le­gle i ni­gdy się nie spo­tkali.