Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jezus pokonał śmierć, naszą śmierć! (...) ostatnim słowem Boga nie jest śmierć, ale Zmartwychwstanie!

Piękne rzeczy zawsze biorą się z poświęcenia, które czyni je prawdziwymi.

Wierzyć to kochać.
Kochać to działać.
Działać to służyć.

Jesteśmy zrealizowanym marzeniem Boga, widzialnym, namacalnym. Kiedy Bóg marzy, stwarza. Każdy z nas jest tym marzeniem. Musimy nauczyć się patrzeć na marzenie Boga, patrząc jeden na drugich.

Byłam świadoma, że czysto ludzka terapia nie zaspokoi ich serc, nie przywróci ich udręczonym sumieniom pokoju przebaczenia. Dlatego przypomniałam sobie chwile, w których także moje serce było zranione i przepełnione rozczarowaniem, a oczy przygaszone. Przypomniałam sobie, że to dzięki modlitwie zdołałam wskrzesić nadzieję, podnieść głowę, na powrót uwierzyć, że jutro będzie lepiej.

Drzwi serca mają klamkę tylko z jednej strony, tylko od wewnątrz. I tylko my możemy dobrowolnie otworzyć te drzwi Bogu.

Pragnę, aby nasi podopieczni mogli doświadczyć wiary nie jako czegoś teoretycznego, ale jako spotkania, które przemienia człowieka i przekształca jego życie, które sprawia, że czujemy się dobrze ze sobą i z innymi.

Praca we wspólnocie nie jest celem samym w sobie, nie zmierza do zaspokojenia dumy czy ambicji anie też do otrzymania za nią wynagrodzenia, nie jest też fałszywym kołem ratunkowym czy sposobem, by przetrwać trudny czas, lecz środkiem do odrodzenia, do odbudowania dialogu, do wzrastania w pokorze, do odkrywania własnych zdolności i wykorzystywania ich, do smakowania radości tworzenia czegoś pięknego poprzez własne doświadczenie.

Dzieła Boże rodzą się w ciszy. Wielkie rzeczy, ważne rzeczy, naprawdę pożyteczne dla życia i dla wieczności nie robią hałasu, trudno o nich usłyszeć.

Nie obrażajmy Pana, krążąc wokół Niego. Jeśli Bóg do nas nie przemawia, to znak, że klękacie przed bożkami, a nie przed Bogiem Jezusa Chrystusa! Jeśli nie jest Bogiem, ktory daje śmiałość, odwagę, wolność oderwania się od siebie samego, od swojego strachu, kompleksów, grzechów i nie prowadzi nas w świat, abyście kroczyli i dawali świadectwo, to nie jest Bóg Jezusa Chrystusa. Stworzyliście sobie zbyt wygodnego dla was boga. Stworzyliście ducha na własne podobieństwo. Sami się uwięziliście. Bo Bóg Jezusa to Bóg, który cię przyjmuje, to Bóg, który cię wzywa, to Bóg, który cię przepełnia, to Bóg, który cię posyła.

Nikt nie rodzi się rodzicem, uczy się tego stopniowo.

Jaki krzyk najbardziej wstrząsa ludźmi? Zgorszenie naszego prawdziwego nawrócenia. Kiedy ludzie je spostrzegają, przeżywają kryzys i zaczynają nam się uważnie przyglądać. Bo nasze nawrócenie zachęca do radykalnych wyborów, do wyborów sprzecznych z wyborami świata, do wyborów, które zaskakują, zadziwiają.