Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdarzenia i fakty szybko ulatują z pamięci i życie płynąc szybkim nurtem zaciera dawne obrazy i wspomnienia. Ale historia, jak długa, spokojna fala Atlantyku, wyrzuci kiedyś przebojem na swe karty przeszłość i czyny tych kilku, którzy w najcięższej chwili życia Wielkiego Imperium stanęli najwierniejsi, by dzielić wspólnie los dobry czy zły. Daj Boże, by fala powrotna przyniosła pokoleniom przyszłym okruchy dawnego szczęścia, wciąż żywych świetności, a nie odkryła ciekawym oczom kronikarzy zwłok niepotrzebnych już nikomu-rozbitków.

Luftwaffe rozegrała (przegrała) Bitwę o Wielką Brytanię w czterech okresach:
1. ataki na porty i żeglugę, lotniska nadbrzeżne i stacje radiolokacji,
2. ataki na głębokie lotniska myśliwskie i fabryki przemysłu lotniczego,
3. ataki dzienne na Londyn (punkt szczytowy Battle of Britain),
4. działania nękające na Londyn, miasta i porty, akcja powoli zamierająca, aż Luftwaffe po stracie gros swych najlepszych sił przeszła na nocne naloty.

Wczesną wiosną 1940 roku, choć zima jeszcze trzymała lotniska w okowach, a lodowate szkwały wyły mrożąc przechłodzonym deszczem, na lotnisku RAF w Hucknall płonęły wszystkie serca. Rodziła się pierwsza polska bojowa jednostka treningowa: 18 OTU-Stacja Wyszkolenia Załóg Bombowych (Operational Training Unit).