Na zaproszenie Wydawnictwa Czarne Miljenko Jergović odwiedzi Polskę. W dniach 23-25 stycznia pisarz będzie promował swoją najnowszą wydaną w Polsce książkę "Ojciec". Autor spotka się z czytelnikami w Warszawie, Poznaniu i Pile.

Pierwsze spotkanie z autorem odbędzie się w środę 23 stycznia w Warszawie o godz. 19. w klubie Kosmos Kosmos przy ul. Koszykowej 55. Wieczór będzie prowadzić Katarzyna Nowak z II Programu Polskiego Radia. W czwartek 24 stycznia obędzie się drugie spotkanie – w Poznaniu w Kluboksięgarni Głośna przy ul. św. Marcin 30/ 8-9. Początek o godz. 18. Kolejne spotkanie zaplanowano w piątek 25 stycznia o godz. 18. w Bibliotece Głównej w Pile przy ul. Buczka 14.

Miljenko Jergović (ur. 1966 w Sarajewie) jest jednym z najwybitniejszych pisarzy chorwackich. Jego proza i poezja są tłumaczone na wiele języków, w tym na język polski. Został laureatem kilkunastu nagród bośniackich i chorwackich, w tym Nagrody im. E.M. Remarque’a i Premio Napoli. Za powieść Ruta Tannenbaum został w roku 2007 uhonorowany Nagrodą im. Mešy Selimovićia za najlepszą powieść z obszaru Bośni i Hercegowiny, Serbii, Chorwacji i Czarnogóry oraz był nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Nagrodę tę zdobyła jego kolejna powieść Srda śpiewa o zmierzchu w Zielone Świątki (2011). Jego najnowsza książka wydana po polsku to Ojciec (2012). Mieszka w Zagrzebiu.

Ojciec to „mała historia” pewnego czasu i zwykłych ludzi, którzy ten czas przeżyli. Ta niezwykła książka, różniąca się od wszystkiego, co Jergović napisał do tej pory, mówi o narodowych i prywatnych zdradach, o bliskości, murze, który powstaje pomiędzy ojcem a synem, o wybaczeniu i o tym, co niewybaczalne. „Ojciec” przypomina zabieg chirurgiczny, który autor przeprowadza sam na sobie. Bez znieczulenia.

Szymon Kloska: „sztuka, którą uprawia Jergović, to szperactwo w pamięci własnej i cudzej. Po ojcu dziedziczymy ojczyznę, w spadku przypadają nam winy, rozczarowania, zawiedzione nadzieje. Intymna opowieść o miejscach, ludziach i o historii – nieproszonym gościu, który wkracza w i tak zagmatwane życiorysy”.

Katarzyna Nowak: „pradziadek — listonosz, hazardzista, szczęściarz, który najpierw zgarnął największą wygraną w historii sarajewskich loterii, a potem przegrał w kości całe szczęście swojej rodziny. Babka — kochanka bon vivanta, żarliwa katoliczka, która nie chciała podać umierającemu na tyfus synowi partyzantowi szklanki wody, a po wojnie skazana została na sześć miesięcy więzienia za udzielanie pomocy ustaszom. Ojciec — znany sarajewski lekarz o uśmiechu Petera Sellersa, ateista, który wybaczył matce, nigdy nie rozmawiał z synem o swoim życiu, ale namawiał go, by napisał o Srebrenicy. Miljenko Jergović — uczestnik pewnych urodzin, na których spożywano krakersy z narysowanymi majonezem swastykami (nie jadł — nie lubi majonezu), przykładowy pionier Tity, poczęty w hotelu Panorama w Palach, gdzie po latach, w kwietniu 1992 roku, ulokował się rząd Radovana Karadžicia. Nigdy nie rozmawiał z ojcem o jego życiu, napisał za to niedzielny popołudniowy esej — pożegnanie. ‘Ojciec’ to nie bernhardowska powieść o ojcu, macosze i synu. To opowieść o pradziadku, babce, ojcu, synu i Sarajewie, o rodzinnej i narodowej winie, osobistej odpowiedzialności i przeszłości, której nie można nie wpuścić do domu, jak ‘obwoźnych sprzedawców czarodziejskich mikserów i preparatów przeciw starzeniu’”.