Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Obiecasz mi, że za każdym razem, kiedy znów zrobi ci się smutno z jego powodu, pomyślisz o niebie, dobrze? – Ponownie kiwam głową, choć nie wiem, czemu chce, żebym mu to obiecała. – Dlaczego? - Dlatego, że... – Odwraca się z powrotem do gwiazd. – Niebo jest zawsze piękne. Nawet wtedy kiedy jest ciemno, deszczowo lub pochmurno. To moja ulubiona rzecz na całym świecie , bo wiem, że nawet jeśli kiedyś się zgubię,będę samotny albo przerażony, ono i tak zawsze będzie nade mną. I będzie piękne. Odtąd za każdym razem, gdy tata sprawi ci przykrość, możesz zamiast o nim myśleć o niebie.

- Obiecasz mi, że za każdym razem, kiedy znów zrobi ci się smutno z jego powodu, pomyślisz o niebie, dobrze? – Ponownie kiwam głową, choć nie wiem, czemu chce, żebym mu to obiecała. – Dlaczego? - Dlatego, że... – Odwraca się z powrotem do gwiazd. – Niebo jest zawsze piękne. Nawet wtedy kiedy jest ciemno, deszczowo lub pochmurno. To moja ulubiona rzecz na całym świecie , bo wie...

Boję się, że Ty wcale tego moje kochania nie czujesz, bo nie przejawia się ono w żadnej formie dbania o Ciebie. Chciałabym jednak, żebyś pamiętał, że ja o siebie też przecież nie dbam. Jestem czasem dla Ciebie nieczuła, ale ja i dla siebie jestem nieczuła. Zwłaszcza w drobiazgach. Nie zrobię Ci śniadania, ale wiesz - ja i sobie nie zrobię śniadania.

Boję się, że Ty wcale tego moje kochania nie czujesz, bo nie przejawia się ono w żadnej formie dbania o Ciebie. Chciałabym jednak, żebyś pamiętał, że ja o siebie też przecież nie dbam. Jestem czasem dla Ciebie nieczuła, ale ja i dla siebie jestem nieczuła. Zwłaszcza w drobiazgach. Nie zrobię Ci śniadania, ale wiesz - ja i sobie nie zrobię śniadania.

Proszę mnie zostawić w spokoju, jestem zajęty. Popełniam samobójstwo.

Proszę mnie zostawić w spokoju, jestem zajęty. Popełniam samobójstwo.

- Może zadzwonię do ciebie, kiedy ją skończę czytać? – Ale przecież nie znasz mojego numeru – zauważył. – Mam dziwne przeczucie, że zapisałeś mi go na karcie tytułowej. Uśmiechnął się tym niemądrym uśmiechem. – I ty twierdzisz, że się dobrze nie znamy.

- Może zadzwonię do ciebie, kiedy ją skończę czytać? – Ale przecież nie znasz mojego numeru – zauważył. – Mam dziwne przeczucie, że zapisałeś mi go na karcie tytułowej. Uśmiechnął się tym niemądrym uśmiechem. – I ty twierdzisz, że się dobrze nie znamy.

Coś Ty zrobił, Jeremi, zostawiłeś mnie samą w pustym mieście, w którym pełno jest tylko Twojej nieobecności. Żeby Warszawę doprowadzić do takiego stanu, to tylko Ty potrafisz.

Coś Ty zrobił, Jeremi, zostawiłeś mnie samą w pustym mieście, w którym pełno jest tylko Twojej nieobecności. Żeby Warszawę doprowadzić do takiego stanu, to tylko Ty potrafisz.

(...) kocham jeździć i nie rozumiem, jak można nie mieć przyjemności z przemieszczania się, z podróżowania. Jak można nie odczuwać tego dotyku świata?

(...) kocham jeździć i nie rozumiem, jak można nie mieć przyjemności z przemieszczania się, z podróżowania. Jak można nie odczuwać tego dotyku świata?

Co znaczą dwadzieścia cztery godziny, kiedy nie udało się całe życie?

Co znaczą dwadzieścia cztery godziny, kiedy nie udało się całe życie?

Płakałam dlatego, że wszystkie związki miłosne są zbudowane na powtórzeniach. Obietnice i słowa, które wydają się takie wyjątkowe, ciągle się powtarzają. Mówione przez nowe usta do nowych ludzi.

Płakałam dlatego, że wszystkie związki miłosne są zbudowane na powtórzeniach. Obietnice i słowa, które wydają się takie wyjątkowe, ciągle się powtarzają. Mówione przez nowe usta do nowych ludzi.

Płakałam dlatego, że wszystkie związki miłosne są zbudowane na powtórzeniach. Obietnice i słowa, które wydają się takie wyjątkowe, ciągle się powtarzają. Mówione przez nowe usta do nowych ludzi.

Płakałam dlatego, że wszystkie związki miłosne są zbudowane na powtórzeniach. Obietnice i słowa, które wydają się takie wyjątkowe, ciągle się powtarzają. Mówione przez nowe usta do nowych ludzi.