Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chcesz naprawdę poznać człowieka to załóż mu mundur, od razu chuj z niego wyjdzie.

Chcesz naprawdę poznać człowieka to załóż mu mundur, od razu chuj z niego wyjdzie.

[...] Polityka to najbardziej plugawa i fałszywa dziwka, jaką nosi ta ziemia.

[...] Polityka to najbardziej plugawa i fałszywa dziwka, jaką nosi ta ziemia.

[...] – Politycy różnią się od gangsterów tylko tym, że udają przyzwoitych i starają się nadać swojej działalności legalny charakter. Poza tym tak samo kradną, rabują, wymuszają haracze, zabijają, jeśli ktoś staje im na drodze, i bez skrupułów łamią prawo, byle zdobyć i utrzymać władzę. To bardziej zaawansowana forma gangsterki.

[...] – Politycy różnią się od gangsterów tylko tym, że udają przyzwoitych i starają się nadać swojej działalności legalny charakter. Poza tym tak samo kradną, rabują, wymuszają haracze, zabijają, jeśli ktoś staje im na drodze, i bez skrupułów łamią prawo, byle zdobyć i utrzymać władzę. To bardziej zaawansowana forma gangsterki.

Stara rzymska zasada: dziel i rządź. Podzielonymi ludźmi najłatwiej manipulować. Trzeba tylko znaleźć im wrogów i zaszczepić wzajemną nienawiść.

Stara rzymska zasada: dziel i rządź. Podzielonymi ludźmi najłatwiej manipulować. Trzeba tylko znaleźć im wrogów i zaszczepić wzajemną nienawiść.

Lu­dzie wie­rzą w to, co wi­dzą w ba­zach da­nych. Nie na­uczy­li się jesz­cze naj­waż­niej­szej za­sa­dy obo­wią­zu­ją­cej w cy­ber­prze­strze­ni: kom­pu­te­ry nie kła­mią, ale kłam­cy zna­ją się na kom­pu­te­rach.

Lu­dzie wie­rzą w to, co wi­dzą w ba­zach da­nych. Nie na­uczy­li się jesz­cze naj­waż­niej­szej za­sa­dy obo­wią­zu­ją­cej w cy­ber­prze­strze­ni: kom­pu­te­ry nie kła­mią, ale kłam­cy zna­ją się na kom­pu­te­rach.

T.E. La­wren­ce – czy­li La­wren­ce z Ara­bii – wie­dział to i owo o tej czę­ści świa­ta, a tak­że o ludz­kiej na­tu­rze. Po­wie­dział, że ma­rzy­cie­le to nie­bez­piecz­ni lu­dzie – pró­bu­ją żyć ma­rze­nia­mi, by sta­ły się rze­czy­wi­sto­ścią.

T.E. La­wren­ce – czy­li La­wren­ce z Ara­bii – wie­dział to i owo o tej czę­ści świa­ta, a tak­że o ludz­kiej na­tu­rze. Po­wie­dział, że ma­rzy­cie­le to nie­bez­piecz­ni lu­dzie – pró­bu­ją żyć ma­rze­nia­mi, by sta­ły się rze­czy­wi­sto­ścią.

Jak ktoś kiedyś powiedział, pierwszą ofiarą wojny jest prawda.

Jak ktoś kiedyś powiedział, pierwszą ofiarą wojny jest prawda.

Prawdziwa starość zaczyna się wtedy, gdy wartość świeczek na torcie przekracza wartość tortu.

Prawdziwa starość zaczyna się wtedy, gdy wartość świeczek na torcie przekracza wartość tortu.

Jak ma­wia­ją, "je­śli chcesz roz­śmie­szyć Boga, po­wiedz Mu, że masz pew­ne pla­ny".

Jak ma­wia­ją, "je­śli chcesz roz­śmie­szyć Boga, po­wiedz Mu, że masz pew­ne pla­ny".

Jak to mówią, piorun nigdy nie uderza dwa razy w to samo miejsce.

Jak to mówią, piorun nigdy nie uderza dwa razy w to samo miejsce.

Wie­dzia­łem jed­nak, że jed­nym z wa­run­ków po­wo­dze­nia każ­dej mi­sji – a może i sa­me­go ży­cia – jest że­la­zna de­ter­mi­na­cja. Nie wol­no się wy­co­fy­wać, re­zy­gno­wać – ni­gdy, prze­ni­gdy.

Wie­dzia­łem jed­nak, że jed­nym z wa­run­ków po­wo­dze­nia każ­dej mi­sji – a może i sa­me­go ży­cia – jest że­la­zna de­ter­mi­na­cja. Nie wol­no się wy­co­fy­wać, re­zy­gno­wać – ni­gdy, prze­ni­gdy.

Był taki pi­sarz, Ro­bert Lo­uis Ste­ven­son. Po­wie­dział kie­dyś, że "prę­dzej czy póź­niej wszy­scy za­sią­dzie­my do ban­kie­tu z kon­se­kwen­cja­mi". I miał ra­cję. Dla­te­go mó­wię: niech każ­dy przy­cią­gnie so­bie krze­sło i chwy­ci za wi­de­lec, bo nad­cho­dzi czas wiel­kiej wy­żer­ki.

Był taki pi­sarz, Ro­bert Lo­uis Ste­ven­son. Po­wie­dział kie­dyś, że "prę­dzej czy póź­niej wszy­scy za­sią­dzie­my do ban­kie­tu z kon­se­kwen­cja­mi". I miał ra­cję. Dla­te­go mó­wię: niech każ­dy przy­cią­gnie so­bie krze­sło i chwy­ci za wi­de­lec, bo nad­cho­dzi czas wiel­kiej wy­żer­ki.

John Irving, zdo­byw­ca Na­tio­nal Book Award za po­wieść oraz Osca­ra za sce­na­riusz, po­wie­dział, że pi­sa­nie sce­na­riu­sza fil­mo­we­go jest jak pły­wa­nie w wan­nie, a pi­sa­nie po­wie­ści jest jak pły­wa­nie w oce­anie.

John Irving, zdo­byw­ca Na­tio­nal Book Award za po­wieść oraz Osca­ra za sce­na­riusz, po­wie­dział, że pi­sa­nie sce­na­riu­sza fil­mo­we­go jest jak pły­wa­nie w wan­nie, a pi­sa­nie po­wie­ści jest jak pły­wa­nie w oce­anie.

Per­ły tyl­ko wte­dy są skar­bem, gdy się je połą­czy w dłu­gi sznur.

Per­ły tyl­ko wte­dy są skar­bem, gdy się je połą­czy w dłu­gi sznur.