Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko jest science fiction, dopóki ktoś nie uczyni z tego faktu.

Wszystko jest science fiction, dopóki ktoś nie uczyni z tego faktu.

Gioia Spada jest osobą, która gdy znajdzie ciekawą książkę , nie pochłania jej na raz, a zaczyna czytać ją wolniej w obawie, że za szybko się skończy. (...)Gioia Spada tak , to prawda, jest osobą, która prawie nigdy nie rozmawia z ludźmi, w szczególności z rówieśnikami, i to nie dlatego, że ich nienawidzi, albo uważa się za lepszą od nich, jak wszyscy myślą, ale dlatego, że wie, iż każdego z nich stać na coś więcej, a na co dzień pokazują tylko swoje słabe kopie, podróbki, które wysyłają do szkoły, pracy, na imprezę, podczas gdy te autentyczne wersje zostają w domach, dobrze zamknięte i u kryte w pokojach, w strachu, że ktoś je zobaczy. Gioia Spada jest osobą, która gdyby tylko zobaczyła jedną, chociażby jedną osobę, która nie pokazuje światu kopii siebie, nie zastanawiałaby się ani chwili, by przykleić się do tej osoby niczym mucha do lepu. A to dlatego, że Gioia Spada jest osobą, która każdemu powie, że nienawidzi ludzi, że najchętniej zamieszkałaby na bezludnej wyspie, ale ona sama wie, że tak naprawdę kocha ludzi, kocha tłum, obserwuje go, uczy się go zawsze. Ona nie nienawidzi ludzi, nienawidzi kłamstwa: zabawne, że ludzi i kłamstwa zazwyczaj są nierozłączni. Nikt tego nie wie, ale to dziewczyna, która zapytana w podstawówce, co chciałaby robić, jak będzie duża, odpowiadała niezmiennie tak samo: "Uszczęśliwiać ludzi".

Gioia Spada jest osobą, która gdy znajdzie ciekawą książkę , nie pochłania jej na raz, a zaczyna czytać ją wolniej w obawie, że za szybko się skończy. (...)Gioia Spada tak , to prawda, jest osobą, która prawie nigdy nie rozmawia z ludźmi, w szczególności z rówieśnikami, i to nie dlatego, że ich nienawidzi, albo uważa się za lepszą od nich, jak wszyscy myślą, ale dlatego, że wie...

(…) był sfrustrowany tym, że zmuszała go do myślenia o sprawach, z którymi pogodził się już dawno temu. Po raz pierwszy od dawna poczuł się pokrzywdzony swoim losem. Niekończącym się więzieniem, do którego sprowadzało się jego życie. Zachowaniem wszystkich egoistycznych dusz, które kłamały, oszukiwały i zmarnowały dane im życie, którego on nigdy nie miał, a tak bardzo pożądał.

(…) był sfrustrowany tym, że zmuszała go do myślenia o sprawach, z którymi pogodził się już dawno temu. Po raz pierwszy od dawna poczuł się pokrzywdzony swoim losem. Niekończącym się więzieniem, do którego sprowadzało się jego życie. Zachowaniem wszystkich egoistycznych dusz, które kłamały, oszukiwały i zmarnowały dane im życie, którego on nigdy nie miał, a tak bardzo pożądał.