Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Łysy mężczyzna w średnim wieku, w dziwnym garniturze w stylu Waldemara Pawlaka z czasów jego premierowania, próbował sprawić, aby automat biletowy w końcu zaakceptował jego banknot dziesięciozłotowy. Po każdej nieudanej próbie wygładzał go i próbował włożyć inną stroną. - Nie to nie. Jeszcze do mnie wrócisz po tę dychę - powiedział w końcu uprzejmie do automatu, po czym dodał: - Chuju jeden.

Łysy mężczyzna w średnim wieku, w dziwnym garniturze w stylu Waldemara Pawlaka z czasów jego premierowania, próbował sprawić, aby automat biletowy w końcu zaakceptował jego banknot dziesięciozłotowy. Po każdej nieudanej próbie wygładzał go i próbował włożyć inną stroną. - Nie to nie. Jeszcze do mnie wrócisz po tę dychę - powiedział w końcu uprzejmie do automatu, po czym dodał: ...

- I nikt inny się tam nie zapędza? - Kajakarze. W letnie miesiące zlatujo się jak czarne muchy, aż po okolice rzeki Allagash. (...) Co jakiś czas kilku zabierajo rzeki, ale i tak przyjeżdżajo. - Znaczy się... toną? - No wiesz, wypływać nie wypływajo.

- I nikt inny się tam nie zapędza? - Kajakarze. W letnie miesiące zlatujo się jak czarne muchy, aż po okolice rzeki Allagash. (...) Co jakiś czas kilku zabierajo rzeki, ale i tak przyjeżdżajo. - Znaczy się... toną? - No wiesz, wypływać nie wypływajo.

Miałem ochotę głośno zakląć, ale się roześmiałem. Niech go diabli porwą. Rzeczywiście umiał nazywać rzeczy po imieniu. Poprawiał mi w wypracowaniach nie tylko ortografię, zdarzało się, że dorzucał ze dwa zdania, dodając gównu skrzydeł. Właśnie tak. Na tym polegał jego talent. Na uskrzydlaniu gówna.

Miałem ochotę głośno zakląć, ale się roześmiałem. Niech go diabli porwą. Rzeczywiście umiał nazywać rzeczy po imieniu. Poprawiał mi w wypracowaniach nie tylko ortografię, zdarzało się, że dorzucał ze dwa zdania, dodając gównu skrzydeł. Właśnie tak. Na tym polegał jego talent. Na uskrzydlaniu gówna.