Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra pozycja. Podczas czytania czułem dyskomfort, a jednocześnie lektura bardzo mnie wciągała. Kreacja przedstawionego świata, pomysły na surrealistyczne, w większości złowrogie zwierzęta i fantazyjne rośliny budzą mój podziw i zainteresowanie. Dodatkowo wizyta bohaterów na wzgórzach, gdzie nie odczuwa się czasu linearnie, sugerują, że autor tworząc komiks wspomagał się środkami psychoaktywnymi. Niesamowite, że tak dobra pozycja jest jeszcze dostępna w sprzedaży po 7 latach od wydania. Warto się zapoznać, nim zniknie z rynku. Polecam.

Bardzo dobra pozycja. Podczas czytania czułem dyskomfort, a jednocześnie lektura bardzo mnie wciągała. Kreacja przedstawionego świata, pomysły na surrealistyczne, w większości złowrogie zwierzęta i fantazyjne rośliny budzą mój podziw i zainteresowanie. Dodatkowo wizyta bohaterów na wzgórzach, gdzie nie odczuwa się czasu linearnie, sugerują, że autor tworząc komiks wspomagał...

Co prawda komiks opiera się na naciąganym założeniu, że bohater po przyjęciu danego narkotyku ma zazwyczaj ten sam sen, jednak ma to małe znaczenie. To co ważne, to ukazanie zagubienia uzależnionej osoby, której mieszają się wątki, a odróżnienie rzeczywistości od kreacji świata na dopalaczach nie jest łatwe. Z dużą mocą odczułem stan zagubienia, utraty kontroli i iluzji szczęścia, które jest chwilową ucieczką sprzedawaną na raty. Strona wizualna komiksu jest obłędna - rysunki i kolaże dobrze współgrają z poruszaną tematyką, a dodatkowo bardzo cieszą oko. Nad niektórymi zatrzymywałem się na dłużej, by delektować się detalem. Szkoda, że tak krótka to pozycja. Komiks mi dobrze wszedł, chciałbym więcej. Polecam.

Co prawda komiks opiera się na naciąganym założeniu, że bohater po przyjęciu danego narkotyku ma zazwyczaj ten sam sen, jednak ma to małe znaczenie. To co ważne, to ukazanie zagubienia uzależnionej osoby, której mieszają się wątki, a odróżnienie rzeczywistości od kreacji świata na dopalaczach nie jest łatwe. Z dużą mocą odczułem stan zagubienia, utraty kontroli i iluzji...

Staś jest rewelacyjny, pełen radości. To, jak jego dziecięca fantazja pozwala radzić sobie z trudami dnia codziennego i chorobą, wzbudza podziw oraz uśmiech. Jego prosta logika obnaża paradoksy w zachowaniu dorosłych. On tego nie jest świadom, ale czytelnik najprawdopodobniej tak. Drugą kluczową postacią jest mama Stasia, osoba samotnie wychowująca swe dziecko. Nie ma lekko. Jest w pewnym sensie odbiciem lustrzanym Stasia. Stonowana, rozgoryczona, przeżywająca cierpienia wewnętrznie. Mimo trudności kocha bezgranicznie syna i bardzo się stara by miał jak najlepiej, a do łatwych zadań to nie należy.

W komiksie znajdziemy zatem słodko gorzką mieszankę, którą czyta się z pełnym skupieniem i zaangażowaniem. Mimo trudnej tematyki, całość w większości jest lekko podana. Jestem pod wrażeniem puent zawartych na kartach omawianego komiksu. Czasami są proste, acz celne, a czasami skłaniają do dalszych przemyśleń. Z całą pewnością zdradzają one wrażliwość i umiejętność autora do wnikliwej obserwacji, resztę uzupełnia warsztat na wysokim poziomie. Gorąco polecam pozycję.

Staś jest rewelacyjny, pełen radości. To, jak jego dziecięca fantazja pozwala radzić sobie z trudami dnia codziennego i chorobą, wzbudza podziw oraz uśmiech. Jego prosta logika obnaża paradoksy w zachowaniu dorosłych. On tego nie jest świadom, ale czytelnik najprawdopodobniej tak. Drugą kluczową postacią jest mama Stasia, osoba samotnie wychowująca swe dziecko. Nie ma...