Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka mi się podobała. Nie dowiedziałam się z niej za dużo ale też nie zmęczyła mnie przesadnie. Jedyny skutek uboczny to lekko zromantyzowany obraz Hoboken i NYC.

Książka mi się podobała. Nie dowiedziałam się z niej za dużo ale też nie zmęczyła mnie przesadnie. Jedyny skutek uboczny to lekko zromantyzowany obraz Hoboken i NYC.

Wszystko napisane poprawnie. Akcja jak zawsze z Kubą w roli głównej (czytać główna postać zabija wszystkich swoich towarzyszy i kolejnym razem uchodzi mu wszystko ma sucho, a kasa leci z nieba niemal). Nie zmienia to faktu, że postać Kuby jest dramatyczna po prostu. Normalizuje wszystko czego poczyta literatura normalizować nie powinna (i nie chodzi o zbrodnie). Szczególnie jak się uzupełni to wszystko o fakt, że seria nie ma jakichkolwiek inaczej skonstruowanych postaci.

Wszystko napisane poprawnie. Akcja jak zawsze z Kubą w roli głównej (czytać główna postać zabija wszystkich swoich towarzyszy i kolejnym razem uchodzi mu wszystko ma sucho, a kasa leci z nieba niemal). Nie zmienia to faktu, że postać Kuby jest dramatyczna po prostu. Normalizuje wszystko czego poczyta literatura normalizować nie powinna (i nie chodzi o zbrodnie). Szczególnie...

Lekko pretensjonalna narracja. Momentami sprawia wrażenie opracowania prymuski w wieku licealnym. Wszystko to dalej nie zabija tego co najciekawsze czyli realiów życia w naszych stacjach polarnych. Dla większości czytelników to na tyle egzotyczna wyprawa, że świat lekko spłaszczony bez wad niemal nie jest większym utrudnieniem w konsumpcji książki.

Lekko pretensjonalna narracja. Momentami sprawia wrażenie opracowania prymuski w wieku licealnym. Wszystko to dalej nie zabija tego co najciekawsze czyli realiów życia w naszych stacjach polarnych. Dla większości czytelników to na tyle egzotyczna wyprawa, że świat lekko spłaszczony bez wad niemal nie jest większym utrudnieniem w konsumpcji książki.

Nie rozumiem zachwytów. Książka o starszej pani, której postawa zbliżona jest dorosłej naiwnej kobiety (by nie być bardziej dosadną). O problemach się nie rozmawia, z małżonkami nie rozstaje, komuniści w sumie fajni, rodzina z którą się nie gada to jest siła. Dulszczyzna ale z ust z pozoru uroczej starszej pani. Obawiam się że polski rynek literatury nie potrzebuje kolejnych opowieści o cnotach wynikających z bycia grzecznym przez całe życie.

Nie rozumiem zachwytów. Książka o starszej pani, której postawa zbliżona jest dorosłej naiwnej kobiety (by nie być bardziej dosadną). O problemach się nie rozmawia, z małżonkami nie rozstaje, komuniści w sumie fajni, rodzina z którą się nie gada to jest siła. Dulszczyzna ale z ust z pozoru uroczej starszej pani. Obawiam się że polski rynek literatury nie potrzebuje...

Książka wyprowadziła mnie z równowagi kilka razy i bardziej pasowałby tytuł biedni cierpiący ma borderline. Mam wrażenie, że autorka na siłę normalizuje borderline i masę bardzo destukcyjnych zachowań osób z diagnozą borderline. Po kilku rozdziałach prawie zostałam przekonana, że wszytskie zachowania borderline świadczą o jej/jego zagubieniu. A życie z borderline jest trudne bo życie jest trudne. Nie radzisz sobie w związku z borderline bo nie masz cierpliwości. WTF? Od książki autorstwa praktyka oczekiwałabym jednak mniejszej jednostronności i większej kompleksowości prezentacji tematu i zaburzenia bordeline, niż brania "strony" jedynie osób z taka diagnozą.

Książka wyprowadziła mnie z równowagi kilka razy i bardziej pasowałby tytuł biedni cierpiący ma borderline. Mam wrażenie, że autorka na siłę normalizuje borderline i masę bardzo destukcyjnych zachowań osób z diagnozą borderline. Po kilku rozdziałach prawie zostałam przekonana, że wszytskie zachowania borderline świadczą o jej/jego zagubieniu. A życie z borderline jest...