Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W niektórych kręgach owianą sławą książki roku dla ludzi wrażliwych może okazać się pozycją dość wymagająca. Przejmujące, nie owijające w bawełnę opisy sytuacji życiowej z jaką przyszło się mierzyć matkom i babciom naszych babć skutecznie przebijają bańkę sielskiej wsi i doli chłopskiej oraz romantyzowanej przez wielu sanacyjnej Polski gdzie dobrze wiodło się a jakże, ale tylko panom oficerom i ich dystyngowanym partnerkom tańczącym w warszawskich restauracjach w rytmie raczkującego w Polsce jazzu. Tym większy podziw dla pracujących u podstaw pozytywistów, dla woli przetrwania tych kobiet, bez których przecież nie byłoby nas oraz wdzięczność za to, że mimo iż w naszym kraju jest jak jest to żyje się nam nieporównywalnie lepiej. Duże ukłony dla autorki za ogrom pracy bibliograficznej.

W niektórych kręgach owianą sławą książki roku dla ludzi wrażliwych może okazać się pozycją dość wymagająca. Przejmujące, nie owijające w bawełnę opisy sytuacji życiowej z jaką przyszło się mierzyć matkom i babciom naszych babć skutecznie przebijają bańkę sielskiej wsi i doli chłopskiej oraz romantyzowanej przez wielu sanacyjnej Polski gdzie dobrze wiodło się a jakże, ale...

Uwielbiam miasto opisywane przez samotnego wilka jakby było żywym organizmem. "Ślepnąc od świateł" przypomina wydawane na brudnym, tanim papierze pulpowe książki za kilka centów produkowane w masowych ilościach i ginące wraz ze śmiercią pamięci osób, które je czytały.

Uwielbiam miasto opisywane przez samotnego wilka jakby było żywym organizmem. "Ślepnąc od świateł" przypomina wydawane na brudnym, tanim papierze pulpowe książki za kilka centów produkowane w masowych ilościach i ginące wraz ze śmiercią pamięci osób, które je czytały.

Śmiem twierdzić, że na pewnym etapie swojego życia prawie każdy z nas będzie pracował dla lub w strukturach jakiejś korporacji. Ja na przykład właśnie teraz jestem na takim etapie i muszę przyznać, że czytając kolejne rozdziały robiło się niebezpiecznie śmieszno-strasznie.
Czasami dziwiło mnie jak pomimo życiowego rozmemł.. niezorganizowania i nienachalnej przebojowości ;) udało się dojść głównemu bohaterowi do 7k na rękę, ale hej.. przychodzimy na ten świat bez instrukcji obsługi nie mając kompletnie wpływu jaką będziemy mieli pozycję startową. Uderzeni w tył głowy i wywiezieni do lasu nie mielibyśmy pretensji do siebie, że nie wiemy jak znaleźć wyjście mimo, że rozwiązanie jest takie proste. W końcu trzeba iść tam gdzie nie będzie drzew ;)
Dlatego myślę, że nie ma co mieć pretensji do ludzi w kwestii tego jak radzą sobie w życiu i na rynku pracy bowiem to jak nam się powiedzie jest kwestią absolutnie losową. Dlatego może warto mniej czepiać się siebie a bardziej pochylić się nad absurdami systemu w
którym przyszło nam żyć.

Śmiem twierdzić, że na pewnym etapie swojego życia prawie każdy z nas będzie pracował dla lub w strukturach jakiejś korporacji. Ja na przykład właśnie teraz jestem na takim etapie i muszę przyznać, że czytając kolejne rozdziały robiło się niebezpiecznie śmieszno-strasznie.
Czasami dziwiło mnie jak pomimo życiowego rozmemł.. niezorganizowania i nienachalnej przebojowości ;)...