Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W życiu nie często zdarzają się podobne chwile - chwile, gdy wiemy, bez cienia wątpliwości, że naprawdę żyjemy, czujemy powietrze w płucach, mokrą trawę pod stopami, dotyk bawełny na skórze; chwile, gdy żyjemy całkowicie teraźniejszością i nie liczy się przyszłość ani przeszłość.

W życiu nie często zdarzają się podobne chwile - chwile, gdy wiemy, bez cienia wątpliwości, że naprawdę żyjemy, czujemy powietrze w płucach, mokrą trawę pod stopami, dotyk bawełny na skórze; chwile, gdy żyjemy całkowicie teraźniejszością i nie liczy się przyszłość ani przeszłość.

Był bardzo nieśmiały, co, jak to często bywa u bardzo nieśmiałych ludzi, nadrabiał zbyt głośnym zachowaniem w najgorszych momentach.

Był bardzo nieśmiały, co, jak to często bywa u bardzo nieśmiałych ludzi, nadrabiał zbyt głośnym zachowaniem w najgorszych momentach.

Jak pokonać hydrę? Nikt nawet nie zamierza na poważnie się z nią okładać. Każdy tylko marzy, żeby zastąpić jej głowę swoją, stać się jedną z nich, sam mówi: masz, kąsaj, zabieraj mnie, chcę być w tobie, chcę być z tobą. Żadnego Heraklesa, za to cała kolejka łbów. Jaka władza... Co ma do tego władza... Boże, co ze mnie za idiota...

Jak pokonać hydrę? Nikt nawet nie zamierza na poważnie się z nią okładać. Każdy tylko marzy, żeby zastąpić jej głowę swoją, stać się jedną z nich, sam mówi: masz, kąsaj, zabieraj mnie, chcę być w tobie, chcę być z tobą. Żadnego Heraklesa, za to cała kolejka łbów. Jaka władza... Co ma do tego władza... Boże, co ze mnie za idiota...

Mieszkaliśmy w rynku, w jednym z tych ciemnych domów o pustych i ślepych fasadach, które tak trudno od siebie odróżnić. Daje to powód do ciągłych omyłek. Gdyż wszedłszy raz w niewłaściwą sień na niewłaściwe schody, dostawało się zazwyczaj w prawdziwy labirynt obcych mieszkań, ganków, niespodzianych wyjść na obce podwórza i zapominało się o początkowym celu wyprawy, ażeby po wielu dniach, wracając z manowców dziwnych i splątanych przygód, o jakimś szarym świcie przypomnieć sobie wśród wyrzutów sumienia dom rodzinny.

Mieszkaliśmy w rynku, w jednym z tych ciemnych domów o pustych i ślepych fasadach, które tak trudno od siebie odróżnić. Daje to powód do ciągłych omyłek. Gdyż wszedłszy raz w niewłaściwą sień na niewłaściwe schody, dostawało się zazwyczaj w prawdziwy labirynt obcych mieszkań, ganków, niespodzianych wyjść na obce podwórza i zapominało się o początkowym celu wyprawy, ażeby po wie...