Książka, która totalnie zmienia percepcję i pokazuje drogę wyjścia z przemocowego związku. Wspaniała dla osób, które chcą wyjść z kręgu (często wieloletniej) przemocy, pozwala na spojrzenie z innej perspektywy na swoje życie.

Książka, która totalnie zmienia percepcję i pokazuje drogę wyjścia z przemocowego związku. Wspaniała dla osób, które chcą wyjść z kręgu (często wieloletniej) przemocy, pozwala na spojrzenie z innej perspektywy na swoje życie.

Książkę polecam wszystkich osobom, które tkwią w toksycznych związkach, relacjach albo z nich wyszły, ale nadal nie rozumieją, dlaczego się w nich znalazły i "co z nimi jest nie tak".
Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zaślepionych "ale on taki nie jest", "nie, on jest inny".
Idealne dopełnienie podcastów Okuniewskiej.

Książkę polecam wszystkich osobom, które tkwią w toksycznych związkach, relacjach albo z nich wyszły, ale nadal nie rozumieją, dlaczego się w nich znalazły i "co z nimi jest nie tak".
Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zaślepionych "ale on taki nie jest", "nie, on jest inny".
Idealne dopełnienie podcastów Okuniewskiej.

Bardzo polecam każdej osobie, która jest w związku z psychofagiem. Czyta się bardzo dobrze!

Bardzo polecam każdej osobie, która jest w związku z psychofagiem. Czyta się bardzo dobrze!

Autorka na początku książki pisze, że to pozycja szczególnie dla tych którzy przeżyli toksyczny związek...że osobom, które tego nie doświadczyły może się wydawać że opisane w książce sytuacje są niewiarygodne....że to niemożliwe. Sama miałam początkowo takie odczucie, że to jakiś absurd ...ale po przeczytaniu "Moje dwie głowy" do końca, stwierdzam, że to pozycja obowiązkowa. Dla tych, które trwają w takim związku, dla tych które z niego wyszły ale też dla tych które jeszcze tego nie doświadczyły i dzięki zawartej tu wiedzy nigdy...przenigdy....nigdy w życiu...nie spojrzą nawet w kierunku psychofaga.

Autorka na początku książki pisze, że to pozycja szczególnie dla tych którzy przeżyli toksyczny związek...że osobom, które tego nie doświadczyły może się wydawać że opisane w książce sytuacje są niewiarygodne....że to niemożliwe. Sama miałam początkowo takie odczucie, że to jakiś absurd ...ale po przeczytaniu "Moje dwie głowy" do końca, stwierdzam, że to pozycja...

Uwielbiam typiary, które z wyższością polerują swoje ego deklarując, że one to są zbyt inteligentne i przenikliwe na tkwienie w takich związkach, ach, wielkie znawczynie ludzkich natur i charakterów, całkowicie odporne na makiaweliczne manipulacje niczym kaczy zad na krople wody. Zaiste aż dziw, że takie samorodne ekspertki lśniące w masie tępych bab niczym diament w kompoście nie są jeszcze zatrudnione jako profilerki w CIA czy FBI. Dobra, koniec sarkazmu :) Profesor Robert Hare, pionier i wybitny badacz "śmietanki" najgorszych psychopatów i wynaturzeńców na świecie, który zjadł na tych popaprańcach zęby, ma w sobie o wiele więcej pokory poznawczej niż kuchenne kwoki gdaczące o swojej domniemanej odporności na zakusy toksycznych typów. Ot, efekt Dunninga Krugera w pełnej krasie.

Jeżeli chodzi o książkę, świetnie przybliża zjawisko i świetnie się czyta. Myślę, że ta książka dała do myślenia niejednej kobiecie unurzanej w toksycznym bagienku, ściągnęła różowe okulary i dała kopa do ewakuacji.

Uwielbiam typiary, które z wyższością polerują swoje ego deklarując, że one to są zbyt inteligentne i przenikliwe na tkwienie w takich związkach, ach, wielkie znawczynie ludzkich natur i charakterów, całkowicie odporne na makiaweliczne manipulacje niczym kaczy zad na krople wody. Zaiste aż dziw, że takie samorodne ekspertki lśniące w masie tępych bab niczym diament w...

Rozczarowała mnie niesamowicie. Nie jestem w stanie pojąć jakozna być tak durnym i tkwić w takich relacjach, ksiazka moich wątpliwości nie rozwiała. Może komuś pomoże, dla mnie czas stracony.

Rozczarowała mnie niesamowicie. Nie jestem w stanie pojąć jakozna być tak durnym i tkwić w takich relacjach, ksiazka moich wątpliwości nie rozwiała. Może komuś pomoże, dla mnie czas stracony.

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Swego czasu namiętniej słuchałam Okuniewskiej, o różnych typach (tych wychowywanych przez wilki i tych ze skręconym kręgosłupem) i oto mamy krzyżówkę wszystkich typów - psychofaga. Temat bardzo poważny, bardzo trudny i wyniszczający psychicznie. Jak to się dzieje, że znajduje pożywkę, kolejne zapatrzone w niego ofiary? Autorka robi dokładną analizę psychofaga i siebie, konstrukcji działania i wychodzenia z toksycznej relacji. Robi to w taki sposób, że pomimo powagi tematu, momentami szczerze się uśmiałam. Dzięki!

Swego czasu namiętniej słuchałam Okuniewskiej, o różnych typach (tych wychowywanych przez wilki i tych ze skręconym kręgosłupem) i oto mamy krzyżówkę wszystkich typów - psychofaga. Temat bardzo poważny, bardzo trudny i wyniszczający psychicznie. Jak to się dzieje, że znajduje pożywkę, kolejne zapatrzone w niego ofiary? Autorka robi dokładną analizę psychofaga i siebie,...

Bardzo fajna książka dla osób interesujących się psychologia bądź takich które przeżyły toksyczny związek. Pozwala otworzyć (szeroko) oczy na pewne sprawy. Przy dużym samozaparciu może dać kopa do odejścia od osób, które wyrządzają nam krzywdę

Bardzo fajna książka dla osób interesujących się psychologia bądź takich które przeżyły toksyczny związek. Pozwala otworzyć (szeroko) oczy na pewne sprawy. Przy dużym samozaparciu może dać kopa do odejścia od osób, które wyrządzają nam krzywdę