Pomimo, że często zdarza mi się snuć plany co by było gdybym podjęła inną decyzję, postąpiła inaczej, powiedziała coś innego, pewnie gdybym otrzymała możliwość przeprowadzenia zmian w moim życiu nie skorzystałabym z niej. Wiadomo, że nikt na tym świecie nie ma idealnie, a każda sytuacja, spotkana osoba, czy tragiczne przeżycie mają za zadanie kształtować nas, uczyć. Gdybym w moim życiu nie wydarzyło się to co miało się wydarzyć, gdybym nie poznała tych osób, które miałam poznać, to dziś nie byłabym tym kim jestem. Nie doświadczyłabym tego co miałam doświadczyć, nie dane by mi było odkryć tego co jeszcze przede mną. Nie miałabym moich wady i słabości, ale i nie przeżyła bym tylu wspaniałych emocjonujących chwil. Po co zmieniać, skoro gdzieś tuż koło mnie jest mój opiekun, który ma już zapisany scenariusz mojego życia. I wierzę w to głęboko, że to co dla mnie przygotował w ostateczności doprowadzi mnie do dobrego.

Pomimo, że często zdarza mi się snuć plany co by było gdybym podjęła inną decyzję, postąpiła inaczej, powiedziała coś innego, pewnie gdybym otrzymała możliwość przeprowadzenia zmian w moim życiu nie skorzystałabym z niej. Wiadomo, że nikt na tym świecie nie ma idealnie, a każda sytuacja, spotkana osoba, czy tragiczne przeżycie mają za zadanie kształtować nas, uczyć. Gdybym...

Co bym zmieniła, gdyby dano mi drugą szansę?
Jestem młoda, nie mam za sobą traumatycznych przeżyć, niespełnionej miłości, fatalnie podjętych decyzji, a tym bardziej nie zrobiłam w życiu niczego, co mogłoby zaważyć na moim dalszym losie, czegoś godnego pożałowania.
Wyznaję zasadę, że należy żyć tak, by po każdym dniu można było stanąć ze sobą twarzą w twarz przy lustrze i być w stanie powiedzieć sobie: „Zrobiłam to, co do mnie należało. Niczego nie żałuję. Nic nie musi zostać poprawione”.
Jednakże, gdybym dostała możliwość zmiany czegoś w moim życiu, co byłoby niewykonalne w codziennej, powszechnej egzystencji, nad jedną sprawą bym popracowała.
Nad czym mianowicie?
Otóż chciałabym nauczyć się szczęścia. Nie zrozumcie mnie źle – to nie tak, że jestem nieszczęśliwa i „się tnę”, tudzież godzinami patrzę w okno. Nie, ja po prostu nie umiem się cieszyć, mało rzeczy mnie rozbawia, a swoje frustracje wyładowuję na najbliższych
Mam takie marzenie: wstaję rano, patrzę przez okno i na dworze jest przeogromna ulewa, chodniki „płyną”. Z uśmiechem na ustach ubieram się i wychodzę z domu. Raduję się, bo przecież rośliny będą teraz solidnie odżywione. Po południu przygotowuję pyszny podwieczorek i gdy moja mama wraca, razem śmiejemy się i rozmawiamy o minionym dniu. Niby nic, a jednak nie każdy potrafi otworzyć się na drugiego człowieka.
Mówią, że ranimy tylko tych, którzy są najbliżej, bo wiemy, że nie odejdą. Tego, zakorzenionego od maleńkości, chciałabym się oduczyć.

Co bym zmieniła, gdyby dano mi drugą szansę?
Jestem młoda, nie mam za sobą traumatycznych przeżyć, niespełnionej miłości, fatalnie podjętych decyzji, a tym bardziej nie zrobiłam w życiu niczego, co mogłoby zaważyć na moim dalszym losie, czegoś godnego pożałowania.
Wyznaję zasadę, że należy żyć tak, by po każdym dniu można było stanąć ze sobą twarzą w twarz przy lustrze i...

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana przeszłości oznaczałaby zmianę we mnie - a lubię siebie taką, jaką jestem, że wszystkimi wadami.

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana...

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana przeszłości oznaczałaby zmianę we mnie - a lubię siebie taką, jaką jestem, że wszystkimi wadami.

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana...

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana przeszłości oznaczałaby zmianę we mnie - a lubię siebie taką, jaką jestem, że wszystkimi wadami.

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana...

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana przeszłości oznaczałaby zmianę we mnie - a lubię siebie taką, jaką jestem, że wszystkimi wadami.

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana...

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana przeszłości oznaczałaby zmianę we mnie - a lubię siebie taką, jaką jestem, że wszystkimi wadami.

Ja natomiast zrobiłabym zupełnie na odwrót - nie zmieniłabym nic.
Kiedyś miałam problemy z przyjaciółkami - nauczyło mnie to, jak starannie dobierać znajomych, którym mogę ufać. Nazywano mnie kujonką - teraz wiem, że nauka 'jak żyć' jest ważniejsza niż wkuwanie książkowych mądrości.
Każde wydarzenie z przeszłości, dobre czy złe, jakoś wpłynęło na moją osobowość. Zmiana...

Gdyby mi dano drugą szansę stał bym się jeszcze lepszym człowiekiem jestem dobry, ale stałbym się jeszcze lepszym człowiekiem przede wszystkim nie popełniał bym błędów życiowych, które popełniłem. Starałbym się dać innym dobro wiarę w siebie i pokazać innym, że nawet najgorszy człowiek może się zmienić.

Gdyby mi dano drugą szansę stał bym się jeszcze lepszym człowiekiem jestem dobry, ale stałbym się jeszcze lepszym człowiekiem przede wszystkim nie popełniał bym błędów życiowych, które popełniłem. Starałbym się dać innym dobro wiarę w siebie i pokazać innym, że nawet najgorszy człowiek może się zmienić.

Gdybym dostała drugą szansę... hmmm... Zmieniłabym mój podły charakter. Ciągle chodzę naburmuszona, krzyczę na wszystkich wkoło. Okropnie to boli. Nie tylko tych, na których krzyczę, ale także mnie. Jestem złośliwa i wredna. Mam mało zalet. Chciałabym być dobrą córką, siostrą, ciocią, przyjaciółką... Niestety w moim przypadku to niemożliwe. Gdybym dostała drugą szansę dużo ludzi nie musiałoby przeze mnie cierpieć. Gdybym dostała drugą szansę wiele słów nie zostałoby wypowiedzianych. Gdybym tylko dostała drugą szansę...

Gdybym dostała drugą szansę... hmmm... Zmieniłabym mój podły charakter. Ciągle chodzę naburmuszona, krzyczę na wszystkich wkoło. Okropnie to boli. Nie tylko tych, na których krzyczę, ale także mnie. Jestem złośliwa i wredna. Mam mało zalet. Chciałabym być dobrą córką, siostrą, ciocią, przyjaciółką... Niestety w moim przypadku to niemożliwe. Gdybym dostała drugą szansę dużo...

Zmiana tego, co jest już dokonane jest zawsze niebezpieczna. Zwłaszcza jeśli jest się w punkcie swojego życia, gdzie wszystko zaczyna się układać i wszelkie zmiany owego stanu rzeczy są wręcz niepożądane. Jednak zawsze są takie rzeczy, których bardzo żałujemy. Dla mnie zawsze były to urwane przyjaźnie i dręczyło mnie to od lat… Mówi się, ze ten kto przestaje być przyjacielem nigdy nim nie był, ale uważam, że to bzdura. Zawsze bolało mnie powolne wygasanie przyjaźni i zawsze chciałam temu zapobiec, lecz nigdy nie wiedziałam jak się za to zabrać. Teraz już wiem, że dla ludzi, którzy się liczą warto jest zapomnieć o swoim egoizmie, braku czasu i po prostu być. Porozmawiać, spotkać się, zapomnieć o urażonej dumie i pierwszemu wyciągnąć rękę. Bo prawdziwa przyjaźń jest zbyt cenna w tych czasach, by pozwolić jej tak po prostu wygasnąć. I właśnie to bym zrobiła. Nie pozwoliłabym ważnym ludziom ot tak zniknąć z mojego życia.

Zmiana tego, co jest już dokonane jest zawsze niebezpieczna. Zwłaszcza jeśli jest się w punkcie swojego życia, gdzie wszystko zaczyna się układać i wszelkie zmiany owego stanu rzeczy są wręcz niepożądane. Jednak zawsze są takie rzeczy, których bardzo żałujemy. Dla mnie zawsze były to urwane przyjaźnie i dręczyło mnie to od lat… Mówi się, ze ten kto przestaje być...