Nigdy nie miałam jasno sprecyzowanych marzeń. Pokój na świecie. Zero głodu w Etiopii. Rzeczy, które wymieniają kandydatki na Miss.
Zawsze chciałam przeżyć wspaniałą i niezapomnianą historię. Zaczytywałam się w wiele książek, wczuwałam się w sytuację głównych bohaterów.
Zaczęła się moda na Igrzyskomaniaków, ja nadal wierna Potter'owi długo się opierałam. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po "Igrzyska Śmierci" byłam zdesperowana, gdyż w bibliotece nie było już dla mnie żadnych książek.
Historia Katniss bardzo mnie wciągnęła, uratowanie siostry, walka o swoje życie... Powiedziałam sobie "Kurcze, ona walczyła o życie, a Ty czasami podajesz się po pierwszej próbie rozwiązania zadania z matematyki.".
Jako, że nie miałam żadnych marzeń, postawiłam sobie kilka celi.
1. Nie poddawaj się, nie zawsze jest łatwo. Walcz!
2. Myślisz, że jesteś słaba? Jesteś zdrowa, pełna życia- pomagaj innym.
3. Słuchaj przyjaciół. Ufaj im.
Dzięki tej książce, zrozumiałam że niezależnie od sytuacji nie mogę się poddawać.
Od roku jestem wolontariuszką, więcej rozmawiam z przyjaciółmi, jeszcze ani razu nie poddałam się na matematyce.
Nawet jeśli nie mogę spełniać swoich marzeń, pomogę je spełnić komuś.

Nigdy nie miałam jasno sprecyzowanych marzeń. Pokój na świecie. Zero głodu w Etiopii. Rzeczy, które wymieniają kandydatki na Miss.
Zawsze chciałam przeżyć wspaniałą i niezapomnianą historię. Zaczytywałam się w wiele książek, wczuwałam się w sytuację głównych bohaterów.
Zaczęła się moda na Igrzyskomaniaków, ja nadal wierna Potter'owi długo się opierałam. Pamiętam, że kiedy...

„W drodze” Jacka Kerouaca. Przeczytałam książkę po angielsku, zaczynając oczywiście od tyłu okładki na której to William Burroughs zachęca mnie do przeczytania wyliczając, że „W drodze” sprzedała trylion jeansów marki Levis, milion maszyn do espresso i wysłała niezliczoną liczbę dzieciaków w drogę. Super, pomyślałam, jak przystało na życiowego nieudacznika jakim jestem, pozwolę, aby klasyk amerykańskiej literatury zachęcił mnie do kupienia Levisów. I z takim nastawienie zabrałam się do lektury. Najwyżej kupię Levisy.
Lektura książki Kerouaca zainspirowała mnie jednak do czegoś innego, od razu jednak zaznaczę, że bynajmniej nie skończyłam jako posiadaczka maszyny do espresso. Wyruszyłam w drogę. Kiedy, jeśli nie teraz? Wybrać trochę kasy z konta oszczędnościowego, założyć konto na stronie couchsurfingu, wziąć dziekankę. Uciec od tego co znane, żeby odnaleźć siebie. Nauczyć się ufać obcym, dostrzegać dobro w ludziach i piękno w tym co stworzyli i naturze, która ich otacza. Porzucić wygodnictwo pięciu posiłków dziennie, własnego łóżka i przyjaciół, którzy mieszkają parę ulic dalej. Przestać egzystować, zacząć żyć. Ustalić swoje priorytety w pełnej świadomości własnych możliwości, śmiać się z rzeczy trywialnych, które niegdyś spędzały sen z powiek, bo ktoś próbował Ci wmówić, że są ważne. Spełniłam swoje marzenie, bo odnalazłam siebie. I jeśli kiedyś się zagubię to wiem, co będę musiała zrobić – spakować plecak.

„W drodze” Jacka Kerouaca. Przeczytałam książkę po angielsku, zaczynając oczywiście od tyłu okładki na której to William Burroughs zachęca mnie do przeczytania wyliczając, że „W drodze” sprzedała trylion jeansów marki Levis, milion maszyn do espresso i wysłała niezliczoną liczbę dzieciaków w drogę. Super, pomyślałam, jak przystało na życiowego nieudacznika jakim jestem,...

Książka "Sekret" Rhondy Byrne zainspirowała mnie do podjęcia działań mających na celu wygranie swoich marzeń. Dzięki niej uwierzyłam we własne siły, wiedziałam, że jest wyjście z każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji. Teraz dążę do tego, aby moje marzenia stały się rzeczywistością, a nie zostały jedynie niespełnionymi aspiracjami. Wiem, że nic nie jest nie możliwe, bowiem wszystko może się stać. A nawet drobne niepowodzenie nie może stanąć na drodze do spełnienia marzeń, które są dla nas na wyciągniecie ręki. Nie powinnyśmy się załamywać, bo to nie wróży nic dobrego. Gdy jesteśmy szczęśliwi możemy liczyć, że nasze życie stanie się życiem o jakim marzyliśmy.

Książka "Sekret" Rhondy Byrne zainspirowała mnie do podjęcia działań mających na celu wygranie swoich marzeń. Dzięki niej uwierzyłam we własne siły, wiedziałam, że jest wyjście z każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji. Teraz dążę do tego, aby moje marzenia stały się rzeczywistością, a nie zostały jedynie niespełnionymi aspiracjami. Wiem, że nic nie jest nie możliwe, bowiem...

Kilka lat temu w moje ręce wpadła książka "Dom nad rozlewiskiem" pani Małgorzaty Kalicińskiej. Pożyczyłą mi ją ciocia, gdyż akurat nie miałam żadnej lektury na oku a musiałam czymś zaspokoić swój głód czytelniczy. Pomyślałam,że będzie to lekka powieść, o której szybko zapomnę. Na szczęscie pomyliłam się. Sam początek nie był dość interesujący lecz później książka tak mnie wciągnęła, że trudno było mi się od niej oderwać. Nawet nie zauważyłam, kiedy skonczyłam lekturę, dopóki nie poczułam na sercu dziwnej pustki. Leżałam na łóżku, i patrzyłam w sufit, gdy nagle mnie olśniło. Co by było gdybym tak jak pani Gosia zostawiła za sobą przykrą przeszłość i ruszyła dalej? Dzięki niej zaczęłam sobie uświadamiać, że moje życie tak naprawdę nie jest takie kolorowe jak być powinno. Kilka dni później już wiedziałam co robić. Spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy i wyjechałam na wieś do mojej dalekiej rodziny. Gdybym wtedy nie sięgnęła po tę książkę, pewnie dalej tkwiłabym w małym obskurnym mieszkanku, próbując przekonać siebie i innych, że wszystko ze mną w porządku. Dlatego wierzę, że marzenia się spełniają, tylko trzeba mieć siłę aby zrobić jeden odważny krok i sięgnąć po nie.

Kilka lat temu w moje ręce wpadła książka "Dom nad rozlewiskiem" pani Małgorzaty Kalicińskiej. Pożyczyłą mi ją ciocia, gdyż akurat nie miałam żadnej lektury na oku a musiałam czymś zaspokoić swój głód czytelniczy. Pomyślałam,że będzie to lekka powieść, o której szybko zapomnę. Na szczęscie pomyliłam się. Sam początek nie był dość interesujący lecz później książka tak mnie...

Janusz Leon Wiśniewski. Nie konkretny tytuł,a sam autor i jego styl pisania, jego pióro, jego najprawdziwsze przemyślenia, jakie kiedykolwiek i gdziekolwiek można by było przeczytać.
Wiśniewski zmusza czytelnika do weryfikacji decyzji, do ewaluacji życia, do walki o to co piękne i dobre, ponagla w miłości, popycha do działania, nie pozwala czekać. Obliguje nas do "wgryzania" się w człowieczeństwo, w przeżycia i każe doświadczać ich całym sobą.
Pisze to, o czym każdy myśli, ale nie każdy chce powiedzieć.
Jego lektury, nie tyle popychają do spełniania marzeń, ile pokazują że samo pragnienie, sama fantazja ma sens.
"Martyna", cudowna historia wrażliwej dziewczyny, o trudzie wyboru, o jego konsekwencjach.
"Sceny z życia za ścianą", epizody z ludzkiego życia, nie kogoś szczególnego, a każdego "Kowalskiego".
"Samotność w Sieci", esencja ludzkiej namiętności, realizacja pragnień bez oglądania się an jutro.
Każdy jego bestseller zmusza mnie do realizacji siebie.

Zakochana P.

Janusz Leon Wiśniewski. Nie konkretny tytuł,a sam autor i jego styl pisania, jego pióro, jego najprawdziwsze przemyślenia, jakie kiedykolwiek i gdziekolwiek można by było przeczytać.
Wiśniewski zmusza czytelnika do weryfikacji decyzji, do ewaluacji życia, do walki o to co piękne i dobre, ponagla w miłości, popycha do działania, nie pozwala czekać. Obliguje nas do...

Pół roku temu zostało odebrane mi wszystko.''Masz na jutro zabukowany bilet. Przyjeżdżasz do Niemiec.'' Moje życie stanęło w miejscu. Nikt nie uświadomił mi, że może się to wydarzyć z dnia na dzień. Słyszałam gdzieś, że ludzkie ciało może zawierać nawet 7 litrów wody. Ja wypłakałam podczas jednej nocy zdecydowanie więcej. Autentycznie pękło mi serce. Byłam pusta w środku. Nie miałam kontaktu ze światem, nic nie istniało. Weszłam do cudownego pomieszczania, w którym wszystko było kolorowe. Obrazy przedstawiały kwiaty, uśmiechy, radość. Wszystko do mnie się wdzięczyło. Coś mnie opuściło. Miałam ochotę wrzeszcząc, rzucać wazonami ! ,,Dlaczego to mnie się przydarzyło ?! W moim życiu spotkałam wielu ludzi ,którzy na to zasługują a mają wspaniałe domy, ciuchy, rodziców. A ja ?! Wiecznie dobra dla wszystkich, zawsze uśmiechnięta. Teraz wzięłabym coś ostrego i pojechała tym wzdłuż przedramienia''. Przestałam szanować wszystko i wszystkich. Leżałam w łóżku, głodziłam i okaleczałam się. Przyjaciółka podesłała mi link na lubimyczytac z książką pt. Małe Kobietki. Od niechcenia ściągnęłam na e-booka i zaczęłam czytać. Nie mogłam się oderwać. Strona 46- Brak nowych ran. Kakao z piankami smakuje pysznie. Strona 73- Wstałam z łóżka i pomagałam w codziennych porządkach. Strona 176- Język niemiecki nie jest taki trudny a ludzie są przemili. Strona 191- Dziękuje tacie za ściągniecie mnie tu i stworzenie mi lepszej przyszłości. Ostatnia strona- Pierwszy raz od 7 lat mowie tacie ''Kocham Cię''.

Pół roku temu zostało odebrane mi wszystko.''Masz na jutro zabukowany bilet. Przyjeżdżasz do Niemiec.'' Moje życie stanęło w miejscu. Nikt nie uświadomił mi, że może się to wydarzyć z dnia na dzień. Słyszałam gdzieś, że ludzkie ciało może zawierać nawet 7 litrów wody. Ja wypłakałam podczas jednej nocy zdecydowanie więcej. Autentycznie pękło mi serce. Byłam pusta w środku....

Pierwszy raz ujrzałam tę książkę w dłoniach u Martyny. Byłyśmy wtedy w wielkiej moskiewskiej księgarni i ona zapragnęła Borisa Akunina w oryginale, jako prezent dla Felixa. Tytuł książki "Azazel".
-Dlaczego właśnie ta? – zapytałam.
-Ta książka jest cudowna – krótki, zwięzły opis, a sprawił, że zachłannie zapragnęłam tych stronic.
Po powrocie do Polski odwiedziłam bibliotekę i zaczęłam czytać tę książkę jeszcze w trakcie zapisywania przez bibliotekarkę faktu wypożyczenia w karcie.
Kryminał ten zawładnął mym umysłem. Wzruszyła mnie postać nieustraszonego detektywa, który doprowadza wszystkie sprawy do końca, rozwiązuje zagadki, przenika umysły nie bacząc na niebezpieczeństwo. Lektura tej książki pomogła mi, nauczyła mnie być bardziej pewną swoich racji, dążyć do obranego celu. Biorąc przykład z Fandorina wiem, że warto się uczyć, rozwijać swoje talenty i nie rezygnować z postawionych sobie celów.

Pierwszy raz ujrzałam tę książkę w dłoniach u Martyny. Byłyśmy wtedy w wielkiej moskiewskiej księgarni i ona zapragnęła Borisa Akunina w oryginale, jako prezent dla Felixa. Tytuł książki "Azazel".
-Dlaczego właśnie ta? – zapytałam.
-Ta książka jest cudowna – krótki, zwięzły opis, a sprawił, że zachłannie zapragnęłam tych stronic.
Po powrocie do Polski odwiedziłam...

Kubuś Puchatek [bookLink]220148|Kubuś Puchatek [/bookLink] Czytana w dzieciństwie, czytana w młodości, w wieku dojrzałym, za każdym razem inna, a jednak niezmienna w swojej mądrości. Przepełniona wspaniałymi "drogowskazami"(cytatami) na życie .
„Wiesz, Prosiaczku...miłość jest wtedy...kiedy kogoś lubimy...za bardzo.”

Kubuś Puchatek [bookLink]220148|Kubuś Puchatek [/bookLink] Czytana w dzieciństwie, czytana w młodości, w wieku dojrzałym, za każdym razem inna, a jednak niezmienna w swojej mądrości. Przepełniona wspaniałymi "drogowskazami"(cytatami) na życie .
„Wiesz, Prosiaczku...miłość jest wtedy...kiedy kogoś lubimy...za bardzo.”

 [bookCover]220148|Kubuś Puchatek[/bookCover]

Zawsze uwielbiałem rysować, tylko był pewien problem..nie umiałem.
To już kiedy miałem 5 lat wyobrażałem sobie że będę brać pędzęl w rękę i będą wychodzić nie małe cuda, tak jak to wychodzi połowie dalszej rodziny (większość to plastycy). Nie raz była rozpacz kiedy w głowie był piękny obraz a na kartce nie wiadomo nawet co.
Już pogodziłem się z myślą że nigdy nie będę ładnie malować ani rysować, do momentu kiedy sięgnąłem po serie Wybrani. Ta seria nie mówi w żadnym stopniu o malowaniu, ani o tym żeby spełniać marzenia. Ta seria jest-przynajmniej ja to tak rozumiem- o dziewczynie która ma bardzo skomplikowane życie ale chce i próbuje dowiedzieć się wszystkiego. To zacięcie oraz chęć walki bohaterki skłoniła mnie do "walki" oraz ciężkiej pracy z rysunkiem. Widać nie mały efekt :)

Zawsze uwielbiałem rysować, tylko był pewien problem..nie umiałem.
To już kiedy miałem 5 lat wyobrażałem sobie że będę brać pędzęl w rękę i będą wychodzić nie małe cuda, tak jak to wychodzi połowie dalszej rodziny (większość to plastycy). Nie raz była rozpacz kiedy w głowie był piękny obraz a na kartce nie wiadomo nawet co.
Już pogodziłem się z myślą że nigdy nie będę...

Ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek tylko jedna jedyna podziałała na mnie tak silnie, że pchnęła mnie do zrealizowania swoich marzeń. Był to "Alchemik". Po przeczytaniu tej książki zapragnęłam zobaczyć pustynię, być może spędzić na niej noc. Poczuć jej gorący piasek pod swoimi stopami, poczuć jej gorący wiatr na swojej twarzy. Zobaczyć oazę, palmy, odbyć podróż do miejsca nie znajdującego się w Europie. Gdy dostałam swoją pierwszą wypłatę zdecydowałam, że wyjeżdżam. Namówiłam męża - nie był zbyt zachwycony ale się zgodził. Potem wybrałam miejsce. Padło na Tunezję bo była najtańsza. Polecieliśmy najtańszymi liniami tunezyjskimi. Z perspektywy czasu gdy oboje wspominamy ten lot stwierdzamy, że nigdy więcej nie wsiedlibyśmy do takiego samolotu bojąc się o swoje bezpieczeństwo. Wtedy jednak nie bardzo się nad tym zastanawialiśmy - być może z racji wieku, być może z wielkiej chęci spełnienia marzenia. Gdy dotarliśmy na miejsce zapisaliśmy się na wyjazd na Saharę. Było cudownie. Zobaczyłam palmy, oazę, spędziliśmy noc wśród piasków pustyni. Widziałam wschód słońca nad słonym jeziorem. Nie wiem co było piękniejsze: to co widziałam, czy to, że marzenie zostało spełnione. Niby nic a jednak niewiele osób ma odwagę tak po prostu zostawić wszystko i wyjechać. Nigdy więcej tego nie powtórzyłam. Nigdy więcej nie byłam w Afryce - nawet w "oklepanym" Egipcie. Nigdy więcej żadna książką nie popchnęła mnie do stworzenia jakiegoś marzenia a potem do jego spełnienia.

Ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek tylko jedna jedyna podziałała na mnie tak silnie, że pchnęła mnie do zrealizowania swoich marzeń. Był to "Alchemik". Po przeczytaniu tej książki zapragnęłam zobaczyć pustynię, być może spędzić na niej noc. Poczuć jej gorący piasek pod swoimi stopami, poczuć jej gorący wiatr na swojej twarzy. Zobaczyć oazę, palmy, odbyć podróż...