Odpowiedź w skrócie: jestem pomiędzy jednym a drugim. Nie wyobrażam sobie nie planować niektórych rzeczy, np. wyjazd na urlop. Ale to chyba tylko jeśli chodzi o hmm, długoterminowe plany, a na codzień? Nutka spontaniczności w codziennych zajęciach to jest to! Zresztą co to za życie bez przygody - nieplanowane spotkanie, wyjście od tak do kina, rzucenie wszystkiego na weekend i w Bieszczady! Jak to kiedyś pewna osoba określiła, czasem chodzę jak kot własnymi drogami, a czasem niczym pies, wiernie trzymam się swoich planów. No cóż, chyba pozostało mi zostać tym kotopsem, czy psokotem, inaczej nie wyobrażam sobie całego mojego życia.

Odpowiedź w skrócie: jestem pomiędzy jednym a drugim. Nie wyobrażam sobie nie planować niektórych rzeczy, np. wyjazd na urlop. Ale to chyba tylko jeśli chodzi o hmm, długoterminowe plany, a na codzień? Nutka spontaniczności w codziennych zajęciach to jest to! Zresztą co to za życie bez przygody - nieplanowane spotkanie, wyjście od tak do kina, rzucenie wszystkiego na...

- Po co mam planować, że skoszę jutro trawnik kiedy jutro może zacząć padać? Zrobię to teraz, bo świeci słońce i będę miała już z trawą spokój.
- Po co mam planować pół roku naprzód wakacje, jak mogę zachorować albo nawet umrzeć? Jeśli żyję tu i teraz, a mam wolny czas to wsiadam do pociągu byle jakiego i zaczynam przygodę

Od dawien dawna los przewrotnie starał się mi pokazywać, że każde zaplanowane wydarzenie przeze mnie wcale nie musi być zgodne z tym co naprawdę jest dla mnie "z góry" zaplanowane. W taki oto sposób zostałam niepoprawną fanką wszystkiego co spontaniczne i niezaplanowane. Przy okazji odkryłam, że są też z tego plusy, bo przecież nie mając planów nic nie może ich również pokrzyżować ;)

carpe diem bez zbędnego myślenia.

- Po co mam planować, że skoszę jutro trawnik kiedy jutro może zacząć padać? Zrobię to teraz, bo świeci słońce i będę miała już z trawą spokój.
- Po co mam planować pół roku naprzód wakacje, jak mogę zachorować albo nawet umrzeć? Jeśli żyję tu i teraz, a mam wolny czas to wsiadam do pociągu byle jakiego i zaczynam przygodę

Od dawien dawna los przewrotnie starał się mi...

W moim życiu zdecydowanie przeważa planowanie. Zaplanowane mam wszystko od A do Z, zakupy, wyjazdy, krótkoterminowe plany muszą być dokładnie zorganizowane. Mam wtedy poczucie bezpieczeństwa i wiem, że mniej rzeczy mnie zaskoczy. Nie planuję natomiast zbyt daleko w przyszłość, ponieważ życie bardzo często zmienia moje plany. Bycie zorganizowanym i planowanie wszystkiego nie wyklucza spontaniczności, kiedy nagle przyjdzie do głowy inna, ciekawsza perspektywa, plany idą w odstawkę :)

W moim życiu zdecydowanie przeważa planowanie. Zaplanowane mam wszystko od A do Z, zakupy, wyjazdy, krótkoterminowe plany muszą być dokładnie zorganizowane. Mam wtedy poczucie bezpieczeństwa i wiem, że mniej rzeczy mnie zaskoczy. Nie planuję natomiast zbyt daleko w przyszłość, ponieważ życie bardzo często zmienia moje plany. Bycie zorganizowanym i planowanie wszystkiego nie...

Uwielbiam planować. To coś, co mnie relaksuje, uspokaja. Każdy dzień idealnie zaplanowany w punktach. Podzielony na sprawy ważne, mniej ważne, mogące poczekać. Każda podróż przemyślana, zaplanowana. Każda najmniejsza rzecz doskonale przemyślana. Wszystkie scenariusze przeanalizowane. Przygotowanie się na najgorsze, licząc na najlepsze. Bycie gotowym na każdą ewentualność. By zlikwidować jakiś element stresu, by usunąć wydarzenia niespodziewane, by się nie bać tego, co może nie wyjść.
Planowanie jest cudowne, bo pomaga zapewnieniu sobie poczucia bezpieczeństwa.

Uwielbiam planować. To coś, co mnie relaksuje, uspokaja. Każdy dzień idealnie zaplanowany w punktach. Podzielony na sprawy ważne, mniej ważne, mogące poczekać. Każda podróż przemyślana, zaplanowana. Każda najmniejsza rzecz doskonale przemyślana. Wszystkie scenariusze przeanalizowane. Przygotowanie się na najgorsze, licząc na najlepsze. Bycie gotowym na każdą ewentualność....

Zdecydowanie planuję! ;) Lubię mieć przemyślany każdy następny krok, lubię przewidywalność zdarzeń. Oczywiście nie da się zaplanować i przewidzieć wszystkiego, ale gdy mam większość spraw pod kontrolą, to czuję się pewniej. Spontan nie jest dla mnie, niejednokrotnie wprawił mnie w zakłopotanie albo sprawił, że poczułam się zagrożona. Planowanie daje poniekąd poczucie bezpieczeństwa. Także czasami muszę się naprawdę nagłowić, by stworzyć dobry plan działania. Jednak mam to już we krwi i nie wyobrażam sobie nie myśleć, nie planować, nie analizować. To część mnie.. ;)

Zdecydowanie planuję! ;) Lubię mieć przemyślany każdy następny krok, lubię przewidywalność zdarzeń. Oczywiście nie da się zaplanować i przewidzieć wszystkiego, ale gdy mam większość spraw pod kontrolą, to czuję się pewniej. Spontan nie jest dla mnie, niejednokrotnie wprawił mnie w zakłopotanie albo sprawił, że poczułam się zagrożona. Planowanie daje poniekąd poczucie...

W moim życiu zdecydowanie przeważa planowanie. Nie jest to jednak zbyt dokładne rozpisywanie co do godziny. Staram się zawsze wiedzieć, co czeka mnie danego dnia. Lubię dzień wcześniej przygotować się na coś, co będzie kolejnego dnia. Mało kiedy zdarza mi się tzw. "spontan". Wolę wiedzieć co i gdzie mnie czeka. Lubię niespodzianki, pod warunkiem, że ktoś mi powie wcześniej "dziś gdzieś jedziemy". Tak, abym miała czas się przyszykować.

W moim życiu zdecydowanie przeważa planowanie. Nie jest to jednak zbyt dokładne rozpisywanie co do godziny. Staram się zawsze wiedzieć, co czeka mnie danego dnia. Lubię dzień wcześniej przygotować się na coś, co będzie kolejnego dnia. Mało kiedy zdarza mi się tzw. "spontan". Wolę wiedzieć co i gdzie mnie czeka. Lubię niespodzianki, pod warunkiem, że ktoś mi powie wcześniej...

Nie da się jednoznacznie określić. Nie można powiedzieć „A ja to wszystko zawsze planuje.” albo „Planowanie? Ha ha ha ja to zawsze jestem spontaniczna!”. Przecież w życiu wiele jest chwil,w których nie musimy planować. Są to chwile gdy serio powinniśmy iść zaszaleć, lub po prostu zapomnieć o zobowiązaniach. Czy gdy idziemy ulicą to planujemy nasze spontaniczne spotkanie z starym dobrym znajomym? Czy podczas rozmowy z nim planujemy każde nasze wypowiedziane słowo? Nie! Oczywiście, że nie. Planowanie jest ważne, aczkolwiek czymże byłoby życie bez odrobiny spontaniczności. Ja osobiście planuje dużo. Planuje to jaki strój założę do szkoły, planuje swój dzień by wszystko na czym mi zależy zostało zrealizowane. Jednak mimo wszystko czasem nadchodzi taka chwila, w której siadam na swojej sofie, owijam się kocem i sięgam po książkę. Uwielbiam ten moment, gdy nie docierają do mnie bodźce zewnętrzne, gdy słyszę swój głos w głowie, który czyta wiernie historię jeszcze przeze mnie nie odkrytą. Wtedy nie liczy się czas, obowiązki czy inne przyziemne sprawy. Wtedy nie planuje. Po prostu zatracam się, tym samym dając sobie chwilę zasłużonego spokoju.

Nie da się jednoznacznie określić. Nie można powiedzieć „A ja to wszystko zawsze planuje.” albo „Planowanie? Ha ha ha ja to zawsze jestem spontaniczna!”. Przecież w życiu wiele jest chwil,w których nie musimy planować. Są to chwile gdy serio powinniśmy iść zaszaleć, lub po prostu zapomnieć o zobowiązaniach. Czy gdy idziemy ulicą to planujemy nasze spontaniczne spotkanie z...

Odkąd zaczęłam liceum starannie planowałam każdą rzecz. Przykładałam się solidnie do nauki. Najpierw moim celem było zdanie matury i dostanie się na studia. Potem znalezienie pracy. Wszystko pięknie się układało do momentu kiedy się zakochałam. Mój uporządkowany świat ogarnął chaos. Będąc z drugą osobą moje plany uległy zmianie i czasem tracę głowę. Nie tak łatwo zorganizować przestrzeń dla dwóch osób, która odpowiada obojgu.

Odkąd zaczęłam liceum starannie planowałam każdą rzecz. Przykładałam się solidnie do nauki. Najpierw moim celem było zdanie matury i dostanie się na studia. Potem znalezienie pracy. Wszystko pięknie się układało do momentu kiedy się zakochałam. Mój uporządkowany świat ogarnął chaos. Będąc z drugą osobą moje plany uległy zmianie i czasem tracę głowę. Nie tak łatwo...

To zależy. Jak mam sporo czasu, to wolę wszystko zaplanować. Robię sobie listę gratów, które muszę spakować, wertuję e-podróżnika, zamawiam bilety, sprawdzam czasy dojazdu z punktu do punktu, a nawet notuję sobie z którego peronu pociąg mi odjeżdża, żeby nie biegać z 90-litrowym plecakiem na grzbiecie. Doświadczenie mi wielokrotnie pokazało, że jeżdżenie bez planu, "na pałę" niesie często opłakane skutki. Koronnym przykładem są ludzie siedzący 6 godzin koło ubikacji w pociągach, bo nie przyszło im do głowy kupić wcześniej biletów. Geniusze. Improwizowanie mi rzadko wychodzi, więc wolę do takich zagadnień podejść na chłodno.
Nie lubię typowo polskiego podejścia w stylu "jakoś to będzie"- jak plan nie brzmi sensownie, to się w jego realizację nie bawię.

To zależy. Jak mam sporo czasu, to wolę wszystko zaplanować. Robię sobie listę gratów, które muszę spakować, wertuję e-podróżnika, zamawiam bilety, sprawdzam czasy dojazdu z punktu do punktu, a nawet notuję sobie z którego peronu pociąg mi odjeżdża, żeby nie biegać z 90-litrowym plecakiem na grzbiecie. Doświadczenie mi wielokrotnie pokazało, że jeżdżenie bez planu, "na...