Według mnie wiek XXI wcale nie jest gorszy w porównaniu z nowożytnością czy średniowieczem, wprowadził nawet do historii świata coś nowego, zajął się wewnętrzną stroną człowieka, udoskonalaniem duszy, charatkteru i ogólnie całej tej sfery duchowej. Dawniej liczyło się bogactwo, wielkie zamki i pałace, klejnoty i kosztowna biżuetria. Nie mówię, że teraz tego nie ma, bo, nie oszukujmy się, zamiłowanie do przedmiotów materialnych zawsze leżało i będzie leżeć w naturze człowieka. W obecnych czasach można to bardzo łatwo zauważyć, wystarczy spojrzeć jak duże znaczenie ma moda i technologia. Ale jest jedna rzecz, której nigdy nie było, pojawiła się dopiero nie dawno. Mianowicie jest to walka z rasizmem, choć nie zawsze skuteczna. Przynajmniej wogóle istnieje takie pojęcie jak rasizm. Powstało to gdzieś w czasach powojennych i tam właśnie chciałabym się przenieść. Lata osiemdziesiąte, dziewiędziesiąte- czas upadku komuny i choć życie wtedy na pewno nie było łatwe,był to też czas zjednoczenia. Polacy udowodnili, że nie trzeba krwawej wojny, by odsyskać niepodległość, wystarczy wiara i poświęcenie. Chciałabym się tam przenieść, bo ludzie byli bardziej otwarci- otwarci na siebie, na przygody, jednym słowem- otwarci na szczęście. Choć z pewnością nie łatwo było je zdobyć.

Według mnie wiek XXI wcale nie jest gorszy w porównaniu z nowożytnością czy średniowieczem, wprowadził nawet do historii świata coś nowego, zajął się wewnętrzną stroną człowieka, udoskonalaniem duszy, charatkteru i ogólnie całej tej sfery duchowej. Dawniej liczyło się bogactwo, wielkie zamki i pałace, klejnoty i kosztowna biżuetria. Nie mówię, że...

Kilka lat temu naukowcy odkryli najspokojniejsze miejsce na Ziemi i to właśnie tam chciałabym się przenieść. W normalnych okolicznościach, żeby tam dotrzeć trzeba pokonać 3200 km pieszo, po śniegu i lodzie przy temperaturze sięgające prawie -70 stopni Celsjusza. Tak więc, jest to teoretycznie nie możliwe. Ale mając w zanadrzu magiczną moc, która przeniesie mnie tam gdzie będę chciała, nie stanowi to żadnego problemu.Uwielbiam zimę, a więc w zimnej krainie czułabym się jak w bajce! Nie dość, że bezpieczna to szczęśliwa.

Kilka lat temu naukowcy odkryli najspokojniejsze miejsce na Ziemi i to właśnie tam chciałabym się przenieść. W normalnych okolicznościach, żeby tam dotrzeć trzeba pokonać 3200 km pieszo, po śniegu i lodzie przy temperaturze sięgające prawie -70 stopni Celsjusza. Tak więc, jest to teoretycznie nie możliwe. Ale mając w zanadrzu magiczną moc, która przeniesie mnie tam gdzie...

Bezpieczeństwo to pojecie względne. Jak mówi przysłowie, pod latarnią najciemniej, więc może to nie chowanie się, lecz właśnie wystawienie na niebezpieczeństwo było by skuteczniejsze? Ciężko zdecydować dokąd bym się przeniosła, bo każda epoka i każde miejsce miały, mają i będą miały swoje problemy, burzące spokój. Patrząc jednak na obecną sytuację polityczną i lata poprzednie pełne kryzysów, najchętniej cofnęłabym sie do czasów mojego dzieciństwa, kiedy sielsko żyłam na wsi u moich Dziadków, biegałam po ukwieconych łąkach i nie zastanawiałam się, co przyniesie kolejny dzień. Pytanie tylko, czy ten świat istniał naprawdę, czy może widzę go wciąż jak wtedy, poprzez oczy nieznającego świata dziecka?

Bezpieczeństwo to pojecie względne. Jak mówi przysłowie, pod latarnią najciemniej, więc może to nie chowanie się, lecz właśnie wystawienie na niebezpieczeństwo było by skuteczniejsze? Ciężko zdecydować dokąd bym się przeniosła, bo każda epoka i każde miejsce miały, mają i będą miały swoje problemy, burzące spokój. Patrząc jednak na obecną sytuację polityczną i lata...

Przeniosłabym się do mitycznej Arkadii, czyli krainy szczęśliwości, gdzie króluje bezpieczeństwo, dostatek, spokój i radość, do której bram nie mogą znaleźć drogi źli ludzie, a wszystkie negatywne emocje rozpuszczane są w rzece przebaczenia.

Przeniosłabym się do mitycznej Arkadii, czyli krainy szczęśliwości, gdzie króluje bezpieczeństwo, dostatek, spokój i radość, do której bram nie mogą znaleźć drogi źli ludzie, a wszystkie negatywne emocje rozpuszczane są w rzece przebaczenia.

Czas wojen to chaos we wszystkich dziedzinach, pokój sprzyja rozwojowi sztuki, kultury, nauki. Nigdy nie należałem do romantycznych dusz, od dziecka stąpałem twardo po ziemi ale żywo interesowałem się dziedzictwem kulturowym naszego kraju. Z wielką przyjemnością przeniósłbym się do XVIII wiecznej Warszawy, do czasów stanisławowskich. Chciałbym zobaczyć pierwsze przedstawienie w Teatrze Narodowym, choć raz wziąć udział w literackich obiadach czwartkowych u króla. Z wielką przyjemnością spacerowałbym po Łazienkach i szukał natchnienia.Być może czasy oświecenia byłyby łaskawe dla mojej twórczości literackiej albo malarskiej. Kto wie, może epoka oświecenia jeszcze wróci...

Czas wojen to chaos we wszystkich dziedzinach, pokój sprzyja rozwojowi sztuki, kultury, nauki. Nigdy nie należałem do romantycznych dusz, od dziecka stąpałem twardo po ziemi ale żywo interesowałem się dziedzictwem kulturowym naszego kraju. Z wielką przyjemnością przeniósłbym się do XVIII wiecznej Warszawy, do czasów stanisławowskich. Chciałbym zobaczyć pierwsze...

Jako gracz Renesansowych Królestw oczywiście wybrałabym Polskę XVI w. i na dodatek Kraków, w którym mieszkam w realu. Renesans był najbardziej barwną, i jak dla Polski, najspokojniejszą epoką, w której, co dla mnie ważne, była wolność religijna.

Jako gracz Renesansowych Królestw oczywiście wybrałabym Polskę XVI w. i na dodatek Kraków, w którym mieszkam w realu. Renesans był najbardziej barwną, i jak dla Polski, najspokojniejszą epoką, w której, co dla mnie ważne, była wolność religijna.

Najchętniej cofnęłabym się do czasów z przed wielkiego wybuchu. Istniałabym jako maleńka cząsteczka stworzona z nieznanej przeciętnemu człowiekowi materii. Byłabym zawieszona w pustce, a wokół mnie panowałaby wszechogarniająca, namacalna więc cisza. Nic nie byłoby w stanie zakłócić, nieskazitelnego spokoju. W tym świecie nie było czegoś takiego jak poczucie strachu, smutku czy też złości. Nie było niezdrowych napięć i emocji. Było bezpiecznie... .

Najchętniej cofnęłabym się do czasów z przed wielkiego wybuchu. Istniałabym jako maleńka cząsteczka stworzona z nieznanej przeciętnemu człowiekowi materii. Byłabym zawieszona w pustce, a wokół mnie panowałaby wszechogarniająca, namacalna więc cisza. Nic nie byłoby w stanie zakłócić, nieskazitelnego spokoju. W tym świecie nie było czegoś takiego jak poczucie strachu, smutku...

Odkąd cała ta "nasza" cywilizacja - obojętnie: zachodnia czy wschodnia - przestawiła się na osiadły tryb życia, zaczęła się rywalizacja o terytorium. Dlatego uważam, że względnego spokoju należałoby szukać na południu, w okresie, w którym tamtejsza ludność prowadziła koczowniczy tryb życia i nie została jeszcze "uszczęśliwiona" dorobkiem cywilizacyjnym białego człowieka.

Wybór nie jest duży. Z Południowej Ameryki raczej bym zrezygnował ze względu na dość krwawe rytuały. Australia wydaje się kusząca, ale ich zabójcza fauna przeraża. Zostaje więc Afryka. Afryka z czasów koczowniczych, nim jeszcze "nauczyła się" od białych, czym są wali w obronie "swojej" ziemi.

Odkąd cała ta "nasza" cywilizacja - obojętnie: zachodnia czy wschodnia - przestawiła się na osiadły tryb życia, zaczęła się rywalizacja o terytorium. Dlatego uważam, że względnego spokoju należałoby szukać na południu, w okresie, w którym tamtejsza ludność prowadziła koczowniczy tryb życia i nie została jeszcze "uszczęśliwiona" dorobkiem cywilizacyjnym białego człowieka.

...

Huk był niesamowity. Ale gdzieś wyczytałam, że podczas trzęsienia ziemi należy wejść do lodówki. Gdy wszystkie odgłosy przebrzmiały już w mojej głowie, odliczyłam do 100 i uchyliłam drzwi lodówki. Cisza. Wyszłam na zewnątrz, otrzepałam dżinsy i rozglądnęłam się dookoła. Już nie byłam w kuchni mojego mieszkania ale razem z lodówką znalazłam się na wiejskiej drodze, a dookoła mnie tłum obdartych wieśniaków z widłami wymierzonymi w lodówkę.
- Mościapanno wypluł was ten smok, ujdź za nas a krzywda ci się nie stanie.
Nieco jeszcze oszołomiona dałam się pociągnąć za rękę, gdy gawiedź rozprawiała się ze "smokiem".
Gdy już zdołałam się dowiedzieć, gdzie jestem a właściwie KIEDY jestem zamarłam. Było to Gniezno ale czasy Mieszka I!Piękna zielona kraina, nieprzebyte bory, lasy, mnóstwo zwierząt, nie ma fabryk, samochodów, nikt nigdzie się nie spieszy. Spokojne czasy? Możliwe, na naszym terenie nikt nas nie atakował, toć wszyscy się nas bali.Polan wojujących poza granicami państwa było jednak sporo. Toć Polacy walczyć muszą i do dziś bo to waleczny naród. My adrenaliny przecież potrzebujemy! Jak się nie ma z kim walczyć, nikt nas nie atakuje to... powalczymy sami ze sobą. A co, nie damy rady?

Huk był niesamowity. Ale gdzieś wyczytałam, że podczas trzęsienia ziemi należy wejść do lodówki. Gdy wszystkie odgłosy przebrzmiały już w mojej głowie, odliczyłam do 100 i uchyliłam drzwi lodówki. Cisza. Wyszłam na zewnątrz, otrzepałam dżinsy i rozglądnęłam się dookoła. Już nie byłam w kuchni mojego mieszkania ale razem z lodówką znalazłam się na wiejskiej drodze, a dookoła...

Wróciłabym do samych początków świata, gdzie nie było jeszcze nienawiści, interesowności i ludzie nie byli przepełnieni goryczą, nie chcieli zadawać innym cierpienia :)

Wróciłabym do samych początków świata, gdzie nie było jeszcze nienawiści, interesowności i ludzie nie byli przepełnieni goryczą, nie chcieli zadawać innym cierpienia :)