W historii nie było spokojnego, wolnego od konfliktów czasu. Dlatego przeniosłabym się do przyszłości. Kilkaset lat do przodu. A do jakiego miejsca? W podróż po całej Ziemi. Technologia byłaby rozbudowana na tyle, aby ochronić każdego człowieka.
Nikt nie wie jak będzie wyglądać świat, dlatego chciałabym to sprawdzić.

W historii nie było spokojnego, wolnego od konfliktów czasu. Dlatego przeniosłabym się do przyszłości. Kilkaset lat do przodu. A do jakiego miejsca? W podróż po całej Ziemi. Technologia byłaby rozbudowana na tyle, aby ochronić każdego człowieka.
Nikt nie wie jak będzie wyglądać świat, dlatego chciałabym to sprawdzić.

Niestety, nie było w historii świata czasu, który by był wolny od wojen i konfliktów :( ale moim ulubionym okresem jest koniec XIX wieku, dlatego przeniosłabym się właśnie do XIX - wiecznej Anglii. Chodziłabym w pięknych sukniach, może bym guwernantką była, mężczyźni zapraszaliby mnie na kawę lub spacer do parku. Wszystko takie subtelne, romantyczne... Ahh, rozmarzyłam się! :D

Niestety, nie było w historii świata czasu, który by był wolny od wojen i konfliktów :( ale moim ulubionym okresem jest koniec XIX wieku, dlatego przeniosłabym się właśnie do XIX - wiecznej Anglii. Chodziłabym w pięknych sukniach, może bym guwernantką była, mężczyźni zapraszaliby mnie na kawę lub spacer do parku. Wszystko takie subtelne, romantyczne... Ahh, rozmarzyłam się! :D

Gdybym miała taką możliwość,przeniosłabym się do czasów mojego dzieciństwa. Sama nie mogę czasem uwierzyć,że tyle czasu już minęło.Dzieciństwo było dla mnie bardzo dobrym okresem.Spokojnym,łatwiejszym.Obecnie wszystko gna do przodu.Im jestem starsza,mam wrażenie,że czas ciągle przyspiesza.Tęsknię do mojego dzieciństwa było ono beztroskie i takie normalne.Znowu mogłabym spędzać wakacje,ferie.Po raz kolejny,mogłabym odwiedzić moje prababcie na wsi.I zjeść ciastka,które jedna z prababci piekła.Obecnie mimo wielkich starań,nie mogę odtworzyć tego samego smaku.Wtedy życie było łatwiejsze.Nie było tej presji,że musisz być na facebooku,twitterze i innych portalach społecznościowych.Nie odczuwało się w tamtych czasach,"wyścigu szczurów". Nie musiałam bać się o pracę oraz o tym co o mnie inni pomyślą.W okresie mojego dzieciństwa ludzie ze sobą więcej rozmawiali,bardziej się interesowali sobą na wzajem i pomagali.Dzisiaj mamy telefony komórkowe,czaty,e-maile.Zamykamy się w swoich domach.Nie znamy się.Wydaje mi się,że było wtedy też bezpieczniej.Nikt wtedy,nie myślał,że będąc na zakupach, możesz zostać zastrzelony z karabinu przez zamaskowanych ludzi.Tak wtedy żyło się lepiej,dlatego właśnie,przeniosłabym się do czasów mojego dzieciństwa.

Gdybym miała taką możliwość,przeniosłabym się do czasów mojego dzieciństwa. Sama nie mogę czasem uwierzyć,że tyle czasu już minęło.Dzieciństwo było dla mnie bardzo dobrym okresem.Spokojnym,łatwiejszym.Obecnie wszystko gna do przodu.Im jestem starsza,mam wrażenie,że czas ciągle przyspiesza.Tęsknię do mojego dzieciństwa było ono beztroskie i takie normalne.Znowu mogłabym...

Wybrałbym się do czasów Adama i Ewy. Upiekłbym węża na obiad i od tej pory wszystkim nam dany byłby czas pokoju i miłości.

Wybrałbym się do czasów Adama i Ewy. Upiekłbym węża na obiad i od tej pory wszystkim nam dany byłby czas pokoju i miłości.

Wybrałbym się do Tybetu, wraz z bogobojnymi mnichami mógłbym odnaleźć spokój w każdych czasach.

Wybrałbym się do Tybetu, wraz z bogobojnymi mnichami mógłbym odnaleźć spokój w każdych czasach.

Gdybym miała możliwość przeniesienia się w czasie, nie przeniosłabym się o kilkadziesiąt lat tylko paręnaście, a być może tylko kilka. Miejscem, który kojarzy mi się z moim prywatnym azylem, jest dom mojej prababci. To tam, siedząc na piecyku, pijąc gorącą herbatę i zajadając chałkę z dżemem truskawkowym, czułam się bezpiecznie. Uwielbiałam słuchać babci, która ze łzami w oczach, opowiadała o drugiej Wojnie Światowej. Wszystkie moje problemy, wówczas dziecięce, znikały i pojawiała się ulga, że ona ma to za sobą, a ja nie muszę żyć w tamtych czasach.

Gdybym miała możliwość przeniesienia się w czasie, nie przeniosłabym się o kilkadziesiąt lat tylko paręnaście, a być może tylko kilka. Miejscem, który kojarzy mi się z moim prywatnym azylem, jest dom mojej prababci. To tam, siedząc na piecyku, pijąc gorącą herbatę i zajadając chałkę z dżemem truskawkowym, czułam się bezpiecznie. Uwielbiałam słuchać babci, która ze łzami w...

Spisane własną krwią[bookLink]270599|Spisane własną krwią[/bookLink]

Spisane własną krwią[bookLink]270599|Spisane własną krwią[/bookLink]

 [bookCover]270599|Spisane własną krwią[/bookCover]