-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać245
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
-
Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik14
-
ArtykułyMamy dla was książki. Wygraj egzemplarz „Zaginionego sztetla” Maxa GrossaLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "mara dyer" [8]
[ + Dodaj cytat]
- Wejdź, Noah.- zaoferowała mama.- I możesz mówić do mnie Indi.
Umierałam.
Daniel zaśmiał się cicho. Noah wszedł do środka i uśmiechnął się do mojego brata.
- Ty musisz być Daniel?
- W rzeczy samej. To ogromna radość cie poznać.- powiedział mój brat.
To była powolna, bolesna śmierć.
Koszmary senne i halucynacje wzrokowe stały się moją nową rzeczywistością.
Balansowałam na krawędzi koszmaru i pamięci, niezdolna rozstrzygnąć, co jest czym.
-Człowiek, którego nazywasz Lukumim, a którego ja znam jako Lenaurda, zmanipulował twoją matką, zwerbował ją, a potem wyswatał nas ze sobą, żebyśmy się rozmnażali. byłeś zaplanowany, Noahu. Wyprodukowany.
Noah dosłownie emitował frustacje.
- Po co?
- Żeby zostać Bohaterem - wyjaśnił David, patrząc na Noaha, jakby syn był jego największą porażką w życiu. - aby zabić smoka. Ale ty się w nim zakochałeś.
- Mój dar znosi twój dar. Ze mną będziesz...
- Bezsilny, słaby i tak dalej. Wiem.
Mara na moment milknie.
- To prawda, Noah. Umrzesz, jeśli zostaniemy ze sobą.
Nie odpowiadam.
- Już raz umarłeś.
Ty też - chcę powiedzieć.
- Ale jestem i żyję.
- Chcę, żebyś był bezpieczny.
- A co mi grozi? - pytam.
Mara łapie przynętę.
- Ja.
- Kochasz mnie?
Długo trwało, zanim odpowiedział. Uniósł się na łokciu i przyłożył mi dłoń do policzka.
- Jak szaleniec - wyznał i poczułam prawdę tych słów, kiedy jego dłoń przylgnęła mocniej do mojej twarzy. Ale kiedy ją odjął, to uczucie znikło.
- A ty mnie kochasz? - zapytał.
- Jak wariatka.
[..]
- Jestem twój.
Jest coś boskiego w poczuciu, że wyblakłe słowa mojej matki stają się ciałem dziewczyny, która leży obok mnie.
Nie byłam pewna, czy naprawdę uwierzyłam, że Noah nie żyje, podobnie jak nie byłam pewna, czy wierzyłam, że żyje.