Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wolontariusze z chyba wszystkich pozostałych bibliotek musieli wybiec na ulice, bo znaleźli się tam wszyscy. Stali, patrzyli i nic nie zrobili. [...] To był dla nich wyrok śmierci.

,,Książki są sposobem, by pozostawić po sobie ślad w świecie, czyż nie? Mówią o tym, że tu byliśmy, że kochaliśmy i przeżywaliśmy żałobę, że się śmialiśmy i popełnialiśmy błędy., że i s t n i e l i s ma y. Można je spalić na drugim końcu świata, ale nie da się wymazać z głowy raz przeczytanych słów, nie da się wykreślić opowiedzianych historii.

Nikt jej nie przygotował na to, że niegdyś słodkie sekrety współdzielone z kimś stają się tak cierpkie, kiedy się je dźwiga samotnie.

- Jaka jest pani ulubiona książka?
- Ulubiona książka - powtórzyła bibliotekarka, siadając na swoim stołku. - Myślę, że to tak, jakby wybierać ulubiony moment z życia. Może i da się jakiś wymienić, ale to nie znaczy, że oprócz tego nie ma setki innych równie wartościowych.

Nie można przecież oceniać ludzi, patrząc, jak się zachowują wobec tych, którym pragną zaimponować. Należało raczej patrzeć na to, jak traktują tych, którzy nic dla nich nie mogą zrobić.